«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Մարտական խաչի ասպետ Վահան Բադասյանը։
– Պարոն Բադասյան, ԱԺ-ն առաջին ընթերցմամբ ընդունեց աղմկահարույց «Զինվորական ծառայության և զինծառայողի կարգավիճակի մասին» օրենքի նախագիծը։ Ի՞նչ կարծիք ունեք այս օրենքի նախագծի վերաբերյալ։
– Նախագիծը երկու հիմնական պատճառ ուներ. նախ՝ զանազան պատճառաբանություններով ծառայությունից խուսափողները բավական շատ էին, և երկրորդ՝ անձնակազմը չէր հերիքում: Առաջինը բարոյական հարց է, երբ խուսափում են ծառայությունից և զանազան պատճառաբանություններով ազատվում: Ցավալին այն է, որ ԱԺ պատգամավորների, նախարարների և նրանց որդիների մեծ մասը տարբեր պատճառաբանություններով խուսափել են ծառայությունից։ Բազմաթիվ են օրինակները: Իհարկե, ես կիսում եմ այն մտահոգությունները, որ գիտությանը մեծ վնաս է հասցվելու այս օրենքով, բայց այստեղ էլ մի քանի հարցեր կան։ Իսկ արդյոք բոլորը, ովքեր օգտվում էին տարկետումից, զբաղվո՞ւմ էին գիտությամբ, թե՞ պարզապես դրա անվան տակ տարկետում էին վերցնում: Իհարկե, մեծ մասը դրա անվան տակ թեկնածուական թեզեր էր գրում, ասպիրանտուրա և այլն: Ուզում եմ ասել, որ իհարկե սրանով գիտությանը վնաս հասցվում է, բայց գիտությանը միայն սրանով չէ, որ վնաս է հասցվում, և գիտությանը վաղուց վնաս հասցվել է, քանի որ նախ՝ հարց է, թե որտեղ են մեր գիտնականները, ապա՝ իսկ որտե՞ղ է պետք գալիս մեր գիտությունն ընդհանրապես: Մենք չունենք արդյունաբերություն, չունենք վերամշակման մեծ գործարաններ, որտեղ պետք գա Հայաստանի գիտությունը: Վերջին քսանհինգ տարիների ընթացքում Հայաստանի իշխանությունները երկիրը վերածեցին մանր առևտրականների երկրի: Այսօր Հայաստանը վերածվել է արտահանման մեծ շուկայի, մենք հիմա միայն արտահանում ենք աշխատուժ՝ ներառյալ գիտական ներուժ: Մենք գիտական ներուժը վաղուց ենք կորցրել, նայեք՝ բուհերի ծրագրերը շեղված են, ոչ լիարժեք են, և չկան բազաներ, լաբորատորիաներ, պրակտիկ գործունեության համար պայմաններ: Այսքանից ելնելով հստակ կարող եմ ասել՝ մնում է արդարության հերթը, որ բոլորը պետք է ծառայեն:
– Կարծում եք՝ պաշտոնյաների երեխաները, ովքեր մինչև հիմա խուսափել են ծառայությունից, այս օրենքով խուսափելու տեղ չե՞ն ունենալու և չե՞ն կարողանալու մանևրել:
– Իհարկե, ունենալու են: Առաջիկա տարիներին պաշտոնյաների երեխաներն ամենայն հավանականությամբ կունենան տարբեր առողջական խնդիրներ՝ աչքի խնդրից մինչև իմպոտենցիա և այլ խայտառակ խնդիրներ, որոնք արդեն նախատեսված են օրենքով ազատման համար, նեգոդնի: Պաշտոնյաների երեխաներն այլևս գիտնական չեն լինելու, լինելու են իմպոտենտ, կարճատես կամ միասեռական:
– Պաշտպանության նախկին նախարարի կինը՝ Ռուզան Խաչատրյանը, գրեթե ամեն օր ֆեյսբուքում գրառումներ է անում՝ կարծես թե ակնարկելով հենց Վիգեն Սարգսյանին: Այս ամենը որքանո՞վ է հարվածում Վիգեն Սարգսյանին՝ որպես պաշտպանության նախարարի:
– Չեմ կարծում, թե Ռուզան Խաչատրյանի գրառումը վերաբերում է հենց Վիգեն Սարգսյանին, քանի որ հասցեագրված չէ: Ես կարծում եմ՝ Ռուզան Խաչատրյանը ուղղակի ԱԺ չծառայող պատգամավորներին ձեռք է առել, մեր շրջապատում քննարկվում է, որ գուցե Շարմազանովի՞ն նկատի ունի: Բանակում այսօր կան գեներալներ, ովքեր ծառայել են, սակայն բանակի «հերն անիծում են», և այստեղ հարց է առաջանում՝ նրա՞նք են ավելի շատ օգուտ տվել բանակին, թե՞տարկետմամբ չծառայածները: Իհարկե, տարկետմամբ չծառայողները բանակին ավելի օգուտ են տվել, քանի որ վնաս չեն տվել, իսկ արդարադատությանը, ժողովրդին, գիտությանը, տնտեսությանը ինչքան վնաս են տվել այդ գեներալները:
Ինչ վերաբերում է Վիգեն Սարգսյանին, նա ծառայել է, սպայական կոչում ունի, և եթե առաջնագծում չի ծառայել, ծառայել է նախարարությունում, զինվորը պետք է ծառայի նախարարությունում: Բացի այդ, Վազգեն Մանուկյանը հավանաբար բանակում ծառայած չէր, ինքը զինվորական չէր, բայց այն ժամանակների ամենալավ պաշտպանության նախարարն էր, նա խելացի էր, ճիշտ և խելացի քաղաքականություն էր վարում, և հենց նրա պաշտոնավարման ընթացքում էր, որ ազատագրվեցին մեր պատմական շրջանները, որոնք այսօր սակարկման առարկա են: Եվ բանակն այն ժամանակ դարձավ բանակ:
– Ինչպե՞ս եք վերաբերվում «Անդրանիկ Մարգարյան» քաղաքական դպրոցում Սերժ Սարգսյանի արած հայտարարությանը, որ ԼՂ խնդրում ցավոտ լուծումներ են սպասվում: Ի՞նչ է ակնարկում նա:
– Սերժ Սարգսյանը աժիոտաժ է ստեղծել, բայց նա երբեք չի ասել, որ հողերը հանձնում ենք: Նա շախմատային խաղի նման է վարվում. Սերժ Սարգսյանը չէ, ով էլ ուզում է լինի՝ չի կարող հանձնել, քանի որ Արցախի ժողովուրդը երբեք թույլ չի տա, որ իրենց փոխարեն անհատները լուծեն այդ հարցը, այդ թվում նաև Հայաստանի իշխանավորները: Այդ հարցը մեկընդմիշտ լուծված է և փակված: Արցախը իր ներկայիս տարածքներով ապրելու է ազատ և անկախ: Արցախի միակ նպատակը մայր Հայաստանի հետ դե յուրե միանալն է, դե ֆակտո միացած է: Սա է մեր խնդիրը, մենք ուրիշ նպատակ չունենք: Եվ որևէ մեկը, այդ թվում՝ Սերժ Սարգսյանը, չի կարող հարցին այնպիսի լուծում տալ, որ մեզ համար ցավոտ լինի: