«Ելք» դաշինքը 2018 թվականին խորհրդարանում նախագահի ընտրությանը թեկնածու առաջադրելու հարցում գործակցության համար դիմել է «Ծառուկյան» դաշինքին՝ միաժամանակ նաև կայացնելով իր թեկնածուի մասին որոշում՝ «Հանրապետություն» կուսակցությունից Արտակ Զեյնալյանը, որը նաև «Ելք»-ի խմբակցության անդամ է:
Ինչպես է արձագանքելու թե՛ գործակցության, թե՛ թեկնածուի հարցին «Ծառուկյան» դաշինքը: Դեռևս չկա պաշտոնական արձագանք: Իհարկե, չի բացառվում, որ «Ծառուկյան» դաշինքը համարի, թե լինելով խորհրդարանական երկրորդ խմբակցությունը՝ թեկնածու պետք է առաջարկի հենց ինքը, ոչ թե սատարի «Ելք»-ի թեկնածուին: Ընդ որում, «Ելք»-ը կարծես թե չի էլ հայտարարել, գոնե առայժմ, որ իր թեկնածուի հարցում լինելու է անդրդվելի, և թերևս պետք չէ բացառել, որ գործակցությունը լինի «Ծառուկյան» դաշինքի թեկնածուի առանցքով:
Այստեղ «Ելք»-«Ծառուկյան» ֆորմատում հետաքրքիրն անշուշտ նախագահի թեկնածուի շուրջ գործակցությունը չէ, այլ առավել երկարաժամկետ հեռանկարը: Այսինքն՝ կստացվի՞ «Ելք»-«Ծառուկյան» դաշինք գործակցություն արդեն 2022 թվականի խորհրդարանի ընտրության հեռանկարով: Բանն այն է, որ թե՛ «Ելք»-ի, թե՛ «Ծառուկյան» դաշինքի պարագայում կա 2022-ի խնդիր: Իհարկե, դրանք տարբեր բնույթի խնդիրներ են, ամեն մեկի մասով յուրովի, սակայն ընդհանուր առմամբ դրանք հանգում են 2022-ի խորհրդարանում ներկայացվածության հեռանկարին, նվազագույնը ներկայիս ֆորմատով ներկայացվածության:
Ըստ այդմ՝ այդ հեռանկարի դիտանկյունից առաջանում է գործակցության մոտիվացիոն հիմք, և այդ իմաստով «Ելք»-ի, այսպես ասած, մարտավարական, առաջին՝ լոկալ նշանակության քայլը գործնականում առավել լայն հեռանկարի քննարկման հայտ է, այսպես ասած՝ մեկնարկ, մեկնված ձեռք՝ «Ծառուկյան» դաշինքին: Այդ ձեռքին «Ծառուկյան» դաշինքի արձագանքը թերևս պայմանավորված կլինի այն ազդակներով, որ իշխող համակարգի տրանսֆորմացիայի գործընթացի առնչությամբ ունի դաշինքի առաջնորդը՝ Գագիկ Ծառուկյանը: Եթե այդ ազդակները պարունակեն քիչ թե շատ կայուն ու կանխատեսելի հեռանկար՝ համակարգում տնտեսական և քաղաքական դերակատարման որոշիչ համադրելիության կամ պարզապես ձայնի իրավունքի իմաստով, ապա «Ծառուկյան» դաշինքը «Ելք»-ի գործակցության առաջարկը կընդունի թերևս ոչ ավելի, քան զուտ մարտավարական ռեժիմում պահելու ակնկալիքով:
Մյուս կողմից՝ ունենալով թերևս «բուրժուադեմոկրատական հեղափոխության», այսպես ասած, նախադեպը կամ օրինակը, կամ դասը, «Ելք»-ը հազիվ թե ռազմավարական հեռանկարներ կառուցի գերազանցապես «Ծառուկյան» դաշինքի հետ գործակցության ձևաչափով: Բանն այն չէ, որ «Ծառուկյան» դաշինքը, այսպես ասած, կեղծ ընդդիմություն է և իքս պահին ենթակա է լինելու իշխանությանը: Խնդիրն այն է, որ «Ծառուկյան» դաշինքը ենթակա է լինելու իր, այսպես ասած, քաղաքական և տնտեսական շահին, իսկ այդ շահը սկզբունքորեն տարբեր է, օրինակ, «Ելք»-ի շահից, այն պարզ պատճառով, որ երկու ուժերը սկզբունքորեն տարբեր միջավայրային և սոցիալական հենարան ունեցող ուժեր են: Հետևաբար հնարավոր է իհարկե գտնել գեղեցիկ քաղաքագիտական հիմնավորումներ և բանաձևեր, որոնք կարող են անգամ մրցունակ լինել «բուրժուադեմոկրատական հեղափոխության» համեմատ, սակայն դրանք գործնականում կարող են ավարտվել ընդամենը փոխադարձ մեղադրանքներով՝ դավաճանության, անսկզբունքայնության, պայմանավորվածությունները խախտելու և այլ համանման բաների համար, որը, սակայն, քաղաքականությունից հանրության հերթական հիասթափությունից զատ, չի ունենալու որևէ այլ արդյունք:
Միջավայրային խախտումը Հայաստանի ոչ միայն, այսպես ասած, քաղաքաշինական, այլ նաև քաղաքական համակարգի առանցքային, խորքային խնդիրներից մեկն է: Ընդ որում, նաև իշխող համակարգի ձեռքբերումներից մեկը, որովհետև մրցակցին հաղթելու կամ նրա հանդեպ առավելություն ձեռք բերելու կարևոր գրավականներից մեկը թերևս նրան իր միջավայրից դուրս բերելն ու միջավայրային «պանդխտության» մատնելն է:
