Քաղաքական շրջանակներում տեղեկություններ են շրջանառվում, որ շուտով իր պաշտոնին հրաժեշտ է տալու էներգետիկայի նախարար Աշոտ Մանուկյանը: Ասում են, նա ինքն է որոշել հրաժարական տալ, քանի, որ էներգետիկայի ոլորտում կառավարության վարած քաղաքականության հետ համաձայն չէ: Ընդ որում այն կարծիքը, թե նոր նախարար կնշանակվի վարչապետ Կարեն Կարապետյանի փեսան՝ էներգետիկայի փոխնախարար Հայկ Հարությունյանը, հավանական չի համարվում: Որոշ տեղեկությունների համաձայն նոր նախարար է նշանակվելու Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի նախագահ Ռոբերտ Նազարյանը, ով տարիներ առաջ էներգետիկայի փոխնախարար է եղել: Երեկ փորձեցինք այդ մասին խոսել հենց Ռ.Նազարյանի հետ:
– Պարոն Նազարյան, ճի՞շտ է, որ շուտով նշանակվելու եք էներգետիկայի նախարար:
– Բա ես ինչու տեղյակ չեմ, որ նման բան կա: Ինձ տեղյակ չեն պահել: Ես կայքերից մեկում կարդացի, որ նախարարը հրաժարական է գրել, բայց որ ես պիտի լինեմ նախարար, դա ինձ համար նորություն էր:
– Ամեն դեպքում էներգետիկան ձեզ հարազատ ոլորտ է:
– Էներգետիկայում ես շատ երկար տարիներ եմ աշխատել՝ էներգետիկայի նախարարի տեղակալ եմ աշխատել, առաջին տեղակալ եմ աշխատել: Էներգետիկայի ոլորտում մենք լուրջ, հեղափոխական գործեր արեցինք, ես մութ ու խավարի ժամանակ գնացի, լուսավոր թողեցի ու դուրս եկա:
– Հիմա հավանաբար այդ փորձի համա՞ր են նորից ձեր թեկնածությունն ընտրել:
– Անկեղծ եմ ասում, նման բան առաջին անգամ ձեզանից լսեցի: Եթե լիներ, գոնե կկանչեին ու ինձ հետ կզրուցեին: Կարծում եմ, դա ենթադրությունների դաշտից է, որ ժամանակին էներգետիկայում աշխատել եմ, մտածում են, որ կարող է և ես լինեմ:
– Իսկ կցանկանայի՞ք վերադառնալ այդ ոլորտ:
-Այդ դաշտը պետք է տրամադրվի երիտասարդներին ՝ նոր ուժով, նոր եռանդով, նոր մտածելակերպով ու մոտեցումներով: Ես նախարարի պաշտոն զբաղեցրել եմ, տրանսպորտի և կապի նախարար եմ աշխատել, քաղաքապետ եմ աշխատել, արդեն 14 տարի է, ես այս պաշտոնին եմ: Ես ընդհանրապես երբեք չեմ որոշել, թե որտեղ պետք է աշխատեմ, ինձ միշտ առաջարկել են
– Հիմա նորից էներգետիկան ձեր գործունեության շրջանակներում է, հանրային ծառայություն է, և այնտեղ վարվող քաղաքականությունը կարգավորվում է նաև ձեր ղեկավարած հանձնաժողովի միջոցով: Ոլորտում վարվող քաղաքականությունը ձեզ գոհացնո՞ւմ է:
– Ես ընդհանուր առումով կարող եմ ասել, այո, գոհացնում է, բայց դիտարկումների համար վերլուծություն է պետք անել, որը ես այսօր չունեմ: Բայց այն իրավիճակը, որն այսօր ունենք էներգետիկայում, ինձ բավարարում է, ես դժգոհ չեմ:
– Վերջերս հայտնի դարձավ, որ ոլորտն ազատականացնելու ցանկություն կա , բայց արտադրությունն ու բաշխումը կենտրոնացնում են մեկ սեփականատիրոջ ձեռքում: Սա իրար հակասող քաղաքականություն չի՞:
– Դա խիստ մասնագիտական և երկար բացատրություն պահանջող հարց է: Ում ձեռքում ուզում է լինի, այդ ազատականացման կանոնները, որպես կարգավորող մարմին՝ այն մենք ենք կարգավորում, և այդ ազատականացումը բերում է նրան, որ մենք ձերբազատվենք մենաշնորհներից: Դա որևէ կերպ չի կարող խանգարել ազատականացմանը:
– Վերջնական սպառողին էլեկտրաէներգիա մատակարարելու համակարգը սեփականացնելու մասին է խոսք գնում: Դա հնարավո՞ր է մեզ մոտ այն դեպքում, երբ համակարգը համարվում է բնական մենաշնորհ, և հաճախ են հնչում մեկնաբանություններ, թե փոքր երկրում երկրորդ օպերատորի գործունեությունը հնարավոր չէ:
– Իհարկե: Բնակիչ բաժանորդների դեպքում հեռու ապագայում՝ 5-6 տարի հետո կլինի, իսկ իրավաբանական անձանց համար 2018թ. էլ հնարավոր է: Հիմա էլ բնակիչ-բաժանորդն առանձին բաժանորդ է, իրավաբանական անձինք՝ այլ բաժանորդներ:
– Ես մատակարարին նկատի ունեմ:
– Մենք հիմա բաշխող ծառայությունների համար վճար ենք սահմանել, որևէ մեկը եթե վճարում է էլեկտրական ցանցերին, նա ընդամենը բաշխման ծառայություն է կատարելու:
–Միգուցե հիմա էլ այդ ոլորտում մեկ այլ մենաշնորհ է ստեղծվում, որ խոշոր սպառողների կամ իրավաբանական անձանց էլեկտրաէներգիա մի օպերատոր մատակարարի, բնակիչ բաժանորդներին՝ մեկ այլ օպերատոր: Այսինքն՝ որոշել են կիսել բաշխման ոլորտը:
– Ոչ: Չկա նման բան, մոռացեք: Ով է ձեզ նման բան ասել:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի
