ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներն այժմ աշխատում են Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման նպատակով հերթական գագաթնաժողովի կազմակերպման ուղղությամբ: Այդ մասին ամենշաբաթյա բրիֆինգի ժամանակ հայտարարել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան՝ ավելացնելով, որ այդ ուղղությամբ համանախագահները հայտարարությամբ հանդես կգան սեպտեմբերի կեսերին:
«Արդյունքում, սեպտեմբերի կեսերին Նյու Յորքում կայանալիք ՄԱԿ-ի գլխավոր ասամբլեայի նստաշրջանում այդ թեմայով կարվի համապատասխան հայտարարություն: Ցանկանում եմ ևս մեկ անգամ ընդգծել, որ Ռուսաստանում ղարաբաղյան թեմային ցուցաբերվում է հատուկ ուշադրություն, այն մեր արտաքին քաղաքականության առաջանահերթությունների թվում է»,- շեշտել է ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչը: Զախարովան հաստատակամությամբ է խոսել Սերժ Սարգսյան-Իլհամ Ալիև հանդիպման հնարավորության մասին, ու թերևս կասկած չկա, որ համանախագահները կամ Մոսկվան Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահներից արդեն ստացել են հանդիպելու հավաստիացում:
Սարգսյան-Ալիև հանդիպման ժամկետի ու վայրի մասին, ըստ ամենայնի, պաշտոնապես կիրազեկվի սեպտեմբերին կայանալիք Նալբանդյան-Մամեդյարով հանդիպման ժամանակ: Ցանկացած պարագայում` թեկուզ անարդյունավետ բանակցություններն ավելի գերադասելի են, քան պատերազմական գործողությունները: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ հիմա հակամարտության կողմերը տրամագծորեն տարբեր դիրքորոշումներ ունեն ոչ միայն կարգավորման բովանդակության, այլ նույնիսկ` բանակցությունների մեկնարկի, օրակարգի վերաբերյալ: Հայկական կողմը, ըստ էության, հրաժարվում է բովանդակային բանակցություններից, քանի դեռ Ադրբեջանը չի կատարել Վիեննայի և Սանկտ Պետերբուրգի գագաթնաժողովների ժամանակ ձեռք բերված պայմանավորվածությունները, Բաքուն մի քանի անգամ հրապարակավ հայտարարել է, թե չի գնա քայլերի, որոնք ամրապնդում են այսօրվա ստատուս-քվոն: Երևանի դիրքորոշումը, տարբեր ձևակերպումներով, պաշտպանվում է ԵԱՀԿ արևմտյան համանախագահների կողմից, մյուս կողմից` եթե Բաքուն համառում է, ապա որոշակի երաշխիքներ ունի, որ հայ-ադրբեջանական շփման գծում հետաքննության մեխանիզմների ներդրման հարցում ԵԱՀԿ համանախագահության կոնսոլիդացված ճնշում չի լինելու: Հակառակ պարագայում` Ալիևը հազիվ թե տար հանդիպման համաձայնություն:
Հետաքրքիր է` ի՞նչ օրակարգով է Ալիևի հետ հանդիպման գնում Սարգսյանը, արդյո՞ք նա ենթադրում է, որ համանախագահները ճնշում են գործադրելու Վիեննայի պայմանավորվածությունները խախտող Ալիևի վրա, թե՞ Հայաստանը որոշակի զիջում է անելու իր կոշտ մարտավարությունից: Սակայն շատ ավելի հնարավոր է, որ թե՛ Սարգսյանը և թե՛ Ալիևը ոչ մի ակնկալիք էլ չունեն իրենց առաջիկա հանդիպումից` հաշվի առնելով նաև այն հանգամանքը, որ ռուս-ամերիկյան նոր հակադրությունը ի չիք է դարձնում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կոնսոլիդացված մոտեցումների հնարավորությունը: Ի վերջո, Ալիևն ու Սարգսյանը կարող են հանդիպել` հանդիպելու համար, որովհետև երկուսն էլ ժամանակ շահելու խնդիր ունեն` ներքին լուրջ հարցերի վրա կենտրոնանալու նպատակով: Սարգսյան-Ալիև հանդիպումը լուրջ փորձություն է նաև համանախագահության համար, որը պետք է ապացուցի իր կենսունակությունը փաստացի Սառը պատերազմի փուլում:
Ռուսաստանցի ու ամերիկացի դիվանագետները պնդում են, որ երկու երկրների բարդ հարաբերությունները չեն կարող խաթարել իրենց համագործակցությունը Մինսկի խմբում: Սակայն արարողակարգային այս հավաստիացումները պետք է ունենան կոնկրետ դրսևորումներ: Որևէ բանական մարդ չի ակնկալում, որ միջնորդները կարող են էական առաջընթաց ապահովել բանակցային գործընթացում, սակայն, եթե նրանք կարողանան Սարգսյան-Ալիև հանդիպումը ծառայեցնել խաղաղության ամրապնդմանը, դա արդեն մեծ ձեռքբերում կլինի:
