Երեկ 11:00-ի սահմաններում ՊԲ-ի հյուսիսարևելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկի պահպանության տեղամասում, հակառակորդի կողմից արձակված կրակոցից, մահացու հրազենային վիրավորում է ստացել ՊԲ զինծառայող, 1998թ. ծնված Արման Սամվելի Մովսիսյանը: Նախօրեին մենք կանխատեսել էինք, որ առաջիկա ամիսներին լայնածավալ ռազմական գործողություններ չեն լինի: Հիմա էլ ենք մնում նույն կարծիքին, սակայն դա չի փարատում մեր մտահոգությունները, որովհետև հոգնատանջ պատերազմը շարունակվում է` լափելով տասնյակ երիտասարդների կյանքեր: Եթե Երևանն ավելի նախաձեռնող քաղաքականություն չիրականացնի, այս տխուր ընթացքը տարիներով կարող է շարունակվել` մարդկային ողբերգությունն ու հուսահատությունը դարձնելով մեր առօրյայի մի մասը, խթանելով արտագաղթի նոր ալիք, որովհետև հարյուրավոր ընտանիքներ մտածում են իրենց զավակների անվտանգության մասին:
Հայկական կողմը միշտ զգոն պետք է լինի և պատրաստ պաշտպանելու Հայաստանի և Արցախի անվտանգությունը, սակայն հարցը, մեծ հաշվով, ռազմական լուծում չունի, որովհետև Հայաստանն ու Ադրբեջանը ի վիճակի չեն կապիտուլացնելու միմյանց: Խնդրի լուծումը գտնվում է դիվանագիտական հարթության վրա, ընդ որում` մեր ԱԳՆ-ից ակնկալվում են ոչ ստանդարտ լուծումներ, որովհետև խնդիրը ոչ միայն Ադրբեջանի ռազմատենչության կանխումն է, այլ նաև հակամարտությունը Մոսկվայի մոնոպոլ կառավարելիությունից դուրս բերելը: Ռուսաստանը ԼՂ հակամարտությունը կառավարելի է պահում կողմերին սպառազինելով, ինչը, վաղ թե ուշ, հանգեցնելու է նոր պատերազմի: Ի դեպ, Մոսկվայում արդեն կասկածի տակ են դնում Հայաստանի իշխանությունների հավատարմությունը, հատկապես` Վրաստանում ՆԱՏՕ-ի զորավարժություններին մասնակցելուց հետո: Մոսկովյան փորձագիտական շրջանակներում բացահայտ ռևերանսներ են արվում Ադրբեջանի ուղղությամբ նույնիսկ այն վերլուծաբանների կողմից, ովքեր իբրև թե հայամետ են: Ասվածի լավագույն վկայությունը` Ստանիսլավ Տարասովի հոդվածն է Կրեմլին մոտ կանգնած Regnum լրատվական-վերլուծական կայքում: «Հայամետ» Տարասովը Ռուսաստանի իշխանություններին, ըստ էության, առաջարկում է ԼՂ կարգավորման գործընթացից դուրս թողնել Հայաստանի «ուխտադրուժ, արևմտամետ» իշխանությանը, ուղիղ կապ հաստատել Արցախի իշխանությունների հետ և կարգավորման գործընթացը տեղափոխել Մոսկվա-Բաքու-Ստեփանակերտ հարթություն:
Կասկած չկա, որ այս վտանգավոր նախաձեռնության հեղինակը հենց ռուսական իշխանություններն են, որոնք գաղափարը շրջանառության մեջ են դրել Տարասովի միջոցով` այն «եփելու», նաև հակամարտության կողմերի արձագանքը ստուգելու նպատակով: Տարասովն, ըստ էության, զարգացնում է Ադրբեջանի իշխանությունների այն թեզը, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանի «ներքին գործն» է և Մոսկվա-Բաքու-Ստեփանակերտ ձևաչափը լեգիտիմացնելու է այդ վտանգավոր մտայնությունը: Նման մոդել Մոսկվան կիրառել է աբխազական, հարավօսական, մերձդնեստրյան հակամարտությունների կարգավորման գործընթացում` հայտնի վերջաբանով: Եթե Տարասովի ասածը դառնա իրականություն, կամ` հայկական կողմը կուլ տա ռուսական կողմի խայծը, ապա Արցախը դառնալու է հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների մանրադրամ կամ կլանվելու է Ռուսաստանի կողմից: Երկու դեպքում էլ` Արցախի գլխին կախվելու են «սև ամպեր»` հայաթափության անխուսափելի հեռանկարով:
