Հայկական իրականության մեջ սպորտը վերածվել է քաղաքական մրցահարթակի։ Որոշ քաղաքական չինովնիկներ անհասկանալի պատճառներով իրենց թաթն են դնում սպորտային ֆեդերացիաների վրա։ Այդ ճակատագրին արժանացավ նաև Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիան։ 2013թ. հոկտեմբերի 29-ին «Հայկական վերածնունդ» կուսակցության նախագահ Արթուր Բաղդասարյանը ընտրվեց Հայաստանի վոլեյբոլի ֆեդերացիայի նախագահ:
Բաղդասարյանի մուտքը ֆեդերացիա օգնեց միայն ֆինանսապես, բայց արդյունքները մնացին գրեթե նույնը։ Մարզիկները մեկնեցին արտերկրյա բազմաթիվ մրցաշարերի, բայց մի պարտությունը հաջորդեց մյուսին։ Ֆեդերացիայի նախագահին ամեևին չանհանգստացրեցին տապալումները։ Տարիներ առաջ վոլեյբոլի ֆեդերացիայի նախկին նախագահ Սուրեն Խաչատրյանի (մականունը Լիսկա) և ֆեդերացիայի նախկին գլխավոր քարտուղար Ռազմիկ Սուլթանյանի ջանքերի շնորհիվ հայաստանյան թիմերը ուսումնամարզական հավաքների էին մասնակցում։ Իսկ ի՞նչ ունենք այսօրվա վոլեյբոլի իրականության մեջ։
Ուշադրությունը կենրոնացվել է միայն 10-12 մարզիկների վրա։ Այդպես էլ չկազմակերպվեցին ուսումնամարզական հավաքներ, որի շնորհիվ ի հայտ կգային նոր մարզիկներ։ Ֆեդերացիայի ներկայիս գլխավոր քարտուղար Կարեն Ասմարյանը նոր ծրագրերով է հանդես գալիս։ Նրա ջանքերով, սեպտեմբերի 8-10-ը, Երևան քաղաքի «Գրանդ սպորտ» մարզահամալիրում կմեկնարկի Արևելյան Եվրոպայի երկրների վոլեյբոլի գոտային ասոցիացիայի լողափնյա վոլեյբոլի տղամարդկանց առաջնությունը։
Անդրադառնանք մարզիկների հաջողություններին, գուցե այս դեպքում այն կրի անհաջողություններ անվանումը։ Օգոստոսի 5-6-ը Վիլնյուս քաղաքում կայացավ ԱԵԵՎԳԱ լողափնյա վոլեյբոլի Մ18 տարեկանների առաջնությանը, որին մեկնել էին մասնակցելու Արման Միսկարյան և Ռազմիկ Հակոբյան զույգը։
Հայաստանի ներկայացուցիչները գրավեցին 9-րդ հորիզոնականը (առաջնությանը մասնակցել են 17 թիմեր)։ Որին հաջորդեց ևս մեկ մրցաշար՝ օգոստոսի 19-20-ը Էստոնիայի Պյառնու քաղաքում կայացավ Մ18 տարեկան աղջիկների և տղաների լողափնյա վոլեյբոլի Եվրոպայի միջմայրցամաքային գավաթը: Մասնակցելու հնարավորություն ստացան կրկին Արման Միսկարյան /Ռազմիկ Հակոբյանը զույգը, իսկ աղջիկներից Վերոնիկա Կոշկարյան/ Սվետլանա Մարգարյան զույգը:
Ինչպես նախորդ մրացաշարերում, այնպես էլ Եվրոպայի միջմայրցամաքային գավաթում մեր մարզիկները տապալվեցին։ Հայ մարզիչներն ու մարզիկները կրկին կանգնեցին «գրաբլիի» վրա։ Մեկնել միջազգային մրցաշարերի և անդադար պարտություններ կրելը, անհաջող փորձ ձեռք բերելը երբեք հաղթանակի չեն բերի։ Խնդրին պետք է անդրադառնալ արմատապես։ Մարզիչներին հնարավորություն տալ վերապատրաստվել արտասահմանում, հրավիրել նոր մարզիչներ և մարզիկներ։ Մարզվելու համար համապատասխան պայմաններ ստեղծել և այլն։