ՀՀ վարչապետ Կարեն Կարապետյանն ու իր ընտանիքը խոստացել են Արցախի սահմանամերձ գոտիներում 200 հա նռան այգի հիմնել. այս մասին իր անձնական կայքում տեղեկացնում է Արցախի վարչապետի մամուլի խոսնակ Արտակ Բեգլարյանը: «Երբ վարչապետները շրջագայում էին սահմանամերձ գոտիների այգիներով, Կարեն Կարապետյանի ընտանիքի կողմից խոստում եղավ այդ հատվածում հիմնել շուրջ 200 հեկտար նռան այգի: Ինձ համար սա է իրական հայրենասիրությունն ու սրտացավությունը, երբ ճառելու փոխարեն գործում ես, այն էլ՝ խորհրդանշական տարածքներում խորհրդանշական ծառ տնկելու տեսքով»,- գրել է նա:
Արցախի վարչապետի խոսնակը տեղեկացնում է, որ Կարեն Կարապետյանն իր արձակուրդն անցկացնում է իր պապական տանը: Բեգլարյանը թերևս ուզում է ակնարկել, որ «իրական հայրենասիրության» դրսևորում է նաև հայրական տանն արձակուրդ անցկացնելը: Ինչ մնում է ճառելուն, ապա հենց Բեգլարյանի ֆեյսբուքյան գրառման հետևանքով ոչ միայն Հայաստանում, այլ նաև ամբողջ աշխարհում տեղեկացան Արցախում Կարապետյանի կատարելիք «ծառային» ներդրման մասին:
Կարապետյանի «ծառային» PR-ը մատուցվում է այնպիսի պաթոսով, կարծես նա խոշորածավալ ներդրում է կատարել Արցախում, ստեղծել է տնտեսական հզորություն կամ հասել է ԼՂՀ միջազգային ճանաչմանը: Այնպիսի տպավորություն է, որ Կարապետյանը միտումնավոր էր արձակուրդ մեկնել, որպեսզի մի կողմից՝ կերտեր «Մոսկվայի մարդու» կերպարը, մյուս կողմից՝ բոլորին ցույց տար, թե ինչքան է նվիրված Արցախին:
Ռուսական «դաբրոն» և արցախյան սելֆին, ամենայն հավանականությամբ, դառնալու են Կարապետյանի իշխանության հայտի հիմնական հաղթաթղթերը: Սա այնքան պարզունակ է, որ նույնիսկ վերլուծության թեմա չէ, սակայն խոսքը վերաբերում է երկրի վարչապետին, ով մեկամյա պաշտոնավարման ընթացքում կատարելապես ձախողել է տնտեսական քաղաքականությունը, որևէ առարկայական քայլ չի արել Հայաստանի և Արցախի տնտեսությունների զարգացման համար:
Հետաքրքիր է՝ երբ Կարապետյանը «Գազպրոմում» խիստ եկամտաբեր գործի էր, քանի՞ անգամ է հիշել Արցախի, պապական տան մասին, արդյո՞ք որևէ լումա ներդրել է Արցախի տնտեսության մեջ:
https://www.youtube.com/watch?v=tpKtK49omns
Կարեն Կարապետյանի վերջին մի քանի օրերի վարքագիծն անուղղակի արձագանք է լրատվամիջոցների բազմաթիվ հրապարակումներին, որոնք արձանագրում էին, թե Կարապետյանն ապաքաղաքական կերպար է և «բոբիկ» է արտաքին քաղաքականության, Արցախի, անվտանգության հարցերում: Կարապետյանը որոշեց «քաղաքականացվել»՝ երեք օրվա ընթացքում երկու անգամ խոնարհվելով Մեդվեդևի առաջ և Արցախում այնպիսի սելֆի կազմակերպելով, որն իր ռաբիսության մակարդակով կարող է համեմատվել միայն ինքնադրսևորման անհրաժեշտություն ունեցող Հանրապետականի ջահելների PR-ի հետ:
Ուզենք, թե ոչ՝ սա է Կարապետյանի քաղաքական պոտենցիալը, հայրենիքի և պատասխանատվության նրա ընկալումը: Կարապետյանի արձակուրդային «ակտիվությունը»՝ իր քաղաքական դրսևորումներով, ավելի լավ բացահայտեց նրա քաղաքական սնանկությունը, քան մեկ տարվա վարչապետական գործունեությունը, որն, ամեն դեպքում, մատուցվում էր պաշտոնական «խմբագրմամբ»:
Գործող վարչապետն աշխատանքի մեջ, մեղմ ասած, անտաղանդ է, սակայն որ այսքան անզուսպ կլիներ նրա արձակուրդային PR-ը՝ դժվար էր անգամ պատկերացնել: Երկրի ղեկավարումը նման մարդու վստահելը կլինի ոչ թե Կարապետյանի շնորհը, այլ մեր հասարակության և քաղաքական դասի պետական մտածողության բացակայության հետևանքը:
