ՀՀ մարդու իրավունքների առաջին պաշտպան Լարիսա Ալավերդյանի համար անհասկանալի է՝ ինչու է անհրաժեշտ ստեղծել ինչ-ինչ մարմիններ, որոնց անունները ևս պետք է պաշտպան լինեն, եթե ունենք մարդու իրավունքների պաշտպանի սահմանադրական մարմին: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում Լարիսա Ալավերդյանն ասաց՝ որքան էլ լինի գործարարների շահերի պաշտպանի կամ բժշկական հաշտարարի ինստիտուտ, միևնույն է, կան այնպիսի գործառույթներ, որոնք Մարդու իրավունքների պաշտպանի տիրույթում են:
«Մի քանի պաշտպանները իրավունքների ոչ այդքան բարձր պաշտպանվածության դեպքում առաջացնում են հարցեր, երկրորդը, ինչին է պետք օրենքը, որտեղից է վերցված, որ մի երկրի օրինակով է արվում: Ես շատ հավանում եմ Մեծ Բրիտանիայի ինստիտուցիոնալ կառուցվածքները, խորհրդարանական պաշտպանը զուտ սոցիալական, առողջապահական կարևորագույն գծով օմբուդսմեն է: Ինչ վերաբերում է մնացած ոլորտներին, այնտեղ չկա այդպիսի բան, որ օրենքը տալիս է նրան հիմնադրամի կարգավիճակ, ինչ-ինչ լիազորություններ, որոնք մեր դեպքում գալիս են խաչաձևվում են, կամ կրկնում են, կամ փորձում են մտնել այն դաշտը, որտեղ Մարդու իրավունքների պաշտպանն է: Այնտեղ կա ուրիշ բան՝ ամեն մի ոլորտ, իր գործադիր մարմնի ենթաօրենսդրական ակտով ստեղծում է մի պաշտոն, որը ավելի շատ նման է տեսուչի պաշտոնին, որին չի տրվում հատուկ կարգավիճակ»,-շեշտեց նա:
Լարիսա Ալավերդյանի խոսքերով ՝տեսչական մարմինները պետք է քննեն ներսի խնդիրները, բայց երբեք իրենց վրա ոչ պաշտպանի կամ ոչ էլ դատարանի ֆունկցիա վերցնեն, նրանք ներքին աուդիտին նմանակող մարմին պիտի լինեն:
«Մենք ստեղծում ենք Սահմանադրությանը ոչ համապատասխան մարմին, հիմնադրամ, ստեղծում ենք Սահմանադրության մեջ տեղ չգտած հաստատություն, որը, օրինակ, բիզնես օմբուդսմենի պարագայում կոչված է զուտ մեկ խավի իրավունքները պաշտպանելուն, բա ինչ են անում ՏՄՊՊՀ-ն, վարչական դատարանը, համապատասխան այլ մարմինները»,- շեշտեց նա:
Լարիսա Ալավերդյանի խոսքերով՝ այդպիսի մարմիններում անկախության հարցն էլ կա՝ վարչապետի կողմից նշանակվածը ի՞նչ անկախություն պետք է ունենա, արդյո՞ք չի կրկնի կառավարության, վարչապետի կամքը:
Մանրամասները՝ տեսանյութում: