Սերժ Սարգսյանի անփոխարինելիության մասին ՀՀԿ հավաստիացումները Հայաստանում ընկալվում են հիմք եզրակացության համար, որ Սարգսյանի վարչապետությունն այլևս լուծված և անշրջելի հարց է: Այդ դեպքում հարց է ծագում, թե ինչի համար են արվում այդ հավաստիացումները կամ՝ ում համար: Հայաստանի հանրությա՞ն: Գուցե, բայց ի՞նչ նպատակով: Տրամադրություն շոշափելո՞ւ: Այդ դեպքում կնշանակի, որ վարչապետության հարցը ամենևին էլ լուծված չէ, եթե կա հանրային տրամադրություն շոշափելու կարիք: Ըստ այդմ, Սերժ Սարգսյանի անփոխարինելիության մասին ՀՀԿ հայտարարությունները իրականում վկայում են լիովին հակառակի մասին: Այլապես բացարձակապես չկար այդ հավաստիացումների կարիքը:
Դրանք դիտվում են նաև արտաքին ուժերին, արտաքին ուժային կենտրոններին ուղղվող մեսիջ, որ Սերժ Սարգսյանն անփոխարինելի է: Բայց այդ դեպքում առավել ևս նշանակում է, որ նրա վարչապետությունը խնդիր է, հակառակ պարագայում բացարձակապես կարիք չէր լինի արտաքին կենտրոնների համար նրան ներկայացնել որպես իշխանության անփոխարինելի ղեկավար: Այսինքն՝ այդ իմաստով էլ ստացվում է, որ պնդումները վկայում են հակառակի մասին:
Բայց, այդ ամենով հանդերձ, Սարգսյանի անփոխարինելիության մասին ՀՀԿ հայտարարությունները թերևս ունեն շատ ավելի պարզ կամ պարզունակ մի պատճառ, քան ներքին լսարանին կամ արտաքին կենտրոններին ուղղված քաղաքական ենթատեքստով որևէ մեսիջ: Դրանք պարզապես ՀՀԿ-ականների, այսպես ասած, ինքնապաշտպանական կամ ինքնապահպանման բնազդի դրսևորումն են, ինչը Սերժ Սարգսյանը պարզապես չի ցանկանում արգելակել, քանի որ դրանից օգուտ լինել կարող է, իսկ վնաս հաստատ չկա:
Իսկ բավական է, որպեսզի մեկը կուսակցությունից հայտարարի այդպիսի բան՝ անփոխարինելիության մասով, երբ դոմինոյի էֆեկտով կամ շղթայական ռեակցիայով նույնը և ավելի ու ավելի պատկերավոր հայտարարելու են շատերը՝ հանկարծ հետ չմնալու համար:
