Վարչապետ Կարեն Կարապետյանը թերևս ամենից հաճախ ու պերճախոս Գյումրիի մասին է խոսում, ամեն առիթով հանրապետության երկրորդ քաղաք է այցելում: Կարապետյանը խոսում է Գյումրիում կատարվող կամ կատարվելիք ինչ-որ անհասկանալի ներդրումների մասին: Եթե հավատանք Կարապետյանի խոսքերին, մենք պետք է ականատես լինենք միանգամայն այլ՝ աղքատությունը հաղթահարող և զարգացման ռեսուրս ունեցող Գյումրիի: Սակայն Գագիկ Ծառուկյանի ընդամենը մեկ այցը Գյումրի բավարար էր, որպեսզի բացահայտվի կոնտրաստը, իսկ ավելի ստույգ՝ վարչապետի խոսքերի սնանկությունը:
Ահավոր էր տեսնել հարյուրավոր, հազարավոր գյումրեցիների խեղճությունը, երբ նրանք երեկ Ամենափրկիչ եկեղեցու մոտ սպասել են գործարարին՝ վերջինիս թերևս վերապահելով «փրկչի» կարգավիճակ: Ինչո՞ւ է նվազելու փոխարեն ամեն տարի աճում Ծառուկյանից օժանդակություն ակնկալող գյումրեցիների թիվը, մեծահարուստ պատգամավորն արձագանքել է. «Քանի գնալով պետք է քանակը ավելանա, որ եթե տնտեսական աճ չկա, ժողովրդի վիճակի բարելավում չկա, այսօր ժողովրդի բարելավումը պետք է մարդը զգա իր ընտանիքում, իր առօրյայում, իր սառնարանի դուռը բացելուց, իր երեխաների ապրելակերպից: Հիմնական խնդիրը սա է, մենք պետք է կարողանանք միասնական լինենք, ոչ թե թշնամաբար՝ Ծառուկյանն ասաց… վայ, Ծառուկյանը ստորակետը բաց թողեց: Իմ գործընկերներին ասում եմ՝ հարգելի՛ գործընկերներ, քաղաքական պատկանելությունը կապ չունի: Որ կուսակցությունից ուզում է լինի՝ ծանր ապահովված է՝ օգնեք: Մեր բոլորի մոտեցումը սա պետք է լինի»: Այս դեպքում դժվար է չհամաձայնել Գագիկ Ծառուկյանի հետ, որովհետև նա հանրամատչելի հայերենով բացահայտել է կառավարության թվային մանիպուլյացիայի բլեֆը, տնտեսական զարգացման սնանկությունը:
Ծառուկյանը հայտարարել է՝ Գյումրիին 100 միլիոն դրամ է հատկացնում, որպեսզի սոցիալապես անապահովներն էլ կարողանան Ամանորը նշել: Գագիկ Ծառուկյանի արածն, անշուշտ, դրվատելի արարք է, որը, սակայն, բացահայտում է մեր քաղաքական համակարգի մեկ այլ անոմալիա:
Ֆորմալ առումով «Ծառուկյան» դաշինքն ընդդիմություն է, իսկ Գագիկ Ծառուկյանը՝ ընդդիմության առաջնորդ: Դասական իմաստով ընդդիմության ֆունկցիան չէ սեփական ռեսուրսների, գրպանի հաշվին անորակ կառավարության հետևանքները վերացնելը: Ընդդիմադիր կուսակցության առաքելությունը հասարակության դժգոհ հատվածի ինստիտուցիոնալ կազմակերպումն է՝ կառավարության քաղաքականությունը կամ հենց կառավարությունը փոխելու նպատակով:
Փաստորեն Ծառուկյանը տրամագծորեն հակառակն է անում՝ հասարակությանը պայքարի տանելու փոխարեն խլացնելով, բթացնելով մարդկանց ցասման ձայնը: Մյուս կողմից՝ Ծառուկյանը թերևս հրաշալի հասկանում է, որ Հայաստանում հասարակությունը ոչինչ չի որոշում, և իր քայլով ներհամակարգային խնդիր է լուծում՝ բացահայտելով, որ Կարեն Կարապետյանի կաբինետի փաստացի չգոյության պայմաններում ինքն է կատարում վերջինիս ֆունկցիան:
Ծառուկյանի երեկվա այցը Գյումրի մահացու հարված էր Կարեն Կարապետյանի քաղաքական հեղինակությանը:
