Հրաչյա Սիլվանյանից հետո Հայաստանի և Վրաստանի միջև հարաբերությունները թուլացել են, դեսպանները փոխվում են, բայց ակտիվություն չկա: Այս մասին «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց Վրաստանի հայ գրողների «Վերնատուն» միության անդամ Արտեմ Գրիգորենցը (Կիրակոզով):
Նրա խոսքով՝ լավ կլինի, որպեսզի քաղաքագետ Սերգեյ Մինասյանը Վրաստանում դեսպան նշանակվի, բայց Վրաստանի իշխանությունները դրան դեմ են: «Կարծես ասում են՝ ՌԴ-ի աշխատող է, դա է խանգարում, դրա համար էլ ագրեմանը վերցնելը ձգձգվում է»,- շեշտեց նա:
Արտեմ Գրիգորենցը ընդգծեց, որ, որպես այդպիսին, Վրաստանում հայկական համայնք չկա, առանձին խմբեր են, որոնք միմյանցից տեղյակ չեն, չեն շփվում՝ «օրինակ՝ Թիֆլիսի և Ջավախքի հայերը միմյանց հետ գրեթե չեն շփվում»: Ըստ նրա՝ հենց դա է պատճառը, որ Վրաստանի հայերը ակտիվորեն ձայն չեն բարձրացնում Վրաստան-Ադրբեջան-Թուրքիա համագործակցության մասով, նաև այն մասին, որ ՄԱԿ-ում այս երեք պետությունները պիտի բարձրացնեն Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության խնդիրը:
«Ով է Վրաստանում հայերի մեջ ավտարիտետ, ով ունի էն քաշը, իմիջը, որ բոլորը նրան լսեն, թեկուզև Թիֆլիսում՝ ով է ավտարիտետ, որ պայքարենք, նրան լսենք: Խորը նայենք, ինչն է ռեալ մեզ մոտ. տարբեր համայնքներ կան, 105 լարի արժե, ու մի հինգ հոգի է պետք, որ գնան գրանցվեն, կես ժամում համայնք ստեղծվի: Մենք ունենք Հայատուն, սրբազան ունենք, որին շատ ենք գնահատում, շատ ենք սիրում: Բայց, ասենք, Զատկվա օր շատ մոմ ենք ծախում, էս նշանակում է, որ հայերը իրար հետ համախմբվա՞ծ են. ես չեմ համարում, որ սենց է»,- շեշտեց նա:
Արտեմ Գրիգորենցի խոսքով՝ Վրաստանում հայ համայնքի թուլությունը գալիս է առաջին հերթին Հայաստանի «չինովնիկներից». եթե ուզենան հզոր համայնք տեսնել՝ կնպաստեն դրան, այնինչ Վրաստանում հայերի խնդիրները շատ են՝ լեզվի խնդրից մինչև տնտեսական, հոգևոր խնդիրներ:
Մանրամասները՝ տեսանյութում: