Այսօր Կիևի իր բնակարանի տանիքում էքստրիմի բոլոր կանոններով ձերբակալվել է Վրաստանի նախկին նախագահ, Օդեսայի նախկին նահանգապետ Միխեիլ Սաակաշվիլին: Ավելի ուշ, արկածային ֆիլմի ժանրով, Սաակաշվիլու կողմնակիցները նրան ազատ են արձակել:
Բացարձակապես էական չէ, թե պաշտոնապես ինչ մեղադրանք է առաջադրվել Սաակաշվիլուն, կամ այդ մեղադրանքներին ինչ են հակադարձում Վրաստանի նախկին նախագահի կողմնակիցները: Ակնհայտ է, որ Կիևի այսօրվա իրադարձություններն ունեն քաղաքական մոտիվներ, որոնք հետևանք են նրա ու Ուկրաինայի նախագահ Պետրո Պորոշենկոյի հակասությունների:
Հիմա, ըստ էության, ուկրաինական դրաման կարող է երկու հանգուցալուծում ունենալ: Վրաստանի նախկին նախագահի վերջնական հանգրվանը կարող է լինել հայրենիքի բանտերից մեկը, եթե իհարկե այս պատմությանը չմիջամտեն արևմտյան կառույցները, հատկապես` Վաշինգտոնը, կամ եթե Ուկրաինայում չհաղթի նոր Մայդանը:
Արևմտյան հնարավոր միջամտության հիմքում ոչ թե կոնկրետ գործչին աջակցելու, դավադրություն ենթադրող տարբեր վարկածներն են` ինչի մասին հրճվանքով գրում են ռուսական ԶԼՄ-ները, այլ հետխորհրդային տարածքում դեմոկրատիզացիայի, ապագաղութացման գաղափարները վարկաբեկումից փրկելու մոտիվը:
Սաակաշվիլու շուրջ աղմուկը ձեռնտու է միայն Մոսկվային, որի համար սա հրաշալի առիթ է արևմտյան դեմոկրատիայի ուղղությամբ ցեխարձակումներ անելու, հետխորհրդային տարածքում դեմոկրատիզացիայի գործընթացը վարկաբեկելու համար:
Սաակաշվիլու հետ կապված սկանդալային պատմությունը` անկախ վերջաբանից, մահացու հարված է Պորոշենկոյի իշխանությանը, որն առանց այդ էլ` Արևմուտքում և ուկրաինական հասարակության աչքերում կորցրել էր հեղինակությունը` կոռուպցիայի մեջ թաթախված լինելու հետևանքով: Սաակաշվիլու հնարավոր արտահանձնումը գուցե մի քանի ամսով երկարաձգի Պորոշենկոյի իշխանությունը, սակայն, մեծ իմաստով, վերջինս քաղաքական ինքնասպանություն գործեց` նույնանալով ռուսամետ Յանուկովիչի իշխանության ձեռագրի հետ: Մյուս կողմից` նոր Մայդանը հազիվ թե հաղթահարի ինստիտուցիոնալ այն ճգնաժամը, որն առաջացել է Ուկրաինայում:
Սաակաշվիլին նոր Վրաստանի խորհրդանիշն է, և Թբիլիսիի բանտում նրա հնարավոր հանգրվանումը հարված է հասցնելու Վրաստանի իշխանությունների միջազգային հեղինակությանը: Բիձինա Իվանիշվիլու թիմը, ֆորմալ առումով, չի վերանայել երկրի եվրաատլանտյան ինտեգրման կուրսը, սակայն գործ ունենք, ըստ էության, միջակությունների իշխանության հետ, որի հետ չի ասոցացվում կրեատիվ որևէ գաղափար, նախաձեռնություն:
Գլոբալ առումով` տեղի ունեցածը հարված է Արևելյան գործընկերության գաղափարին, որովհետև եվրոպական հարևանության ինստիտուցիոնալ արդյունքները և քաղաքական հետևանքները տեսնելու փոխարեն` ականատեսն ենք դառնում Ուկրաինայի, Վրաստանի արևմտամետ էլիտաների ներսում ծավալվող պալատական գզվռտոցին, կոռուպցիոն հաշվեհարդարների:
Միխեիլ Սաակաշվիլին հաջողեց Վրաստանում, հակասական կերպար է Ուկրաինայում, վրացական բանտը կամ նոր Մայդանը գուցե դառնան նրա քաղաքական ռեաբիլիտացիայի փշոտ ճանապարհը, մանավանդ, որ թե՛ Վրաստանի և թե՛ Ուկրաինայի հասարակությունները այլընտրանքի կարիք ունեն:
