Սերժ Սարգսյանի՝ Վրաստան կատարած այցը, որ տեղի է ունեցել դեկտեմբերի 25-26-ին, բավական անհանգստացրել է Ադրբեջանին: Համենայնդեպս, այդ այցի կապակցությամբ ադրբեջանական մամուլում հայտնվել են հրապարակումներ, որոնք խիստ դժգոհություն են հայտնում Վրաստանի կեցվածքից՝ այն որակելով գրեթե հակադաշնակցային կամ դավաճանական:
Բանն այն է, որ հայ-վրացական նախկին փոխայցերի դեպքում ադրբեջանական մամուլը նման ցավագին արձագանք չէր տալիս դրանց, ինչը նշանակում է, որ այս անգամ ադրբեջանցիները ունեն նման կտրուկ արձագանքի հիմք հանդիսացող որոշակի մտահոգության առիթներ: Դա նշանակում է, որ հայ-վրացական ներկայիս բարձր մակարդակի հանդիպումը գործնականում ունեցել է նախորդներից զգալիորեն տարբերվող առարկայական բնույթ: Թե հատկապես ինչի մասին է խոսքը, ինչն է եղել օրակարգում, որի շոշափելի քննարկումը տագնապ է առաջացրել Բաքվում և ստիպել մամուլով հարձակում գործել Վրաստանի դեմ՝ դժվար է ասել: Սակայն չի բացառվում, որ խոսքը, այնուհանդերձ, Վերին Լարսի այլընտրանքների ուղղությամբ աշխատանքի մասին է՝ հատկապես նկատի ունենալով այն, որ հենց այստեղ է թերևս Ադրբեջանի համար ամենազգայուն հանգամանքը, քանի որ դրանով ըստ էության քանդվում է Հայաստանի շրջափակման քաղաքականությունը:
Սերժ Սարգսյանի՝ Վրաստան այցից առաջ Վրաստանի վարչապետը հայտարարել էր, որ Հայաստանն էլ կարող է օգտվել Հարավային Օսիայի և Աբխազիայի տրանսպորտային միջանցքներից, եթե հաջողվի պայմանավորվել ռուսական կողմի հետ: Թբիլիսի այցի ընթացքում էլ Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ քննարկել են տարանցիկ կարողությունները փոխադարձաբար ուժեղացնելու հարցը:
Թբիլիսիից հետո Սերժ Սարգսյանն անմիջապես մեկնել է Մոսկվա: Իհարկե, նա այսպես թե այնպես Մոսկվա մեկնելու էր՝ ԱՊՀ ոչ պաշտոնական վեհաժողովին, սակայն հատկանշական է, որ Թբիլիսի այցը ծրագրվեց և տեղի ունեցավ Մոսկվա մեկնելու անմիջապես շեմին, ինչը թերևս բոլորովին պատահական չէ:
Ադրբեջանական մամուլի արձագանքը այս առումով իսկապես շոշափելի և նշանային ինդիկատոր է, որը վկայում է իրավիճակի էական փոփոխության հեռանկարների մասին: Իսկ փոփոխությունը կարող է կրել շատ ավելի լայն բնույթ, և խոսքը տվյալ պարագայում կարող է վերաբերել ոչ միայն Հայաստան-Վրաստան-Ռուսաստան տրանսպորտային երթուղու ձևավորմանը՝ ի տարբերություն Վերին Լարսի ավելի կայուն և մշտական ճանապարհով, այլ նաև այդ երթուղու Իրանի միանալուն, ինչն արդեն ոչ միայն տապալում է Հայաստանը շրջափակելու ադրբեջանական մարտավարությունը և ռազմավարությունը, այլև ուղիղ մրցակցում է Ադրբեջանի պլանների հետ, քանի որ Բաքուն ինքն է ակնկալում լինել հարավը հյուսիսին կապող օղակը՝ միակ օղակը:
Ադրբեջանն ըստ երևույթին հայ-վրացական բարձր մակարդակի հանդիպման օրակարգում նշմարել է իր համար վտանգներ նաև այդ ուղղությամբ, համենայնդեպս այնպիսիք, որոնց նկատմամբ չի կարողացել լռություն պահպանել: