«Ելք» դաշինքում ասում են, որ ԵՏՄ-ից Հայաստանի դուրս գալու հարցում իրենք ներքին համերաշխություն ունեն, խնդիրը` նախաձեռնության ճիշտ ժամանակը որոշելն է: Քաղաքականության մեջ ժամանակը կարևոր գործոն է, սակայն այն որոշվում է ոչ թե աչքաչափով, այլ կոնկրետ հանգամանքներով: Այդպիսի կոնկրետ երկու հանգամանք հուշում են, որ ԵՏՄ-ից Հայաստանի դուրս գալու նախաձեռնության ճիշտ ժամանակը խորհրդարանի աշնանային նստաշրջանն է: Նոյեմբերին սպասվում է շրջանակային նոր համաձայնագրի կնքումը Հայաստանի և Եվրամիության միջև:
Եթե անգամ Մոսկվայում նախապես դեմ չեն եղել այդ համաձայնագրի ստորագրմանն, ապա հիմա ակնհայտորեն վիճակ է փոխվել` պայմանավորված Ռուսաստանի դեմ ԱՄՆ նոր պատժամիջոցներով և Կրեմլի քաղաքականության ագրեսիվ բաղադրիչի ուժեղացմամբ:
Մոսկվան սկսել է ճնշում գործադրել Երևանի վրա: Մեզ մնում է ենթադրել` ինչ է կատարվում իշխանական կուլիսներում, սակայն պաշտոնական Մոսկվան իր տեսակետը բացահայտ բարձրաձայնում է փորձագետների միջոցով` Հայաստանում ԵՏՄ ընդդիմախոսներին և ԵՄ կողմնակիցներին անվանելով «ապուշներ», «դեմագոգներ», «պրովակատորներ»:
Եթե «Ելքը» ուզում է գոնե կանխել 2013-ի սեպտեմբերի 3-ը կրկնությունն, ապա աշնանային նստաշրջանի հենց մեկնարկին պետք է նախաձեռնի հարցի խորհրդարանական քննարկումը: Կրկնում ենք` եթե ոչ ապագաղութացման, ապա գոնե ՀՀ-ԵՄ նոր համաձայնագրի ստորագրումը երաշխավորելու նպատակով: Սա կլինի ազդակ Մոսկվային, որ Հայաստանում կարող է կորցնել ամբողջը, եթե նոր համաձայնագրի մասով շարունակի ճնշումներ բանեցնել Երևանի վրա:
Ի դեպ, եթե մենք ունենայինք պետական մտածողություն ունեցող իշխանություն, ապա հենց նա «Ելք»-ին պետք է խնդրեր նախաձեռնել ԵՏՄ-ից Հայաստանի դուրս գալու գործընթաց` Մոսկվայի հետ բանակցություններում Երևանի դիրքերն ուժեղացնելու նպատակով: Մյուս հանգամանքը, որը հրատապ է դարձնում ԵՏՄ խնդրի պաշտոնականացումը` 2018-ի իշխանության հարցն է:
Եթե «Ելքն» իսկապես ձգտում է ներքաղաքական ստատուս-քվոյի փոփոխության, ապա դա հնարավոր է միայն ապագաղութացման օրակարգով: Դժվար է հակափաստարկներ բերել այս փաստերին, հետևաբար` հիմա է ժամանակը, մնացածը ժամավաճառություն է:
Լուսանկարը` Photolure-ի
