Սամվել Կարապետյանի՝ Հայաստանի ներդրողների ակումբը, որը 2017-ի համար խոստացել էր մոտ 300 միլիոն դոլարի ներդրումնային ծրագրեր իրականացնել, առաջին շոշափելի քայլերը կանի միայն աշնանը։
«Հոկտեմբերին կամ նոյեմբերին կտեսնենք հայտարարված ծրագրերի մասին»,- «Ազատության» հարցին ի պատասխան ասել է տնտեսական զարգացման փոխնախարար Հովհաննես Ազիզյանը։ Նրա խոսքերով՝ քննարկումները տարվում են հիմնականում երկու ուղղությամբ. «Ակումբի կողմից իրականացվող ծրագրերը հիմնականում ուղղված են լինելու վերականգնվող էներգետիկայի և էներգետիկայի ոլորտում: Այժմ քննարկվում է նաև որոշակի մշակող արդյունաբերության ծրագրերում ակումբի ներգրավվածության հնարավորությունը»:
Հայտնի է, որ այս ակումբը վարչապետ Կարեն Կարապետյանի տնտեսա-քաղաքական հովանավորն է, և եթե մատնանշվում է ներդրումների կոնկրետ ժամկետ, ապա ենթադրվում է, որ Հայաստանի էլիտայի կուլիսներում 2018-ի իշխանության հարցը քննարկվելու է հենց հոկտեմբեր-նոյեմբեր ամիսներին: Եթե ներդրումներն այսքան ուղղակիորեն կապվում են կոնկրետ անձի, տվյալ դեպքում` Կարեն Կարապետյանի իշխանական հեռանկարի հետ, ապա կապված քննարկումների արդյունքից հնարավոր է, որ մենք ոչ մի ներդրում էլ չտեսնենք: Ներդրողների ակումբի վարքագիծը նման է ոչ թե պոտենցիալ ներդրողի, այլ` գնորդի պահվածքի, որը պատրաստվում է գնել իշխանությունը, եթե, իհարկե, Սերժ Սարգսյանն այն վաճառի: Ընդ որում, «Տաշիր գրուպի» Սամվել Կարապետյանն իշխանության համար կանխիկ մտադիր է վճարել ընդամենը 300 միլիոն դոլար, մնացածը մտադիր է «փակվել» տարիների ընթացքում: Հետաքրքիր է` Սերժ Սարգսյանը համաձայն կլինի՞ այս գործարքին, և 300 միլիոն դոլարի դիմաց որքա՞ն ժամանակով իշխանությունը կզիջի Կարապետյանների տանդեմին:
Սակայն մի հանգամանք հուշում է, որ Սամվել Կարապետյանի և ընկերների ներդրումային խոսակցություններն ընդամենը բլեֆ են: Բանն այն է, որ Ներդրողների ակումբում իբրև թե մտադիր են գումարներ ուղղել վերականգնվող էներգետիկայի ոլորտ, այսինքն` տնտեսության այն նույն ճյուղը, որում ութ միլիարդ դոլարի ներդրումներ է խոստացել Հայաստանում ԱՄՆ դեսպանը, ոլորտի նկատմամբ հետաքրքրություն են ցուցաբերել նաև Գերմանին և Ֆրանսիան: Այնպիսի տպավորություն է, որ պաշտոնական Մոսկվայի հրահանգով Ներդրողների ակումբում հանդես են գալիս արևմտյան ներդրողներին ուղղված կոնտրառաջարկով: Սա, մի կողմից անլրջացնում է վերականգնվող էներգետիկայի ոլորտում ներդրումների թեման, մանավանդ, երբ նայում ենք Ներդրողների ակումբի կիսակրիմինալ, ռաբիս կազմը, մյուս կողմից` Հայաստանի կառավարությունը մանևրելու և արևմտյան առաջարկները մերժելու հնարավորություն է ստանում:
Ներդրողների ակումբի պարագայում մենք գործ ունենք ոչ թե իրական ներդրումների, այլ իշխանության բազարի, ռուսական և կրիմինալ շահերի հետ: