Տարեմուտի լրահոսը բավականին հագեցած էր ավազակային հարձակումների, կողոպուտների, հափշտակությունների մասին տեղեկատվությամբ: Տարվա առաջին իսկ օրերին դրանց առատությունը ուղղակի, թե անուղղակի, սակայն զուգորդվում է մեկ այլ հանգամանքի հետ, որ դարձյալ ուղեկցեց առաջին լրահոսը՝ գնաճ և որ թանկացումների սպասումներ:
Հայաստանում տնտեսական վիճակի մասին վիճակագրական վարդագույն պատկեր ներկայացնելու իշխանական փորձերին զուգահեռ, բուն իրավիճակը շարունակում է մնալ մտահոգիչ և այստեղ իհարկե ցուցիչներից մեկը ոչ միայն շարունակվող արտագաղթն է, երբ անցնող տարում էլ արդեն առաջին ինն ամիսների տվյալով արդեն 13 հազարից ավելի մարդ է անվերադարձ լքել Հայաստանը, այլ նաև Հայաստանում տնտեսական հողի վրա մանր հանցագործությունների աճը, համենայն դեպս լրահոսում: Այդօրինակ ավազակային հարձակումների, կողոպուտների և հափշտակությունների վիճակագրությունը ուղիղ կապված է սոցիալական վիճակի հետ և սա հերքելը թերևս կարող է միայն խորացնել իրավիճակը: Ավելին, անուղղակի, բայց բավականին թափանցիկ տողատակով այս հանգամանքը առկա էր նաև նախորդ տարեվերջին ոստիկանության կոլեգիայի առաջ Սերժ Սարգսյանի ելույթում, որտեղ նա խոսում էր այն մասին, որ Հայաստանը հետընթաց է ապրել ապահովության վարկանիշի տեսանկյունից և պետք է քայլեր ձեռնարկել այդ իրավիճակը շտկելու համար:
2018-ի առաջին օրերի լրահոսում այդօրինակ հանցագործությունների առատությունը վկայեց, որ քայլեր գործնականում են ձեռնարկվում, քանի որ տվյալ դեպքում խնդիրը տաք հետքով բացահայտելու կարողությունը չէ, այլ այդօրինակ հանցագործությունների կանխարգելումը, միջավայրի առումով դրանց բացառման կամ նվազեցման հասնելը:
Ի վերջո, համաձայնեք, երբ մարդը կողոպտվում է Երևանի կենտրոնում, ինչպես նախօրեին տարածված հաղորդագրությունում էր, ապա նրան այնքան էլ չի մխիթարում այն, որ կարճ ժամանակ անձ մեկ այլ փողոցում հայտնաբերվում են կողոպտիչները: Ի վերջո մնում է վատ նստվածքը, թե Հայաստանի քաղաքացիների, թե օտարերկրացիների համար հոգեբանական այնպիսի հետևանքով, որը վերականգնելն ու Հայաստանի մասին կարծիք փոխելը հետագայում կարող է լինել շատ դժվար:
Իհարկե այստեղ միայն իրավապահների խնդիրը չէ և ակնհայտ է, որ երևույթն ունի համալիր բնույթ և մի շարք գործոնների, ու առաջին հերթին տնտեսական վատ վիճակի հետևանքն է, երբ մեծանում է արկածախնդրությամբ մանր հարցեր լուծելու արկածախնդրությունը, սակայն ակնհայտ, որ տարվա առաջին օրերին հնչել է ահազանգ առաջին հրթին հենց իրավապահ համակարգի կամ նաև իրավապահ համակարգի համար և սա ըստ էության դառնում է խիստ խորհրդանշական այն իմաստով, որ 2018 թվականի ներիշխանական վերադասավորումների համատեքստում չի դիտարկվում այս սեկտորում կադրային փոփոխությունների հարցը: Մինչդեռ ակնհայտ է, որ այդ հարցը նվազագույնը ունի տեղ և հիմք, և ավելին, հաշվի առնելով այն, որ գործադիր կառավարման իմաստով խոշոր հաշվով բուն օրգանը լինելու է Մելիք-Ադայանի պոլիտբյուրոն, իրավապահ համակարգի խնդիրը խորքային առումով շատ ավելի կարևոր է՝ ոստիկանապետ, Քննչական կոմիտեի պետ, դատախազություն: Դրվա՞ծ է իշխանության սեղանին նաև այս կադրային սեգմենտի վերանայման հարց, նոր իրավիճակի և նոր ստատուս-քվոյի համատեքստում, թե ոչ, և ի՞նչ պլաններ ունի Սերժ Սարգսյանն այս մասով: