Վերջին օրերին հայկական ֆուտբոլում հերթական խայտառակ՝ աղմկահարույց միջադեպերը գրանցվեցին: Հայաստանի բարձրագույն խմբի առաջնության 6-րդ տուրի «Արարատ»-«Գանձասար-Կապան» հանդիպումը ըստ էության անավարտ մնաց:
Հանդիպման վերջնամասում «Արարատի» ավագ մարզիչ Արկադի Անդրեասյանը, այսպես ասած, ջղայնացավ հանդիպման գլխավոր մրցավար Արտակ Սիմոնյանի վրա՝ վստահ լինելով, որ վերջինս անտեղի դեղին քարտ է ցույց տվել իր ֆուտբոլիստներից Արգիշտի Պետրոսյանին: Սիմոնյանը պահանջում էր, որ Անդրեասյանը լքի մարզիչների համար նախատեսված տեխնիկական գոտին՝ պնդելով, որ հակառակ դեպքում չի վերսկսվի հանդիպումը: Անդրեասյանը չհեռացավ, և Սիմոնյանը խաղավարտից 2 րոպե շուտ հնչեցրեց մրցավեճի վերջն ազդարարող սուլիչը:
Ֆուտբոլի պատմության մեջ դժվար է հիշել որևէ հանդիպում, որի մրցավարը «բազարի» մեջ մտնի թիմերից մեկի մարզչի հետ և, չկարողանալով շտկել իրավիճակը, ժամանակից շուտ ազդարարի խաղի ավարտը: «Արա, էս մարդը զասլուգա ունի, դուք ինչ եք արել ֆուտբոլի համար»,- բղավում էր մի երկրպագու՝ իր զայրույթն արտահայտելով մրցավարների հանդեպ:
Ինչ խոսք, Անդրեասյանի պահվածքը բավական կոշտ էր և անընդունելի: Բայց դրա համար, կարծում ենք, կան նաև օբյեկտիվ պատճառներ: Ակնհայտ է, որ Հայաստանի բարձրագույն խմբի առաջնությունում ուղղակի չեն կարող նորմալ մրցավարներ լինել: Դրա վառ ապացույցը տեղի ունեցած միջադեպում Սիմոնյանի և նրա օգնականների պահվածքն է: Ընտրելով մրցավարի մասնագիտությունը՝ մարդը պետք է պատրաստ լինի նաև իր հասցեին հայհոյանքներ լսելու, տարաբնույթ հարձակումների և ճնշումների: Անդրեասյանը տաքարյուն մասնագետ է, և մեկ անգամ չէ, որ կոնֆլիկտ է ունեցել մրցավարների հետ: Բայց ի՞նչ է նշանակում «ուլտիմատում» դնել մարզչի առաջ՝ հայտարարելով որ չհեռանալու դեպքում խաղը չի վերսկսի:
«Ուլտիմատում» դնելու ժամանակները վաղուց անցել են: Սիմոնյանի լեզվով խոսում են ծնողները իրենց երեխաների հետ, երբ վերջիններս չեն ցանկանում սովորել դասերը: «Մինչև դասերդ չանես՝ բակ չես գնա»,- արտահայտությունը, կարծում ենք, շատերն են լսել: Հասկանում ենք, որ ֆուտբոլը մեր երկրում հոգեվարքի մեջ է, բայց ՀՖՖ-ի «սուպերինտելեկտուալ սուձյաները» այն վերածում են կրկեսի: Մրցավարը պետք է հարգանք վայելի: Եթե նրա խոսքը բանի տեղ չեն դնում, ուրեմն այդ մրցավարը մրցավար չէ:
Ակնհայտ է, որ միջադեպի ողջ մեղքը ՀՖՖ-ն կբարդի Անդրեասյանի վրա և նրան կորակազրկի տևական ժամանակով: Բայց քանի դեռ նման մրցավարներ կան ՀՀ առաջնությունում, սադրանքներն ու կոնֆլիկտներն անխուսափելի կլինեն:
«Արարատ»-«Գանձասար» հանդիպումից ընդամենը մեկ օր անց նույն «Միկա» մարզադաշտում տեղի ունեցավ հերթական խայտառակ միջադեպը: Հայաստանի առաջին խմբի առաջնության 6-րդ տուրի շրջանակներում միմյանց ծեծեցին «Արցախի» և «Լոռիի» ֆուտբոլիստները՝ հայհոյանքների տարափ հնչեցնելով միմյանց: Տեղի ունեցածը ոչ այլ ինչ է, քան խուլիգանական «ռազբորկա»: Կրքերը թեժ են եղել նաև մարզադաշտի տրիբունայում: Մրցավարը ստիպված է եղել մի քանի ֆուտբոլիստների հեռացնել դաշտից:
Տեղի ունեցած միջադեպերի տեսագրությունը դիտելիս հերթական անգամ համոզվում ենք, որ հայկական ֆուտբոլը դե ֆակտո մահացել է: Այսօր մեր երկրում բարձրագույն և առաջին խմբի առաջնություններին ընդհանուր առմամբ մասնակցում են ընդամենը 10 ակումբներ: Առաջին խմբի առաջնությունում կա 10 մասնակից, սակայն դրանցից 6-ը բարձրագույն խմբում հանդես եկող ակումբների դուստր թիմերն են: Ու փոխանակ ստեղծվեն նախադրյալներ, որպեսզի թիմերի քանակն ավելանա, մասնակից ակումբները իրենց վարքագծով թշնամություն են առաջացնում միմյանց նկատմամբ:
Նույնը կարելի է ասել մրցավարների մասին: Որպես կանոն, յուրաքանչյուր տուրից հետո թիմերը բողոք են ներկայացնում ՀՖՖ՝ ընդդեմ մրցավարների: Տեղի ունեցող երևույթները միայն ու միայն նպաստում են, որպեսզի եղած թիմերն էլ «թքեն ու հեռանան»:
«Արարատի» հետ հանդիպումից հետո «Գանձասար-Կապանի» գլխավոր մարզիչ Կարեն Բարսեղյանը ասել էր. «Մրցավարների մակարդակը համապատասխանում է առաջնության մակարդակին»: Ինչ խոսք, ցածրակարգ առաջնությունում չեն կարող լինել բարձրակարգ մրցավարներ, այդուհանդերձ՝ կարծում ենք, որ մրցավարների մակարդակը ավելի ցածր է մեր երկրում հանդես եկող ֆուտբոլիստների մակարդակից:
