«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է դերասանուհի, ռեժիսոր, Ազգային դիմադրության ճակատի համակարգող Թամար Հովհաննիսյանը:
-Տիկին Հովհաննիսյան, Ազգային դիմադրության ճակատի հռչակագիրը դեռ նախորդ շաբաթ պետք է հրապարակվեր, սակայն ձգձգվում է և դեռ հստակ չէ հրապարակման օրը: Ինչո՞վ է սա պայմանավորված:
-Արդեն մեկ շաբաթ է՝ հռչակագրի տեքստը պատրաստ է, խմբագրված, սրբագրված է, խմբի բոլոր անդամների կողմից այն ընթերցված, ընդունված և ստորագրված է: Եվ հիմա մնացել է՝ խմբի այն անդամները տեղեկանան, կարդան և ստորագրեն, որոնք ոչ չեն ասել, բայց չեն մասնակցել հռչակագրի տեքստի ստեղծմանը ինչ-ինչ պատճառներով: Նրանց էլ պարտավոր ենք մենք տեղյակ պահել, որպեսզի կարդան, ծանոթանան և համաձայնության գան:
Հիմա քննարկում ենք՝ ինչպես հռչակել հռչակագիրը: Մեծ մասը կարծում է, որ շատ ավելի գեղարվեստական ոճով, բացօթյա կամ ինչ-որ սրահում լրատվամիջոցների մասնակցությամբ: Այսօր էլ պետք է հավաքվենք, որոշենք՝ ինչ ձևով հռչակենք այն: Եվ մեկ տարբերակ կա, որին ես կողմ եմ, ասուլիս հրավիրել և հռչակագրի տեքստը հրապարակել, բայց մեծ մասը կողմնակից է պաշտոնական, գեղարվեստական ձևով այն իրականացնել: Մենք շատ ուրախ ենք, որ մարդիկ սպասում են մեր քայլերին, հռչակագրի տեքստին, անելիքներին, բայց սպասողական վիճակում անհամբեր են լինում: Մեկ ամիս է, ինչ մենք աշխատում ենք, այս ընթացքում մենք ահագին աշխատանք ենք իրականացրել, ցուցակն ենք ճշտել, նոր մարդկանց ենք համալրել, որոնց հետ կապվել խոսել է պետք: Համաձայնություններ ենք ստացել, խմբով աշխատանքային էջ ենք բացել, հռչակագրին զուգահեռ ճանապարհային քարտեզի վրա ենք աշխատել: Ես կասեի՝ լավ աշխատանքային մթնոլորտ է, շատ ջերմացել ենք, ծանոթացել ենք: Ես շատ շատերին այդտեղ չէի ճանաչում, հիմա մտերմացել ենք, ընկերացել: Եվ եթե նախկինում մեր հանդիպումները շաբաթը մեկ էին, հետո հանդիպում էինք շաբաթական երկու անգամ, իսկ վերջին օրերին շատ ավելի են այդ հանդիպումները: Դրական մթնոլորտ է, աշխատանք, ընտանիք, մարդիկ հոգսերը թողնում, գալիս են, և մեր ամեն մի հանդիպումը ժամեր է տևում: Ես կասեի՝ բավականին արդյունավետ հանդիպումներ են եղել:
-Հռչակագրի տեքստում որքանո՞վ անդրադարձ կա Հայաստանի արտաքին խնդիրներին, ԼՂ խնդրի կարգավորմանը, Հայաստան-ԵՄ շրջանակային պայմանագրին, թե՞ այդ ամենին անդրադարձ կլինի ճանապարհային քարտեզում:
-Իհարկե հռչակագրում ավելի արմատական, առանցքային հարցերին ենք անդրադառնում, բայց, անկասկած, հարցերի հարցը արցախյան հիմնախնդիրն է բոլորիս համար, նկատի ունեմ մեր ազգի համար, մեր երկրի համար և ոչ միայն այս խմբի համար: Եվ հռչակագրում դա արտահայտված է: Ես չեմ ուզում ավելին մանրամասնել, գուցե գործընկերներս չընդունեն իմ՝ այս աստիճան անկեղծանալս, բայց ամեն անգամ տեքստի մեջ, երբ հանդիպում եք ՀՀ, գրվում է՝ ՀՀ՝ Արցախը ներառյալ: Եվ հռչակագիրն ամբողջովին այդ հիմքերի վրա է դրված: Ինչ վերաբերում է ծրագրային հարցերին, արտաքին հարաբերություններ, որտեղ հիմնական կետով նշվում է հռչակագրում, բայց արդեն ճանապարհային քարտեզի մեջ պետք է լինի ավելի մանրամասն, կետ առ կետ, այդ թվում՝ Հայաստան-ԵՄ համաձայնագիր, դա լինի ճանապարհային քարտեզի մեջ: Հռչակագրում նշված հիմնական թեմաները պետք է բացվեն, քայլ առ քայլ նկարագրվեն ճանապարհային քարտեզում: Շուտով դուք կտեսնեք հռչակագրի տեքստը: Այլևս ոչ մի կետի, ստորակետի փոփոխություն չի կարող լինել: Բազմիցս խնդրել ենք՝ նայել են, սրբագրել, դիմել ենք լեզվաբաններին, այնպես որ, սա պրոֆեսիոնալ, խոր, ընկալելի փաստաթուղթ է:
-Հռչակագրի ստորագրումից հետո կլինեն նաև նոր անուննե՞ր:
-Ստորագրումից հետո կլինեն, բայց առաջին փուլում էլ հնարավոր է նոր անուններ ստորագրեն: Սկզբում, իհարկե, մեր խմբի անդամների ստորագրություններն ենք վերցրել, բայց հետո ավելի ընդլայնված խմբի ստորագրումները պետք է լինեն: Դրանից հետո մենք կունենանք ֆեյսբուքյան էջ, շատ արագ կհավաքվեն մարդիկ, ովքեր կանդամակցեն այդ խմբին, շատ հարցերի քննարկումներ բաց կլինեն: Մեր մտահոգությունը առաջինն այս փաստաթուղթը ստեղծելն է և տեսնելը, թե մեր խմբից հիմնական բեռը ովքեր են վերցնում իրենց վրա:
