Ավարտվող 2017-ն անկասկած կարելի է համարել Դոնալդ Թրամփի տարի: ԱՄՆ 45-րդ նախագահի երդմնակալությունը տեղի ունեցավ հունվարին, և անցած 11 ամիսներին էպոտաժային Թրամփը հետևողականորեն պայքարում է նախկին նախագահ Բարաք Օբամայի քաղաքական, օրենսդրական ժառանգության դեմ: Այնպիսի տպավորություն է, որ Սպիտակ տան նոր տերն ինքնադրսևորման այլ ճանապարհ չունի: Թրամփը չեղարկել է Obamacare, Կոնգրեսին է ներկայացրել հարկային բարեփոխումների ծավալուն փաթեթ, որի նմանը Միացյալ Նահանգները չի տեսել երեսուն տարի: ԱՄՆ գործող նախագահը հասցրել է հանդես գալ նաև հեղափոխական նախաձեռնություններով, որոնք, սակայն, որոշակի սառնություն են առաջացրել եվրաատլանտյան ընտանիքում: Խոսքը հատկապես Փարիզի համաձայնագրից դուրս գալու և Երուսաղեմն Իսրայելի մայրաքաղաք ճանաչելու հայտարարությունների մասին է, որոնք Եվրոպայում արժանացան բավականին կոշտ արձագանքի:
Անցնող ամբողջ տարվա ընթացքում ՍՄՆ-ում տարբեր մակարդակներով ընթանում էր հետաքննություն, որի նպատակն է պարզել ամերիկյան ընտրություններին ռուսական միջամտության հետևանքը: Մոսկվան համառորեն հերքում է մեղադրանքները` թեև ավարտվող տարում երևան եկան փաստեր, որոնք վկայում են, որ Կրեմլը միջամտել է ոչ միայն ամերիկյան ընտրություններին, այլ նաև` Եվրոպայում ընթացող քաղաքական գործընթացներին: Թրամփը նույնպես հերքում է, որ նախագահ է ընտրվել ռուսների միջամտության հետևանքով: Սակայն կոնգրեսականներն, ըստ էության, չհավատացին Թրամփի հավաստիացումներին` արտաքին քաղաքականության հարցերում օրենսդրորեն սահմանափակելով նախագահի լիազորությունները: Որոշ դիտորդներ չեն բացառում անգամ, որ ընտրություններին ռուսական միջամտության հետաքննությունն ավարտվելու է Թրամփի պաշտոնանկությամբ:
Ավարտվող տարվա ընթացքում հյուսիսկորեական ճգնաժամը նոր դրսևորումներ ստացավ` սպառնալով գլոբալ անվտանգությանը: Դոնալդ Թրամփի և Կիմ Չեն Ընի միջև հեռակա դիվանագիտական լեզվակռիվը, Փխենյանի կողմից բալիստիկ հրթիռների փորձարկումներն իրական պատերազմի վտանգ ծնեցին: Սիրիայում քաղաքական կարգավորման հեռանկարները նույնիսկ առայժմ տեսանելի չեն, սակայն 2011-ից բորբոքված պատերազմը 2017-ին, ըստ էության, ավարտվեց. «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորումը գրեթե ամբողջությամբ ջախջախված է: Կատալոնիայի անկախության հանրաքվեն` դրան նախորդած ու հաջորդած դրամատիկ իրադարձություններով, Եվրոպայում և ամբողջ աշխարհում դարձյալ սրեցին բանավեճերը տարածքային ամբողջականության և ինքնորոշման սկզբունքների կողմնակիցների միջև: Այս բանավեճը թերևս հավերժական է, որովհետև ցանկացած հակամարտություն ունիկալ է` միայն իրեն բնորոշ լուծմամբ:
2017-ին Չինաստանի նախագահ Սի Ցզինպինը շարունակեց ամրապնդել իր իշխանությունը և հայտարարեց գերտերություն դառնալու Չինաստանի հավակնությունների մասին: Չնայած հոռետսական կանխատեսումներին` ուլտրաաջերը չկարողացան իշխանության գալ ոչ Ֆրանսիայում և ոչ էլ Գերմանիայում: Համաշխարհային քաղաքական հարթակում հայտնվել է նոր առաջնորդ` Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը, ով հանդես է եկել Եվրամիության համալիր բարեփոխման համապարփակ ծրագրով: 37 տարի Զիմբաբվեն ղեկավարած Ռոբերտ Մուգաբեն, զինվորականների ճնշմանը տեղի տալով, հեռացավ իշխանությունից:
Անցնող տարվա ուշագրավ զարգացումներից մեկը Սաուդյան Արաբիայի և Իրանի հարաբերություններում առաջացած նոր ճգնաժամն է: Սուննիական Սաուդյան Արաբիայի և շիաների Իրանի պայքարի թատերաբեմ են դարձել Սիրիան, Եմենը, անգամ` Լիբանանը, որն ապրում է քաղաքական հերթական ճգնաժամը` քաղաքացիական պատերազմի բռնկման ռիսկով: Ավարտվող տարին հարուստ է եղել նաև բնական աղետներով, ահաբեկչական ակտերով: Հուսանք, որ 2018-ը կդառնա խաղաղության ամրապնդման, հումանիզմի վրա հիմնված աշխարհակարգի ձևավորման նախաձեռնությունների տարի:
