Էկոնոմիկայի փոխնախարար Տիգրան Խաչատրյանը հայտարարել է, որ 2017 թվականի տնտեսական աճի ցուցանիշը կարող է լինել 7 տոկոս, կան դրա նախադրյալները: 7 տոկոսը Հայաստանի տնտեսության այսպես ասած «մոգական» թիվն է, որ ներդրվեց Սերժ Սարգսյանի հայտնի հայտարարությունից հետո և Կարեն Կարապետյանի կառավարությունն ըստ էության փորձում է դիտարկել այդ նշաձողը այսպես ասած «անվտանգության գոտի» ձևավորելու տեսանկյունից: 2013 թվականին նա ասաց, որ այն կառավարությունը, որը չի կարողանում ապահովել 7 տոկոս աճ, պետք է պաշտոնանկ լինի: Նույն թվականին Տիգրան Սարգսյանի կառավարությունը չկարողացավ ապահովել աճի այդ ցուցանիշը և պաշտոնանկ եղավ:
Սակայն, Տիգրան Սարգսյանի պաշտոնանկությունն իհարկե դժվար է միարժեք կապել այդ ցուցանիշը չկատարելու հետ, այն պատճառով, որ Սարգսյանը պաշտոնանկ եղավ 2014-ի ապրիլի վերջին մի իրավիճակում, երբ ոչիշխանական բեվեռը հայտարարել էր ապրիլի 30-ից մեկնարկելիք շուրջօրյա հանրահավաքների մասին, որ լինելու էին կառավարության հրաժարականի պահանջով: Սերժ Սարգսյանը դրանից հետո պաշտոնանկ արեց Տիգրան Սարգսյանին, այսպես ասած մեկ քայլ առաջ կատարելով ոչիշխանական բեվեռից: Խնդիրը բավական պարզ էր: Շուրջօրյա հանրահավաքները լինելու էին ոչ թե Սերժ Սարգսյանի, այլ Տիգրան Սարգսյանի դեմ, սակայն երբ դրանք մեկնարկեին, ապա Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականի պահանջը այլևս կլիներ զուտ տեխնիկական հարց և մթնոլորտը կփոխվեր այնպես, որ շատ հանգիստ կփոխվեր նաև շուրջօրյա հանրահավաքների հրաժարականի պահանջի այսպես ասած թիրախը:
Հովիկ Աբրահամյանն էլ տեսականում պաշտոնանկ եղավ 7 տոկոս չկատարելու պատճառով, սակայն գործնական քաղաքական հարթության վրա միամտություն է ենթադրել, որ 7 տոկոսը կատարելու դեպքում նա շարունակելու էր լինել վարչապետ: Հովիկ Աբրահամյանի պաշտոնանկությունը սկսվեց ոչ թե 7 տոկոս չկատարելուց, ոչ թե տարեկան տնտեսական որևէ ցիկլից, այլ ՊՊԾ գնդի գրավման շուրջ իրավիճակի հանգուցալուծումից, երբ հուլիսի 29-ին նա հայտարարեց Տնտեսագիտական համալսարանի խորհրդի նախագահի պաշտոնից հրաժարական տալու մասին:
Բանն այն է, որ Հայաստանում 7 տոկոս տնտեսական աճը ըստ էության չի կարող լինել իշխանության գին: Անգամ Հայաստանի իշխանության համար դա խիստ ցածր գին է: Սերժ Սարգսյանը իշխանությունը չի զիջի 7 տոկոս աճին՝ թե դե յուրե, թե դե ֆակտո իշխանությունը: Ըստ այդմ աներկբա է, որ Կարեն Կարապետյանի կառավարության հարցի լուծումը տնտեսական աճի ցուցանիշը չէ, առավել ևս հազիվ թե Կարապետյանի, կամ որևէ կառավարություն կարողանա Հայաստանում առաջիկա տարիներին ապահովել աճի այնպիսի տեմպ և վիճակագրություն, որը քիչ չլինի հանրության մաշկի վրա զգալի լինելու առումով: 7, 8, անգամ 9-10 տոկոս աճը լինելու է քիչ, այն անկումների ֆոնին, որ Հայաստանն արձանագրել է 2009-ից սկսած: Ըստ այդմ, առավել ևս ունենալով այնպիսի «ընդդիմություն», ինչպիսին Ծառուկյան դաշինքն է, հնարավոր է էապես «դեվալվացնել» ցանկացած տնտեսական ցուցանիշ, աճ: Անհրաժեշտ է արձանագրել, որ Հայաստանում սեղանին նախ իշխանության խնդիրն է, իսկ հետո մյուս խնդիրները: Ըստ այդմ վճռորոշը լինելու են քաղաքական, ոչ թե վիճակագրական ցուցանիշները: