Ամանորը ուրախություն և հույսեր չծնեց մեր հասարակության մոտ, որովհետև արդեն հունվարի 1-ից թանկացումների նոր ալիքը ավելի ընդգծեց հասարակության թշվառությունը: Իշխանության ներկայացուցիչները ստեղծված իրավիճակին բանական բացատրություն չունեն, որովհետև ակամայից խոստովանում են, որ կառավարությունը ճգնաժամը հաղթահարելու արդյունավետ դեղատոմս չունի:
Իշխանության ներկայացուցիչների հույսն այն է, որ Հայաստանում թանկացումների դեմ հուզումներ չեն լինելու: Վկայակոչվում է պատմական փորձը, սակայն Հայաստանի պարագայում պատմությունը լավ խորհրդատու չէ` այն առումով, որ սոցիալական շարժումներ ծավալվում են պետության գոյության պայմաններում, իսկ մեր պատմության, այսպես կոչված, պետական հատվածը խիստ լակոնիկ է: Քաղաքական և քաղաքացիական բազմաթիվ ավանդույթներ ստեղծվել են Երրորդ հանրապետության տարիներին: Տեսականորեն կարող է ստեղծվել նաև հեղափոխության նախադեպը կամ ավանդույթը:
Իշխանության ներկայացուցիչների մյուս լատենտ փաստարկն այն է, որ Հայաստանում հեղափոխություն կամ հուզումներ չեն լինի, որովհետև Հայաստանում, ըստ էության, չկան ուժեղ ընդդիմադիր կուսակցություններ կամ արհմիություններ: Նման պնդումն իրականում քաղաքական չիմացության հետևանք է, որովհետև հատկապես արաբական իրադարձությունները բացահայտում են, որ սոցիալական բունտերը բնորոշ են քաղաքական համակարգեր, ընդդիմություն չունեցող պետություններին: Քաղաքական կայացած համակարգերում հեղափոխության ռիսկերը մինիմալիզացված են, որովհետև հասարակությունն ունի տրանսլյատոր քաղաքական ուժեր և պայքարի ծայրահեղ միջոցների դիմելու անհրաժեշտություն չունի:
Երբ երկրում տարիներ շարունակ ոտնահարվում են մարդու իրավունքները, քաղաքացիները ենթարկվում են սոցիալական դիսկրիմինացիայի, հեղափոխություն կարող է բռնկվել մի կայծից, որովհետև կոնսոլիդացիոն արժեհամակարգերից զրկված ու լյումպենացած և աղքատ հասարակություններին միավորում են ոչ թե կրեատիվ գաղափարներն, այլ` նշանային ու աղմկոտ իրադարձությունները:
2010 թվականի դեկտեմբերի 17֊ին Թունիսի Սիդի Բուզիդ քաղաքի բնակիչ, ութ հոգուց բաղկացած ընտանիքի միակ կերակրող, առևտրական 26-ամյա Մոհամեդը ինքնահրկիզման դիմեց` ընդվզելով իշխանության կամայականությունների դեմ։ Դեպքից հետո հանրությունը զայրույթից դուրս է եկել փողոց՝ ցույցերի, և մի քանի շաբաթ տեղի ունեցող զանգվածային ակցիաների և քաղաքացիական ընդվզումների արդյունքում երկրում հեղափոխություն տեղի ունեցավ։
26-ամյա Մոհամեդի ինքնասպանությունը դարձավ Թունիսի աղքատացած, հարկային ու ադմինիստրատիվ տեռորի ենթարկված հասարակության համբերության վերջին կաթիլը: Անկախության 27 տարիների ընթացքում Հայաստանը չկարողացավ հասնել արևմտյան քաղաքական մշակույթի նշաձողին, հետևաբար` սահմանափակ են էվոլյուցիոն զարգացման ռեսուրսները:
Հայաստանի իրականությունն ավելի մոտ է արաբական կամ ասիական ավանդույթներին, մանավանդ, որ իշխանության և օլիգարխիայի բեսպրեդելի պակաս չկա: Երբեք հնարավոր չէ կանխատեսել այն կայծը, որը հայկական հեղափոխության ազդակ կհանդիսանա:
