Հայաստան-Եվրամիություն համաձայնագրի ստորագրումը Հայաստանի իշխանության կողմից թմբկահարվում է տարբեր հարթություններում` ցույց տալու համար Հայաստանի գերազանցությունն Ադրբեջանի նկատմամբ, մեր երկրի ձեռքբերումները եվրոպական պետություն կառուցելու ճանապարհին:
Եվրաինտեգրումն իրականում ոչ այնքան ֆորմալ գործընթաց է, գեղեցիկ ելույթներ ու համաձայնագրեր, որքան` բովանդակություն, որն իր արտացոլումը պետք է գտնի երկրի ներքին կյանքում, բարեփոխումներում, դառնա երկրի արդիականացման գործընթաց:
Երբ Հայաստան-Եվրամիություն համաձայնագրի ստորագրմանը զուգահեռ Վանաձորի ավագանու շուրջ տեղի են ունենում, ըստ էության, արտաքաղաքական և հակասահմանադրական գործընթացներ, համաձայնագիրը կորցնում է իր բովանդակությունը, քաղաքական նշանակությունը, վերածվում է էժանագին PR-ի, որի ստվերում արժեզրկում է եվրաինտեգրման գաղափարը:
Կամ ի՞նչ արժեք ունի Եվրամիության համաձայնագիրը, երբ Ամանորի շեմին քրեաօլիգարխիան բացահայտորեն թալանում է հասարակությանը սննդամթերքի գների սանձարձակ, անվերահսկելի բարձրացումով` ավելորդ անգամ ապացուցելով, որ երկրում տոն են տալիս մոնոպոլիաները, օլիգարխիան, որոնք բովանդակություն են հաղորդում իշխանությանը:
Այս համատեքստում Սերժ Սարգսյանի հակակոռուպցիոն ելույթներն ընկալվում են ոչ թե համակարգային բարեփոխումների, այլ իշխանության ներսում սպասվող ֆիլտրումների հարթությունում: Կոռուպցիայի դեմ պայքարի լոզունգը դառնում է ոչ թե արդյունավետ կառավարման և բարեփոխումների բանալի, այլ մահակ, որը կախվելու է մարդկանց գլխին, ովքեր համակարգի համար կորցրել են իրենց ֆունկցիոնալ նշանակությունը:
Հենց այս տրամաբանության մեջ պետք է հասկանալ նաև Սերժ Սարգսյանի վերջին ելույթը ՏԻՄ ղեկավարների առաջ: Այս ինստիտուտն օբյեկտիվորեն կորցրել է իր նշանակությունը` որպես իշխանության վերարտադրության գործիք, և Սերժ Սարգսյանն արդեն համայնքապետերի հետ խոսում է սպառնալիքի լեզվով` նրանց դարձնելով հակակոռուպցիոն PR-ի պոտենցիալ թիրախներ:
Երեկ զորամասերից մեկի պահպանության տեղամասում համածառայակցի կողմից արձակված կրակոցից մահացու վիրավորում է ստացել ՊԲ զինծառայող, 1996թ. ծնված Նարեկ Ադիբեկյանը: Հերթական զինվորը դառնում է բանակային բեսպրեդելի, ոչ կանոնադրական հարաբերությունների, օլիգարխիայի հետ սերտաճած բարձրաստիճան զինվորականության հանցավոր անտարբերության զոհը:
Հայաստան-Եվրամիություն համաձայնագրի հետ այս ամենն ուղղակի առնչություն, բնականաբար, չունի, նույնիսկ հակառակը` այդ համաձայնագիրը ստորագրվել է, որպեսզի Հայաստանում որակապես փոխվի կառավարման որակը, քաղաքական, տնտեսական հարաբերությունների բնույթը: Սակայն համաձայնագրի ստորագրումը ստվերվում է այս ու այլ իրադարձություններով, Սերժ Սարգսյանի «պախանային» մենթալիտետով: Համաձայնագիրը, եվրաինտեգրումն` առհասարակ, կարող են արժեզրկվել, եթե դրանց շահառուի դերում հանդես գա ոչ թե հասարակությունը, այլ` եվրասիական մենթալիտետ ունեցող իշխանությունը:
