Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Պուտինը օրերս հայտարարել է նախագահի 2018 թվականի ընտրությանը առաջադրվելու որոշման մասին: Պուտինն այդ մասին հայտարարել է ԳԱԶ ավտոգործարանի բանվորների հետ հանդիպմանը՝ ասելով, թե այդ մասին հայտարարելու ավելի լավ տեղ չկա: Պուտինը բավական երկար ժամանակ անորոշ էր պահում իր առաջադրման հեռանկարը, սակայն ժամանակը սպառվում էր, և նախագահական ընտրությունների ընթացակարգը պահանջում էր, որ Պուտինը մինչև տարեվերջ կողմնորոշվի: Եվ ահա, նա հայտարարում է առաջադրման մասին:
Դժվար է ասել, թե որքան էր նրա չառաջադրվելու հավանականությունը, այսինքն՝ որքանով էր նա իսկապես կամուկացի մեջ և որքանով էր կիրառվում ընդամենը հմուտ քաղաքական կամ քարոզչական տեխնոլոգիա՝ անորոշության կամ կառավարելի անորոշության միջոցով լուծելով տարբեր հարցեր: Սակայն Պուտինի հայտարարությունը հայաստանյան դիտանկյունից ուշագրավ է ներքին կյանքում տեղի ունեցող հետաքրքիր զարգացումների կամ այսպես ասած՝ ակտիվացման ալիքի հետ համեմատությամբ կամ զուգահեռով:
Հայաստանում հետաքրքիր իրադարձություններ սկսեցին ծավալվել պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանի շուրջ. ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ, օդիզոզ ֆիգուր Հայկազ Բաղմանյանի հեռացումը Վիգեն Սարգսյանի պահանջով, որը թվում էր ուղղակի անձեռնմխելի ֆիգուր, և նախօրեին էլ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ Մովսես Հակոբյանի Վիգեն Սարգսյանին հղած, այսպես ասած, հպատակային հարցազրույցը: Իսկ այս ամենն էլ հետաքրքիր է հաշվի առնելով մի կողմից այն, որ Վիգեն Սարգսյանը դիտվում է Սերժ Սարգսյանի նախագահությունից հետո վարչապետի նրա հավակնորդներից մեկը, և միևնույն ժամանակ էլ, անկախ վարչապետի պաշտոնից, ՊՆ-ն նոր Սահմանադրությամբ, փաստորեն, դառնում է քաղաքական լուրջ գործոն և իշխանական բևեռ:
Իհարկե, հեռու ենք Վիգեն Սարգսյանի շուրջ ծավալված իրողությունները կապել Պուտինի առաջադրման հետ, սակայն ժամանակային զուգադիպությունը իսկապես հետաքրքրական է՝ հաշվի առնելով ոչ միայն վերը բերված հանգամանքները՝ վարչապետի հավակնորդության և ՊՆ դերակատարության մասով, այլ նաև այն, որ այդ ամենն, ըստ էության, Սերժ Սարգսյանի քաղաքական պլանի մաս է: Իսկ Սերժ Սարգսյանի քաղաքական պլանները եթե ոչ անմիջական առնչություն, ապա զգալի պայմանավորվածություն կարող են ունենալ ՌԴ նախագահի պաշտոնում Պուտինի հերթական առաջադրման հետ՝ ուղղակի, թե անուղղակի, կամ՝ թե՛ ուղղակի, թե՛ անուղղակի:
Եվ այստեղ զուգահեռը հետաքրքրական է նրանով, որ, փաստորեն, Պուտինի որոշման ֆոնին Սերժ Սարգսյանը Հայաստանում է ակտիվացնում իր քաղաքական ծրագրերը: Եվ այս տեսանկյունից, իհարկե, Պուտինի հայտարարությունից հետո առաջանում է ուշագրավ հարց կամ սպասում, թե արդյո՞ք Սերժ Սարգսյանն էլ հաջորդիվ կհայտարարի իր պլանների որոշակիացման մասին կամ ինչպես ինքն էր ասում՝ պատկերացման մասին, թե ինչ տեղ և դեր է ունենալու 2018-ի ապրիլից հետո: Սերժ Սարգսյանը Հայաստան-ԵՄ համաձայնագիրը ստորագրելուց րոպեներ առաջ հայտարարել էր հարցազրույցում, որ ինքն էլ չի պատկերացնում իր հետնախագահական տեղն ու դերը, և եթե պատկերացներ, ապա կհայտարարեր այդ մասին վաղուց: Հետաքրքիր է՝ Պուտինի առաջադրման հանգամանքը, ուղղակի, թե անուղղակի, կօգնի՞ Սերժ Սարգսյանին պատկերացնել իր տեղն ու դերը նախագահի պաշտոնից հետո:
