Զավեշտալի է տեսնել, թե ինչպես է դատարանը Ժիրայր Սեֆիլյանի համար հանրային պաշտպան ներգրավում նրա կամքին հակառակ: Եթե նույնիսկ մեղադրող կողմի ապացուցները լրիվ հիմնավոր են, այս մի փաստը բավարար է, որ Սեֆիլյանը պնդի, թե խախտվել է իր դատավարական իրավունքը, և գործը հասցնի մինչև Եվրոպական դատարան:
Արդեն իսկ իր իրավունքների խախտման հարցով մեկ այլ աղմկոտ՝ «Նորք-Մարաշի» զինված խմբի գործով անցնող Վահան Շիրխանյանը դիմել է Ստրասբուրգ: Այսօր այս երկու գործերով նշանակված էին դատական նիստեր: «Նորք-Մարաշի» խմբի գործով դատական նիստը նույնիսկ տեղի չունեցավ՝ վկաների բացակայության պատճառով, իսկ Սեֆիլյանի գործով դատական նիստն այդպիսին կարելի է համարել պայմանականորեն, որովհետև այսօր նույնպես գրեթե բոլոր ամբաստանյալները հեռացված են նիստերի դահլիճից, և ականատեսն ենք մի բեմականության, որի ամբողջ իմաստը ժամանակ ձգելն է:
«Սասնա ծռերի» երկու, ինչպես նաև Անդրիաս Ղուկասյանի գործերով դատավարությունները հետաձգված են ամառային արձակուրդների պատճառով, սակայն դրանք ընթանում են նույն ձեռագրով ու սցենարով:
Նշված բոլոր գործերում անիմաստ է խոսել իրավական բաղադրիչի մասին. դատավարությունները ծառայեցված են քաղաքական գործընթացներին և կրում են այն անորոշությունը, սպասումը, որոնք այս օրերին բնորոշ են հայաստանյան քաղաքականությանը: Սակայն «ծռերի» հետ կապված դատավարությունների նման ընթացքը հղի է ոչ միայն արդարադատության ինստիտուտի վարկաբեկման, այլ նաև քաղաքական անդառնալի հետևանքներով:
Քաղաքական արմատականությունն ու ծայրահեղականությունը հնարավոր է արմատախիլ անել միայն այնպիսի քաղաքական և իրավական համակարգերի ստեղծմամբ, որոնք նվազագույնի կհասցնեն հասարակական տրամադրությունների մարգինալացումը:
Նույնիսկ ավելորդ է ասել, որ Հայաստանի քաղաքական համակարգը հենց ինքն է ծնում արմատականություն, որովհետև մի կողմից՝ գործ ունենք ավտորիտար իշխանության, մյուս կողմից՝ անտաղանդ ընդդիմության հետ: Նման իրավիճակում գոնե հույս կար, որ իշխանությունները կանցկացնեին բնականոն դատավարություն, որովհետև, կարծես թե, ունեն «ծռերի» մեղավորությունը հաստատող անհերքելի փաստեր, սակայն նույնիսկ այս պարագայում իշխանությունները կաշկանդված են:
Ըստ երևույթին, «ծռերի» անգամ բռնության կոչերից իշխանություններն անհանգստացած են, որովհետև դրանք կարող են ազդել համակարգային փխրուն հավասարակշռության և հասարակական տրամադրությունների վրա: Ըստ այդմ, իշխանություններն իրենց բնորոշ անտաղանդությամբ ձգձգում են դատավարությունները՝ մինչև հանգուցալուծվի 2018-ի խնդիրը:
Ամբողջ խնդիրն այն է, որ նման որակի դատավարություններով հանցագործությունը լիարժեքորեն չի բացահայտվելու, փոխարենը հերոսացվելու են «ծռերը», և երկիրն առաջիկայում կանգնելու է «ծռության» նոր մարտահրավերի առաջ:
Լուսանկարները՝ Photolure-ի
