Կար մի ժամանակ` 2000-ականների մինչև կեսերը, երբ Արտաշես Գեղամյանը, բառի իսկական իմաստով, թվախեղդ էր անում իր ընդդիմադիր ելույթները` անխնա քննադատելով «հանցավոր իշխանության» քաղաքականությունը: Այդպես շարունակվեց այնքան ժամանակ` մինչև Սերժ Սարգսյանը լրագրողների հետ զրույցում բացահայտեց Գեղամյանի գինը: Սակայն Սարգսյանն ու Գեղամյանն իրենց «քաղաքակիրթ շուկայական» զրույցը գերադասեցին շարունակել կուլիսներում` ի վերջո հանգելով այն լուծման, որ Գեղամյանի քաղաքական գինը պատգամավորական մանդատն է` ՀՀԿ խմբակցությունում:
Դժվար է ասել` Պուտի՞նն է Գեղամյանին ներդրդել Սարգսյանի թիմում, թե՞ նա Սարգսյանի ներդրումն է Ռուսաստանի «հակաիմպերիալիստական» պայքարում, բայց Գեղամյանի հետ միջազգային պատվիրակություններում ընդգրկված պատգամավորները պատմում են, որ նա օտար մայրաքաղաքներում ռուսական շահերը պաշտպանում է ավելի կրքոտ, քան ռուսաստանցի պատգամավորները: Անխոջ ռուսահպատակը, դեռ ընդդիմության տարիներից Պուտինով հիացած ու Հայաստանի ընդդիմադիր ամբիոններից ռուսերենով ցարին դիմած գործիչը չի զլացել և ամառվա այս տապին երկու մասից բաղկացած ռուսալեզու հոդված է գրել «Արմենպրես»-ի համար` «Ռուսաստանի և Հայաստանի ռազմավարական միություն դարերի համար» խոսուն վերնագրով:
Իհարկե, այդ հոդվածում, ըստ էության, ոչինչ չկա հայ-ռուսական հարաբերությունների մասին: Եվ դա նույնիսկ օրինաչափ է Գեղամյանի պարագայում, որովհետև, նրա առայժմ չբարձրաձայնվող պատկերացումներում Հայաստանը ոչ թե անկախ պետություն է, այլ ռուսական գաղութ: Պատահական չէ, որ քննարկելով Ռուսաստանի դեմ ամերիկյան պատժամիջոցները՝ Գեղամյանը դրանք ուղիղ հարված է համարում Հայաատանին, խոսում է Հայաստանի և Ռուսաստանի դեմ կազմակերպված երևակայական միջազգային ինֆորմացիոն «դավադրությունների» մասին: Աշխարհից իզգոյացած Ռուսաստանը նման նվեր չի կարող ակնկալել անգամ իր կողմից կլանված Աբխազիայից և Հարավային Օսիայից: Բոլորը փախչում են ռուսական կործանվող նավից, Գեղամյանն այնտեղ տեղավորում է Հայաստանն ու Արցախը:
Իրավունք ունենք կարծելու, թե սա ՀՀԿ խմբակցության տեսակետն է, որովհետև տարածվել է պետական լրատվամիջոցով և չի արժանացել ոչ մի նժդեհականի անկախական հանդիմանությանը: Դեռ ավելին, Գեղամյանը պատրաստվում է հոկտեմբերին Երևանում կայանալիք հայ-ռուսական միջխորհրդարանական հանձնաժողովի 30-րդ նիստում բարձրացնել միջազգային «ինֆորմացիոն պատերազմի» չեզոքացմանն ուղղված պայքարում ջանքերը մեկտեղելու հարցը: Քանի Գեղամյանը կա, Հայաստանը լինելու է «հակաիմպերիալիստական» պայքարի ավանգարդում` «ավագ եղբոր» հետ ուս-ուսի տված: Պուտինը մնացել է Գեղամյանի հույսին:
