Հայաստանի Ազգային ժողովի նախագահ Արա Բաբլոյանը պաշտոնական այցով Թբիլիսիում է, և ի տարբերություն նրա՝ Ռուսաստան կատարած այցի, որ տեղի ունեցավ հուլիսին, Վրաստան այցն առայժմ և բարեբախտաբար անցնում է առանց սկանդալի:
Ռուսաստանում, ինչպես հայտնի է, սկանդալ հենց առաջին հանդիպմանը ՌԴ Պետդումայի նախագահ Վոլոդինի հայտնի հայտարարությունն էր Հայաստանում ռուսերենի կարգավիճակի վերաբերյալ: Հատկանշական է, որ Բաբլոյանն իր երկրորդ արտերկրյա այցը կատարում է Վրաստան:
Երևանում այսօր տեղի ունեցած սեմինարի ընթացքում, որ վերաբերել է ԵՄ Արևելյան գործընկերության ծրագրին, Հայաստանում ԵՄ դեսպան Պյոտր Սվիտալսկին խոսել է ծրագրի անդամ երկրների, մասնավորապես, այդ թվում՝ Հայաստանի և Վրաստանի թույլ, անբավարար կապի մասին: Այսինքն՝ ԵՄ դեսպանի հայտարարությունն արտահայտում է հայ-վրացական հարաբերության սերտացման ոչ միայն երկկողմ, այլև ըստ էության միջազգային նշանակության սահմանը:
Գործնականում Հայաստան-Վրաստան կապը ուղղակիորեն եվրոպական անվտանգության սահմանն է, և թույլ կապը նշանակում է թույլ սահման: Մյուս կողմից՝ եթե Հայաստանն ու Վրաստանը չեն կարողանում ապահովել իրենց բնական այդ առաքելությունը, ապա ինքնաբերաբար ռազմավարական անվտանգության տեսանկյունից իրենք էլ դառնում են թույլ և խոցելի:
Այդ իմաստով հայ-վրացական հարաբերության խորացմանն ուղղված ցանկացած քայլ, որ կատարվում է, քայլ է անվտանգության ուղղությամբ ինքնաբերաբար: Սակայն միևնույն ժամանակ ակնհայտ է, որ այդ հարաբերությունն ունի բովանդակային հեռանկարային իմպուլսի կարիք՝ որևէ բնագավառում ծրագրային խոշոր նախաձեռնության մասով: Ընդ որում, այդ հարցում էլ բնական առաքելություն ունի Եվրոպան:
Խոսքն անշուշտ միայն ռազմաքաղաքական կամ աշխարհատնտեսական բնույթի նախաձեռնությունների մասին է, բայց հայ-վրացական կոոպերացիայի խնդիրը անգամ տնտեսական կամ մշակութային «ամենաապաքաղաքական» ուղղությամբ ստանում է քաղաքական էական նշանակություն՝ սկսած թե՛ երկու երկրների հասարակությունների մերձեցման համար՝ իսկ այստեղ խնդիրներ թեև չկան, այդուհանդերձ, կա փոխըմբռնման և հարևանության աստիճանի բարձրացման անհրաժեշտություն, թե՛ միջպետական հարաբերությունների կոորդինացիային առավել բարձր դինամիկա և կենսունակություն ապահովելու համար:
Եվ այդ իմաստով թերևս Եվրամիությանն էլ անհրաժեշտ է առաջնահերթություն դիտարկել հայ-վրացական ընդգրկում ենթադրող ծրագրերի մշակումը՝ ուղղված առաջին հերթին տեղեկատվահասարակական սեկտորին, որը պետք է լինի պաշտոնական հարաբերությունների հենապատը:
