«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ԱԺ «Ելք» դաշինքի պատգամավոր Մանե Թանդիլյանը։
-Սերժ Սարգսյանը նախօրեին հեռարձակված հարցազրույցում անդրադարձել է նաև 2018-ի իր ծրագրերին՝ նշելով, որ երբեք չի պլանավորել, թե որտեղ է լինելու հաջորդ պահին: Նա նաև նշել է, թե ինչ կարևոր է վարչապետի ով լինելը, եթե խորհրդարանական կառավարման մոդելի պայմաններում այլևս անձը չէ որոշող, այլ խորհրդարանում իշխող մեծամասնությունը: Ըստ էության նա պատասխանեց, որ կարևոր չէ՞՝ ով է լինելու երկրի գլուխը։
-2014 թվականին՝ Սահմանադրության փոփոխության գործընթացի մեկնարկին Սերժ Սարգսյանը հայտարարել էր, որ պառլամետնական կառավարման մոդելի պարագայում նա չի հավակնի վարչապետի պաշտոնին՝ առանձնահատուկ շեշտելով, որ մեկ մարդը երկու անգամից ավելի չպետք է ընդհանրապես հավակնի երկրի կառավարման ղեկին: Պառլամենտական երկրում երկրի կառավարման ղեկը որպես այդպիսին հենց վարչապետինն է և անհասկանալի է, թե ինչն է փոխվել նախագահի մտադրություններում, որ այլևս չի հերքում վարչապետ դառնալու իր հավակնությունը:
Եթե Հայաստանում պետական ինստիտուտների կայացումը տարիներ շարունակ չխոչընդոտվեր, ապա հնարավորություն կունենայինք ասելու, որ պետական կառավարումը անձնավորված չէ, սակայն մեր քաղաքական մշակույթը հակառակն է թելադրում, և հատկապես երկրի զարգացման ակնկալիքներն ուղղակիորեն կապված են երկրի ղեկավարի նկատմամբ ձևավորված սպասումներից:
-Անդրադառնալով Բաքվին Ռուսաստանի զենք վաճառելուն՝ Սերժ Սարգսյանն ասել է. «Դեռևս որևէ լուրջ բան չի պատահել։ Եթե ինչ-որ մի ժամանակ լուրջ հետևանքներ լինեն, այն ժամանակ կարելի է մեղադրել»: Ինչպե՞ս եք գնահատում նման հայտարարությունը։
-Մենք մշտապես պնդել ենք, որ Ռուսաստանի կողմից զենքի վաճառքն Ադրբեջանին ոչ գործընկերային է մեր նկատմամբ և հակասում է Հայաստանի շահերին: Դաշնակցային հարաբերությունների մասին խոսելն անգամ ավելորդ եմ համարում: Լավ կլինի, որ Հայաստանի քաղաքական իշխանությունն անթաքույց արձանագրի, որ Ռուսաստանի նման վարքագիծը չի բխում Հայաստանի Հանրապետության շահերից` որպես ռազմավարական դաշնակցի, և վերանայի այն ինտեգրացիոն գործընթացները, որոնք ավելի են խորացնում Ռուսաստանի հետ ոչ գործընկերային հարաբերությունները: Ինձ առավել մտահոգում է, որ Սերժ Սարգսյանը հենց ինքնին վաճառքի փաստը «լուրջ բան» չի համարում, երբ ակնհայտ է, որ այդ զենքը մի օր կրակելու է հայ զինվորի ուղղությամբ՝ Հայաստանի և Արցախի սահմանին կանգնած: Թե՞ «լուրջ հետևանք» չէր նաև Ապրիլյան քառօրյա պատերազմը: Հասկանալի չէ, թե «լուրջ հետևանք» ասելով ինչ նկատի ունի այս պարագայում, եթե զինվորի կյանքն ու կորցրած հողերն այդպիսին չեն որակվում:
-Անդրադառնալով իր՝ 2018-ին վարչապետ դառնալուն, Սերժ Սարգսյանը նշել է․ «Իհարկե, անձերից շատ բան է կախված, բայց Հայաստանն արդեն անձակենտրոն իշխանություն չունի, և կարծում եմ, որ դա մեր ժողովրդի վաստակն է: Մեր ժողովուրդը, կարծում եմ, դրա դրական ազդեցությունը տեսավ ընտրություններից հետո, երբ առաջին անգամ պատմության մեջ մարդիկ չհավաքվեցին և չասեցին, որ հիմա իրենք հեղափոխություն են անելու: Կարևորը սա է»: Ի՞նչ եք կարծում, 2018-ից հետո արդյոք հնարավո՞ր է բացառել անձակենտրոն իշխանության գաղափարը:
-Իշխանության անձնավորումը հնարավոր է բացառել պետական ինստիտուտների կայացմամբ, որը ինչպես նշեցի տարիներ շարունակ չի իրականացվել: Այս ընտրություններն էլ, լինելով համամասնական, չապահովեցին կուսակցությունների միջև գաղափարական պայքարը, այլ մնացին անձերի միջև պայքարի հարթության մեջ: 2018 թվականին սպասվող իրադարձությունները ևս, ցավոք սրտի, դուրս չեն լինի այդ տրամաբանությունից: Ինչ վերաբերվում է հեղափոխության սպասելիքի ձևավորմանը, մենք արձանագրել ենք համատարած ընտրակաշառքի և վարչական լծակների կիրառում, որի ազդեցությունը չէր կարող անհայտանալ ընտրության հաջորդ օրը: Ցավալի է, որ երկրի առաջին դեմքը պատճառների մասին չի խոսում:
-Ինչ եք կարծում, 2018-ին արդյո՞ք ընդդիմությունը կարող է միավորվել Սերժ Սարգսյանին որևէ կերպ վարչապետի պաշտոնում բացառելու շուրջ։ Արդյո՞ք այդ օրակարգը արհեստական չէ և կարո՞ղ է արդյոք միավորել՝ հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ մեծամասնությունը ՀՀԿ-ն է: Ի դեպ, այս առումով «Ելք»-ում տարակարծություն կա՞՝ հաշվի առնելով, օրինակ, Սասուն Միքայելյանի այդ կապակցությամբ տրված գնահատականները:
-2018 թվականի իշխանության փոխակերպումներին ընդառաջ որևէ գործընթաց կարող է տեղի ունենալ բացառապես ժողովրդի ներկայացրած դիրքորոշմամբ: Ես այդ դիրքորոշումը չեմ համարում ընտրությունների արդյունքները, քանզի վերջիններս ձևավորվել են բոլորովին այլ գործոնների ազդեցությամբ: Միևնույն ժամանակ, դեռևս, տեսանելի չէ այն հայտը, որով ժողովուրդը կպատվիրակի ընդդիմադիր ուժերին պայքարելու Սերժ Սարգսյանի վարչապետ դառնալու դեմ:
Մենք վեր ենք անձերի դեմ պայքարից և կարծում ենք, որ խորհրդարանական երկրում վարչապետի պաշտոնը պետք է զբաղեցնի այն գործիչը, որի գործունեության հետ մարդիկ հույսեր կկապեն, մինչդեռ Սերժ Սարգսյանը երկու ժամկետ որպես նախագահ պաշտոնավարելով, նման նախադրյալներ չունի:
Ինչ վերաբերում է Սասուն Միքայելյանի գնահատականներին՝ նա պարզաբանել է իր կողմից արված հայտարարությունը, որին ավելացնելու ոչինչ չունեմ:
