1980 թվականի մարտի 18-ին, ժամը 21-ի սահմաններում Վ. քաղաքի ՆԳ բաժնում ահազանգ հնչեց, որ քաղաքի գլխավոր պողոտայի 45 շենքի 25-րդ բնակարանում դաժանաբար սպանվել է 14-ամյա Արմենը՝ միջնակարգ դպրոցի 7-րդ դասարանի աշակերտը:
Ահազանգից կես ժամ առաջ տուն էր վերադաձել տանտերը ու տեսել, որ բնակարանը խառնափնթոր վիճակում է, պահարանների դարակները այս ու այն կողմ էին նետված, արյունոտ սպիտակեղենը թափված էր ննջասենյակի հատակին, հատակին ընկած էր լարը պոկված արդուկը:
Տանտերը մտավ խոհանոց ու հայտնաբերեց խորթ որդու՝ Արմենի դիակը: Տղային կախել էին խոհանոցից միջանցք տանող դռան բռնակից: Երեխայի գլխի մեջ խրված էին երկու դանակ ու մի պատառաքաղ, մարմնին բազմաթիվ վերքեր կային, հատակին արյան լճակ էր գոյացել:
Ննջասենյակի մահճակալին փաստաթղթեր ու լուսանկարներ կային, այդ թվում՝ երեխայի քեռու փաստաթղթերը ու դատավճիռ, որը վկայում էր, որ քեռի Լևոնը կնոջը ծեծելու և խուլիգանության համար դատապարտված է:
Միջանցքի հատակին ընկած էր կանացի դատարկ պայուսակ: Տանտերը վկայեց, որ այդ պայուսակի մեջ պահում էին իրենց ընտանիքի ոսկե զարդերը՝ մատանիներ, շղթաներ, մանյակ, նաև՝ գումար…
Տանտերը նկատեց, որ հյուրասենյակի պահարանից անհետացել են մեկ շիշ երեք աստղանի կոնյակ ու մեկ շիշ «Ստոլիչնայա» օղի: Չկար նաև կոնֆետի տուփի մեջ պահված 50 ռուբլին:
Երեխայի դիակի զննությամբ պարզվեց, որ դեմքին, պարանոցին ու գլխին ծակող-կտրող գործիքով շուրջ 18 վնասվածք էր հասցվել, տղայի աջ քունքի մեջ խրված էին երկու դանակ ու պատառաքաղ, մի դանակ էլ մխրճված էր ձախ ձեռքի մեջ: Պարանոցին փաթաթված էր արդուկից պոկված լարը, որը կապված էր դռան բռնակին…
Նախաքննական մարմինն առաջ քաշեց մի քանի վարկածներ:
Դրանց մեջ ուշադրություն է գրավում հետևյալ վարկածը՝ տղայի դպրոցի տնօրենը հայտնել էր, որ հենց դեպքի օրը տղան ընդունվել էր կոմերիտմիության շարքերը: Եվ միանգամայն լրջությամբ առաջ քաշվեց ու թղթի վրա արձանագրվեց վարկած, որ տղային կարող էին նման դաժան ձևով սպանել… հակասովետական տարրերը կամ աղանդավորները…
Վարկածների թվում կային նաև այլ նկատառումներ:
Տղայի խորթ հայրը սովորաբար աշխատանքից տուն էր վերադառնում ժամը 17-ին: Իսկ այդ օրը սովորաբար չխմող մարդը տուն էր եկել խմած՝ ժամը 20-ն անց 30-ի սահմաններում: Խորթ հոր անսովոր վարքագիծը նրան դնում էր կասկածյալների շարքում:
Կասկածվում էր նաև երեխայի քեռին՝ Լևոնը, ով դատապարտված էր ու հարկադիր աշխատանքներ էր կատարում քաղաքի շինհրապարակներից մեկում: Ազատական ստանալով՝ նա հաճախ էր այցելում քրոջը:
Երեխայի սպանության առանձին դաժանությունը պատճառ էր, որ ենթադրվեր, թե սպանությունը կարող էր կատարվել հոգեկան հիվանդի կողմից:
Չէր անտեսվում նաև, որ սպանությունը ավազակային հարձակման, բնակարանից արժեքավոր իրերի հափշտակության նպատակով կարող էր կատարվել: Տանտերը ոչ միայն ոսկե զարդերի, այլև տանը պահված 800 ռուբլու անհետացման մասին հայտարարեց:
Տանտիրոջ հագուստները մանրամասն զննվեցին: Սպանության եղանակն այնպիսին էր, որ դաժան մարդասպանի հագուստին չէին կարող զոհի արյան հետքերը չլինել: Բայց տանտիրոջ հագուստին ոչ մի հետք չկար:
Պարզվեց, որ քեռի Լևոնը դեպքի օրն ազատական էր ստացել և եկել էր քրոջ բնակարան, բայց բնակարանի դուռը փակ էր եղել, ու նա հեռացել էր…
Սպանված տղայի ընտանիքը հարուստ ընտանիք էր: Դուռը փակվում էր բարդ փականով: Նրանք սահմանափակ թվով մարդկանց հետ էին շփվում, քչերին էին իրենց տուն թողնում:
Ստուգվեց այն մարդկանց շրջանակը, ովքեր վերջին շրջանում այցելել էին այդ բնակարան:
Պարզվեց, որ սպանությունից երկու շաբաթ առաջ տանտիրոջը հյուր էր եկել նրա եղբայր Վալտերը: Վերջինիս հետ զրույցի ժամանակ ասվել էր, որ տանտիրուհին՝ սպանված տղայի մայրը, պատրաստվում է մեկնել Լեհաստան, այդ նպատակով ոսկեղեն է գնում…
Եվս մեկ կասկածյալ ավելացավ՝ Վալտերը: Հետաքրքրվեցին նրա անձով: Նա բացասական էր բնութագրվում, ասում էին, թե ձեռքից մաքուր մարդ չէ, «ամեն բանի ընդունակ է»:
Հարցաքննության ժամանակ Վալտերն իրեն համարձակ էր պահում: Նույնիսկ վրդովվեց, որ երեխային սպանողին դեռ չեն բացահայտել…
Վալտերը եղբոր ընտանիքի հետ չէր շփվել մինչև վերջին ժամանակները: Մարտ ամսվա ընթացքում նա սկսել էր հաճախ այցելել: Պարզվեց՝ նա մեծամասամբ այցելել էր այն ժամերին, երբ եղբայրն ու կինը տանը չէին լինում: Վալտերն իր այցելությունները բացատրեց նրանով, որ մոտակայքում է աշխատում, երբեմն մանր բաներ էին պետք լինում, դրա համար մտնում էր եղբոր տուն…
Պարզվեց, որ սպանության օրը Վալտերը աշխատանքի չէր եղել: Աշխատավայրում նա ասել էր, թե կինը հիվանդանոցում է, ինքը պիտի մնա որդու մոտ: Դեպքից հետո էլ Վալտերը աշխատանքի չէր գնացել, բայց քանի որ ասել էր, թե երեխային է խնամում, նրա բացակայությունները հարգելի էին համարվել…
Հարցաքննեցին Վալտերի երեխային: Նա հակասական ցուցմունք տվեց, բայց նշեց, որ դեպքի օրը հայրը տուն է գնացել քերծվածքներով պատված դեմքով :
Վալտերի հագուստները զննության ենթարկվեցին: Նրա բաճկոնի աստառի վրա հայտնաբերվեցին գորշ բծեր, որոնք արյան հետքեր էին հիշեցնում: Վալտերն ասաց, թե դրանք ներկի հետքեր են: Բաճկոնն ուղարկվեց դատակենսաբանական փորձաքննության:
Վալտերի հարևաններից մեկը հայտնեց, որ դեպքի օրը հանդիպել է Վալտերին, զբոսնել է նրա հետ: Նրանք զբոսնել էին մինչև ժամը 14-ն անց 30 րոպեն: Վալտերն ասել էր, թե գործեր ունի, պայմանավորվել էին երեկոյան հանդիպել ընդհանուր ծանոթներից մեկի տանը:
Հանդիպել էին ծանոթի տանը՝ պայմանավորվածից մեկ ժամ ուշ: Վալտերի դեմքին թարմ քերծվածքներ կային: Նա ասել էր, թե խանութի մոտ կռվել է ինչ-որ հարբած երիտասարդների հետ: Վալտերն իր հետ մի շիշ կոնյակ ու մի շիշ օղի էր բերել: Տանտիրուհին հիշեց, որ Վալտերն այդ երեկո իրեն առաջարկել էր ոսկե զարդեր գնել, նույնիսկ հանել ու ցույց էր տվել մի քանի մատանի ու շղթա:
Ճշտվեց տղայի սպանության ժամը: Նա դպրոցից տուն էր գնացել ժամը 15-ին: Ժամը 16-ն անց 30-ին նրան զանգել էին դասընկերուհին, հետո՝ մայրը, բայց տան հեռախոսը արդեն չէր պատասխանել… Այդ ժամանակահատվածի համար Վալտերն ալիբի չուներ…
Դատակենսաբանական փորձաքննության եզրակացությամբ՝ Վալտերի բաճկոնի աստառին հայտնաբերվածը արյան հետքեր էին, որոնք համապատասխանում էին սպանված երեխայի արյան խմբին…
Վալտերը նորից հարցաքննության կանչվեց, ապա ձերբակալվեց:
Ձեռք բերված ապացույցների ճնշման տակ նա խոստովանեց, որ ինքն է սպանել տղային՝ բնակարանում եղած արժեքավոր իրերն ու գումարները հափշտակելու նպատակով:
Վալտերը ներկայացրեց նաև թաքցրած ոսկեղենը, որը չէր հասցրել իրացնել: Սպանված տղայի մայրը ճանաչեց իր զարդերը:
Վալտերի տան խուզարկությամբ հայտնաբերվեց մի մանրասղոց, որով նա սղոցել-քերել էր մատանիներից մեկի վրա դրվագված տոհմական անվանատառերը: Ֆիզիկաքիմիական փորձաքննությամբ հաստատվեց, որ սղոցի վրա առկա է ոսկեփոշի:
Վալտերը սպանությունը կատարել էր կաշվե ձեռնոցներով, նա մատնահետքեր չէր թողել ու մտածել էր, թե դա բավական է, որ իրեն չբացահայտեն: Ձեռնոցները նա դեն չէր նետել, լվացել ու պահել էր տանը: Ձեռնոցները նույնպես փորձաքննության ուղարկվեցին, դրանց վրա նույնպես հայտնաբերվեցին արյան հետքեր…
Ի վերջո՝ Վալտերը բացատրեց, թե ինչու էր տղային այդպիսի դաժանությամբ սպանել: Տղան դիմադրել էր մինչև վերջ, մարդասպանին խփել էր ոտքերով ու ձեռքերով, ճանկռել-քերծել էր Վալտերի ամբողջ դեմքը՝ նրան հասցնելով անզուսպ կատաղության…
1980 թվականի հունիսի 19-ին գերագույն դատարանի քրեական գործերով դատական կոլեգիան Վալտերին մեղավոր ճանաչեց ու դատապարտեց մահապատժի:
