ԱՊՀ անդամ երկրների ղեկավարներն, ավանդույթի համաձայն, Ամանորի նախաշեմին Մոսկվայում ոչ պաշտոնական հանդիպում են ունեցել։
Երեկ երեկոյան Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի մերձմոսկովյան Նովո-Օգարյովո նստավայրում հետխորհրդային երկրների ղեկավարները շնորհավորել են Պուտինի Ամանորն ու հաջողություն մաղթել եկող տարի Ռուսաստանում կայանալիք նախագահական ընտրություններում։ Ներկա են եղել ու Պուտինին դիֆերամբներ են ձոնել բոլորը՝ բացառությամբ Թուրքմենստանի նախագահ Գուրբանգուլի Բերդիմուհամեդովի, ով սահմանափակվել է Ռուսաստանի նախագահի հետ հեռախոսազրույցով:
Քաղաքականության մեջ պատահականություններ չեն լինում, և նույնիսկ օրինաչափ է, որ երեկվա գագաթնաժողովը հարմարեցվել է նախագահական ընտրություններում Պուտինի պաշտոնական առաջադրման օրվան: Գագաթնաժողովում, դատելով պաշտոնական լրահոսից, որևէ գործնական հարց չի քննարկվել. դա եղել է Պուտինի մեծարման երեկո՝ հար և նման սովետական հոռի ավանդույթներին, երբ առաջին քարտուղարները հավաքվում էին Մոսկվայում գենսեկին քծնելու նպատակով:
Փաստորեն կա մի հարց, հարթակ, որտեղ ընդհանրական են Սերժ Սարգսյանն ու Իլհամ Ալիևը՝ դա Պուտինի նկատմամբ անսահման քաղաքական համակրությունն է, նվիրվածությունը:
Սերժ Սարգսյանը մասնավորապես նշել է, որ այս տարի Ռուսաստանում արձանագրված «տնտեսական դրական միտումները դրականորեն են ազդել նաև Հայաստանի ընդհանուր տնտեսական վիճակի վրա»։ «Մենք մաղթում ենք Ձեզ հաջողություն եկող տարում։ Ոչ ոք չի կասկածում Ձեր հաջողությանը։ Ուզում եմ, որ ամեն ինչ հաջող լինի՝ ի բարօրություն Ռուսաստանի ժողովրդի և մեր բարեկամության»,- ասել է Հայաստանի նախագահը։
Իր երկրի և Ռուսաստանի միջև հարաբերությունների հաջող զարգացումը Պուտինի հետ է կապել նաև Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Ալիևն ավելի պերճախոս է գտնվել և ընդգծել է, որ Ադրբեջանում ոչ ոք չի կասկածում՝ երեք ամսից Ռուսաստանում կայանալիք նախագահական ընտրություններին ռուսաստանցիները ճիշտ ընտրություն են կատարելու, և հաղթելու է Վլադիմիր Պուտինը։
Ինքնին հասկանալի է, որ խնդիրը Պուտինի անձը չէ, այլ այն ստատուս քվոն, որը պայմանավորված է նրա անձով ու նպաստում է Սարգսյանի ու Ալիևի իշխանությունների երկարաձգմանը: Այդ ստատուս քվոյի հիմքում ավտորիտարիզմն ու կոռուպցիան են, որոնք ցեմենտում են հետխորհրդային տարածքում գործող այլանդակ այն համակարգը, որի գագաթին կանգնած է Պուտինը:
Սերժ Սարգսյանը և Իլհամ Ալիևը, անկախ իրենց ունեցած քաղաքական, մարդկային տարբերություններից, այդ բուրգի սեգմենտներն են՝ իրենց «ազգային» համակարգերով հանդերձ: Քանի դեռ Հայաստանի ղեկավարը, անկախ անձից, Ադրբեջանի իր գործընկերոջ հետ ընդհանուր օրակարգ ունի ռուսական ավտորիտար, կոռուպցիոն համակարգում, անկարելի է պատկերացնել, որ Հայաստանը կարող է արձանագրել որակական ճեղքում՝ բոլոր մակարդակներում և հարթությունների վրա: Հնարավոր չէ մի ձեռքում պահել Պուտինին քծնող ելույթը, մյուսում՝ ԵՄ-ի հետ համագործակցության համաձայնագիրը: Անկարելի է ռուսական արքունիքում փնտրել ԼՂ հարցի լուծման բանալին, երբ քաղաքակրթական այդ հարթության վրա զրոյանում են Հայաստանի ու Ադրբեջանի, Սարգսյանի ու Ալիևի որակական տարբերությունները:
Երեկ Սերժ Սարգսյանը և Իլհամ Ալիևը հանդես էին գալիս Վլադիմիր Պուտինի «վստահված անձի» նվաստացուցիչ կարգավիճակով՝ հանուն այն ստատուս քվոյի, որը ճահճի հատակն է քաշում Հայաստանն ու Ադրբեջանը՝ շնչելու հնարավորություն տալով միայն քրեաօլիգարխիկ համակարգերին: