Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների Վաշինգտոն քաղաքում հոկտեմբերի 12-15-ը տեղի է ունեցել Արժույթի միջազգային հիմնադրամի (ԱՄՀ) և Համաշխարհային բանկի խմբի տարեկան ժողովը, որին մասնակցել են Հայաստանի Հանրապետության փոխվարչապետ, միջազգային տնտեսական ինտեգրման և բարեփոխումների նախարար Վաչե Գաբրիելյանը, ֆինանսների նախարար Վարդան Արամյանը և Կենտրոնական բանկի նախագահ Արթուր Ջավադյանը:
Կարեն Կարապետյանը վարչապետությունը ստանձնելուց հետո հետևողականորեն այցերը սահմանափակում է միայն եվրասիական մայրաքաղաքներով, բացառություն են կազմում Թբիլիսի և Թեհրան կատարած այցերը, որոնք թերևս պայմանավորված են այն հանգամանքով, որ Իրանն ու Վրաստանը հարևան երկրներ են:
Կարեն Կարապետյանի այցերի «աշխարհաքաղաքական» աշխարհագրությունն առնվազն տարակուսելի է` հատկապես նրա իշխանական հավակնությունների ֆոնին, երբ կարևոր հանգամանք է համարվում համաշխարհային ազդեցիկ կենտրոններում վստահելի գործընկերոջ իմիջի ձևավորումը: Կամ էլ` Կարապետյանն ուրույն կարծիք ունի Հայաստանի արտաքին քաղաքականության մասին և մտածում է, որ մեր երկրի հարցերը լուծվում են բացառապես Մոսկվայում: Եթե ճիշտ է այս վարկածը, ապա պատկերացնել կարելի է, թե ինչպիսի հեռանկար է սպասվում այն Հայաստանին, որի պոտենցիալ ղեկավարը լինելու է Կարեն Կարապետյանը:
Արժույթի միջազգային հիմնադրամի և Համաշխարհային բանկի խմբի տարեկան ժողովը Հայաստանի համար խիստ էական է նաև ընթացիկ խնդիրների լուծման համատեքստում: Այս հարթակում պետությունների առաջին դեմքերը, կառավարության ղեկավարները հնարավորություն են ստանում կոնտակտներ հաստատել համաշխարհային ֆինանսական հսկաների ներկայացուցիչների հետ` դրանք ծառայեցնելով երկրի շահերին: Համենայնդեպս, Հայաստանի նախկին վարչապետները` Հովիկ Աբրահամյանը, Տիգրան Սարգսյանը, մասնակցել են նմանատիպ ժողովներին: Կարեն Կարապետյանը թերևս կարծում է, որ իր իրականացրած քաղաքականությունն այնքան արդյունավետ է, որ Հայաստանը Արևմուտքում բարձր մակարդակով և դրական կերպարով ներկայանալու անհրաժեշտություն չունի: Իհարկե, չի բացառվում հակառակ վարկածը` վարչապետը գուցե մտածում է, որ արևմտյան մայրաքաղաքներում չկան «խամ ականջներ», որոնց կարող է զարմացնել ներդրումային բումի և օպտիմալացման մասին լեգենդներով:
Այնպիսի տպավորություն է, որ ինչ-որ գերբնական ուժեր Կարեն Կարապետյանին դատապարտել են «եվրասիական գերության»:
