Խոսրովի արգելոցի հրդեհը մարել է, և այժմ իրադարձությունների զարգացումը անկասկած տեղափոխվում է քաղաքական դաշտ, թեև այն ակնհայտորեն արդեն այդ դաշտում էր՝ զուգահեռաբար: Այժմ հիմնական իրադարձություններն արդեն կծավալվեն այդ դաշտում:
Իրավիճակը բավականին բազմաշերտ է, և առնվազն առկա է եռանկյուն՝ բնապահպանության նախարարություն, արտակարգ իրավիճակների նախարարություն, ոստիկանություն կամ իրավապահ համակարգ: Երկու նախարարությունները գտնվում են, այսպես ասած, պատասխանատվության առաջնագծում, իսկ իրավապահ համակարգը՝ պատասխանատվությունը սահմանելուն, այսինքն՝ սլաքը ուղղելուն՝ կախված թերևս քաղաքական զարգացումների տրամաբանությունից կամ ներիշխանական տրամադրություններից:
Բնապահպանության նախարարությունը դաշնակցական կոալիցիոն քվոտան է՝ Արծվիկ Մինասյանի դեմքով ներկայացված: Այստեղ, բացի ՀՅԴ քվոտա լինելուց, կա նաև Արծվիկ Մինասյանի առանձին խնդիրը, որն, ի դեպ, արտահայտվում է ոչ միայն Կարեն Կարապետյանի հետ հենց սկզբից չստացված հարաբերությամբ, երբ Մինասյանը դեռ էկոնոմիկայի նախարարն էր:
Բանն այն է, որ Մինասյանի հարաբերությունները ամենևին միարժեք չեն նաև հենց ՀՅԴ առաջնորդների հետ, և այստեղ ոչ բոլորն են, որ ընդունում են Մինասյանի կառավարությունում լինելը:
Ամենևին պատահական չէ, որ ՀՅԴ-ն կրթության ու գիտության նախարարի պորտֆելը պահեց, իսկ ահա Մինասյանին էկոնոմիկայի նախարարությունից բնապահպանություն տեղափոխելու հարցում այնքան էլ մեծ դիմադրություն ցույց չի տրվել: Ընդ որում՝ լավ իմանալով, որ բնապահպանությունը Հայաստանում թերևս ամենախոցելի ոլորտներից է, հաշվի առնելով այն հսկայական բիզնես շահերը, որոնք տարբեր հարթություններում շոշափվում են բնության հաշվին՝ սկսած անտառահատումից, մինչև հանքարդյունաբերական նախագծեր: Այդ ամենի պատասխանատվության առաջին գծում բնապահպանության նախարարությունն է, որը, սակայն, ստիպված է հարմարվել ընդհանուր համակարգային խաղի կանոններին, բայց միաժամանակ առաջին պատասխանատուներից մեկն է:
Ահա այդ առումով ՀՅԴ առաջնորդները փաստորեն բավական հանգիստ համաձայնեցին, որ Արծվիկ Մինասյանը էկոնոմիկայի նախարարությունից տեղափոխվի մի նախարարություն, որը մի կողմից՝ առաջնային հարվածի տակ է, մյուս կողմից՝ «ձայն չունի»: Հետևաբար այստեղ կարող է առաջանալ ՀՅԴ-Կարեն Կարապետյան, այսպես ասած, փոխադարձ շահ՝ Արծվիկ Մինասյանի հարցում:
Պետք չէ բացառել նույնիսկ, որ ՀՅԴ ղեկավարությունն այդ հողի վրա փորձի ինչ-որ համաձայնությունների գալ Կարեն Կարապետյանի հետ՝ այն դեպքի համար, երբ նա 2018-ից հետո մնա վարչապետ և ամրապնդի իր դիրքերը: Իսկ այդ դեպքը, չնայած բազմաթիվ խնդրահարույց հանգամանքների, այդուամենայնիվ, անհավանական չէ և նույնիսկ քիչ հավանական չէ:
Համենայնդեպս, հետհրդեհային իրավիճակում բավականին հետաքրքիր պետք է լինի ՀՅԴ պահվածքը, թե ինչքանով է կուսակցությունը ակտիվություն ցուցաբերելու պատասխանատվության թիրախից իր նախարարին հնարավորինս հեռացնելու հարցում:
Հիմնական ներիշխանական շահառուները արդեն արտահայտվել են՝ Սերժ Սարգսյան, Կարեն Կարապետյան: Երրորդը անկասկած ՀՅԴ-ն է՝ թե՛ որպես իշխող կոալիցիայի և կառավարության մաս, թե՛, առավել ևս, որպես պատասխանատու նախարարություններից մեկի, այսպես ասած, պորտֆելատեր:
