Հայաստանի քաղավիացիայի գլխավոր վարչության պետը լրագրողների հետ զրույցում ասում է, որ ավիատոմսերի գները կտրուկ թանկացել են սեզոնային բնույթից ելնելով՝ զբոսաշրջային սեզոն է: Այդ պատասխանը հնարավոր կլիներ ընդունելի համարել, եթե Հայաստանում զբոսաշրջային սեզոնով պայմանավորված կտրուկ թանկացումներ լինեին ամեն տարի: Որովհետև Հայաստանում ամառը միշտ էլ զբոսաշրջային սեզոն է, ոչ միայն 2017 թվականին: Բայց նախորդ տարիներին կարծես թե չի եղել նման կտրուկ թանկացում: Եվ ընդհանրապես, զբոսաշրջային սեզոնի ազդեցությունը հանկարծ չի լինում, այլ սահուն, ժամանակի ընթացքում, որովհետև զբոսաշրջիկներն իրենց ճանապարհորդությունները գերազանցապես պլանավորում են մի քանի ամիս առաջ, ոչ թե «մեկ գիշերում»: Եվ, ի վերջո, հետաքրքիր է, որ զբոսաշրջային սեզոնը կտրուկ տատանում առաջացնում է Հայաստանում, իսկ ասենք հարևան Վրաստանում, որտեղ այդ սեզոններն ավելի բուռն են, կտրուկ թանկացումներ չկան: Թերևս այն պատճառով, որ Վրաստանում կա իրական բաց երկնքի քաղաքականություն, որն արտահայտվել է բոլոր ուղղություններով մատչելի ուղևորափոխադրումների հնարավորության աճով:
Ի տարբերություն Հայաստանի, որտեղ արդեն մի քանի տարի իրականացվող, իբրև թե, Բաց երկնքի քաղաքականությունը գործնականում հանդիսանում է ռուսական ավիաընկերությունների Բաց դեմպինգի քաղաքականություն, որի շնորհիվ նրանք նախ գերակա դիրքեր հաստատեցին հայկական ավիաշուկայում, իսկ հետո արդեն, ըստ անհրաժեշտության, կարող են թելադրել տոմսերի գներ, հարկ եղած դեպքում՝ բարձրացնելով և իջեցնելով: Որովհետև Հայաստանում պետական կարգավորման գործառույթ իրականացնող կառուցներն իրականում զբաղված են այդ իրողությունները կոծկելու, արդարացնելու, լեգիտիմացնելու գործով՝ պետական, հանրային կարգավորման փոխարեն: Խոսքն առաջին հերթին քաղավիացիայի վարչության և տնտեսական մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովների մասին է: Թեև, իհարկե, Հայաստանում պետական կարգավորման գործառույթ ունեցող գործնականում բոլոր կառույցներն են զբաղված ընդամենն առկա իրականությունը լեգիտիմացնելու հարցեր կարգավորելով: Այդ պատճառով էլ «Գազպրոմ»-ը մինչև Հայաստանի սահման գազը հասցնում է 150 դոլարով, ի լուր աշխարհի հայտարարելով Հայաստանին ու հայ ժողովրդին լավություն ու բարություն անելու մասին, իսկ Հայաստանի ներսում «Գազպրոմ Արմենիա» անվան տակ հայ ժողովրդին այլ բան անում, վաճառելով գազն աշխարհում ամենաբարձր գներից մեկով: Նույն բանը սպառողի հետ կատարվում է նաև էլեկտրաէներգիայի գնի մասով, որը ևս ամենաթանկն է տարածաշրջանում, թեև թվում է, որ Հայաստանում տարածաշրջանի, իբրև թե, ամենաէժան գազն է և ամենամեծ էներգաարտադրող հզորություններից մեկը, և տարածաշրջանի միակ ատոմակայանը:
Հայաստանը պատրաստ չէր հրդեհին, պատերազմին, այս կամ այն աղետին, պատահարին, մարտահրավերին: Այդ անպատրաստության մասին քննադատությունն ու հարցադրումները հնչում են առիթի դեպքում: Իսկ գուցե պետք է հնչեցնել այլ հարցադրում՝ Հայաստանը պատրա՞ստ է ինքնիշխան պետականության, Հայաստանն ուզո՞ւմ է ինքնիշխան պետականություն, և հասարակությունը պատրա՞ստ է իմաստավորել այդ խնդիրը, պետական կյանքի մյուս բոլոր խնդիրներին պատրաստ լինելու բանալին:
