Սերժ Սարգսյանը մեկնել է կարճատև արձակուրդ, որի մի մասը կանցկացնի արտերկրում: Այդ ընթացքում նա կընդհատի արձակուրդը և աշխատանքային այցով կմեկնի Իրանի Իսլամական Հանրապետություն՝ մասնակցելու օգոստոսի 5-ին կայանալիք ԻԻՀ նորընտիր նախագահի երդման պաշտոնական արարողությանը:
Պաշտոնական այս հաղորդագրության մեջ արտառոց ոչինչ չկա, սակայն խիստ ուշագրավ է Իրանի նախագահի ինագուրացիայի հանգամանքի շեշտադրումը: Ի վերջո, հաղորդագրության մեջ այդ մասին կարող էր ոչինչ չհիշատակվել, ու Հայաստանի հասարակությունը հաստատ շոկի մեջ չէր ընկնի այն փաստից, որ Սարգսյանն իր արձակուրդի մեկ օրը զոհաբերել է պետական գործերին, մանավանդ, Հայաստանի նախագահն Իրան է մեկնելու ոչ թե ծանր ու հոգնատանջ բանակցությունների, այլ արարողակարգային միջոցառման, որը Հայաստանի իշխանությունների պարագայում նույնիսկ նմանվում է ժամանցի:
Վստահաբար, նախագահականի տարածած հաղորդագրությունում իրանական շեշտադրումը պատահական չէ և ունի ակնհայտ քաղաքական շեշտադրում: Մենք, իհարկե, ուրախ կլինեինք, որ այդ շեշտադրումով արժևորված լինեին Հայաստանի համար ռազմավարական հայ-իրանական հարաբերությունները, սակայն դա ադեկվատ չի լինի այն իրականությանը, որն ունենք: Հայաստանից, ըստ էության, որևէ բովանդակային արձագանք չի եղել Թեհրանի բազմաթիվ առաջարկներին, որոնք վերաբերել են էներգետիկ համագործակցությանը, Պարսից ծոցը Սև ծովին կապող տրանսպորտային միջանցքին և այլն: Հայ-իրանական հարաբերություններին բովանդակություն, օրակարգ կարող են հաղորդել հենց այս ծրագրերը, որոնք քանիցս հնչել են Թեհրանի կողմից, սակայն անպատասխան են մնացել Երևանում` Հայաստանի իշխանության ռուսահպատակ քաղաքականության հետևանքով: Հենց ռուսական գործոնն էլ վճռական է եղել, որ Սերժ Սարգսյանի արձակուրդային հաղորդագրությունն ունենա «իրանական» թեքում:
Հայ-ռուսական հարաբերություններում ակնհայտ ճգնաժամ է, և Երևանը «ատամ» է ցույց տալիս Մոսկվային: Դա է պատճառը, որ անցած շաբաթավերջին մեր դիվանագիտության մեջ ակտիվացավ ամերիկյան օրակարգը, իսկ Սերժ Սարգսյանի հանգստի «մենյուն» հարստացավ իրանական ինագուրացիայով: Ցավոք, գործ ունենք ոչ թե արտաքին քաղաքականության վերաիմաստավորման, այլ կիսահամարձակ ակնարկների հետ, որոնցով մերոնք փորձում են սթափեցնել Մոսկվային: