Վարչապետ Կարեն Կարապետյանի նախաձեռնած «Ներդրողների ակումբի» անդամ և Հայաստանի դիվանագիտական անձնագիր ունեցող Ռոբսոն մականունով Ռուբեն Թաթուլյանի վերաբերյալ ԱՄՆ ֆինանսների նախարարության սկանդալային հրապարակումից երկու օր անց Հայաստանի իշխանությունները շարունակում են լռել։ Կարեն Կարապետյանի և ԱԳՆ մամուլի պատասխանատուները համառորեն շրջանցում են լրատվամիջոցների հարցերը` ջայլամի մարտավարությամբ փորձելով խույս տալ խնդրից, որը, սակայն հետևողականորեն մոտենալու է Հայաստանին, ընդ որում` ավելի արագ, եթե փորձենք չնկատելու տալ իրեն:
Միակ պաշտոնյան, ով երեկ անդրադարձել է` հետսովետական տարածքի տաս օրենքով գողերի թվում, ամերիկյան «սև ցուցակում» հայտկված Ռոբսոնին, ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանն է, ով սակայն պնդել է, թե նրան չի ճանաչում: «Բացարձակապես: Ոչ միայն չեմ ճանաչում, այլ նաև ընդհանրապես որևէ առիթ չեմ ունեցել ոչ լսելու նրա անունը, ոչ էլ շփվելու: Ես չճանաչած մարդկանց մասին չեմ ցանկանում մեկնաբանություններ տալ, մինչև չճանաչեմ, ես անձամբ չստուգեմ նրա ով լինելը, չեմ կարող որևէ մեկնաբանություն տալ»,-ասել է ՀՀԿ խմբակցության ղեկավարը:
Մեկ այլ առիթով Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչները, Հանրապետականի գործիչները հերթ կկանգնեին, որպեսզի գովերգեն, դիֆերամբներ ձոնեն մեկի հասցեին, ով լուսանկարներ ունի Սերժ Սարգսյանի հետ կամ Կարեն Կարապետյանի մերձավոր շրջապատից է: Հիմա Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչները կամ «ցրում» են հարցը, կամ էլ` հետևողականորեն չեն «ճանաչում» Ռոբսոնին, անգամ հանդգնում են «ստուգել» նրա ով լինելը: Մարդկայնորեն, իհարկե, կարելի է հասկանալ բոլոր այս պաշտոնյաներին, որովհետև ոչ ոք չի ուզում Ռոբսոնի հետքերով հայտնվել ամերիկյան «սև ցուցակում»:
Մյուս կողմից` թերևս բարձր մակարդակով հրահանգված է «չհիշել» Ռոբսոնին, մանավանդ, որ Երուսաղեմի հարցով ՄԱԿ-ի քվեարկությունից հետո Հայաստանն արդեն հայտնվել է ԱՄՆ, այս դեպքում, պայմանական, քաղաքական «սև ցուցակում», ինչի հետևանքով կարող է զրկվել Վաշինգտոնի ֆինանսական աջակցությունից:
Սակայն Ռոբսոնի հետ կապված հարցերն օրակարգում են և դրանք որևէ տեղ անհետանալ չեն կարող: Արդյո՞ք Հայաստանը կարող է միջազգային հեղինակություն ունենալ այն պարագայում, երբ երկրի վարչապետ Կարեն Կարապետյանի շրջապատում կա հանցաշխարհի նման ներկայացուցիչ, ում հետ մեր կառավարության ղեկավարը կապված է ոչ միայն անձնական մտերմությամբ, այլ նաև` գործնական հարաբերություններով: Առհասարակ` ի՞նչ է Կարապետյանի նախաձեռնած Ներդրողների ակումբը` Հայաստանի տնտեսության զարգացման գործի՞ք, թե՞ քրեական-կոռուպցիոն մեխանիզմ, որի միջոցով Հայաստանում պետք է սպիտակեցվեն Պուտինի իշխանության հետ կապված հանցաշխարհի կեղտոտ փողերը:
Կամ ինչո՞ւ, ո՞ր արժանիքի համար է Սոչին «նայող» Ռոբսոնն արժանացել Հայաստանի աջակցությանը` դիվանագիտական անձնագրի միջոցով: Արդյո՞ք Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը քրեականացված է այնքան անհուսալի, որ Ռոբսոնները Հայաստանում իրենց զգում են` ինչպես «ձուկը ջրում»: Չե՞ն պատրաստվում Հայաստանի պատկան մարմինները Ռոբսոնին գոնե հիմա զրկել «արտոնյալ» կարգավիճակից` Հայաստանի դեմքը փրկելու նպատակով:
Մյուս կողմից` Ռոբսոնի խնդիրը շատ ավելի խորքային է, որովհետև նա և նրա նմաններն են` իրենց կրիմինալ, կոռուպցիոն դեմքով, խորհրդանշում ռուսական ազդեցությունը Հայաստանում: Հրաժարվել Ռոբսոնից` նշանակում է հրաժարվել հայ-ռուսական վասալային հարաբերություններից, ինչի խիզախությունն ու կամքը Հայաստանի այսօրվա իշխանությունները չունեն:
Սրանք հարցեր են, որոնց պատասխանները ակնկալվում են Երևանից: Եթե անգամ Հայաստանի իշխանությունը շարունակի լռել, պատասխանների հետևից հաստատ գալու են` գուցե պատժամիջոցների սպառնալիքով:
