Տարիներ առաջ մեր ընդդիմադիր պատգամավորներից մեկը, որը դիտորդական առաքելություն էր իրականացրել ղրղըզական ընտրություններում, առաջարկում էր մեր պրակտիկայում օգտագործել ղրղըզական փորձը: Մեր խորհրդարանական մեծամասնությունն ակնհայտ հեգնանքով ընդունեց այս առաջարկությունը` այն թաքնված անսքող ակնարկով, թե միայն դա էր մնացել, որ մենք ընդօրինակենք հետամնաց ղրղըզների փորձը: Ազգային սնապարծությունը բնորոշ է ինքնահավան և տգետ ռեժիմներին: Օրինակ՝ վերջերս Հայաստանում հյուրընկալված Տաջիկստանի նախագահ Ռահմոնը կարծում է, որ ինքը ինքնատիպ դասական է`գրքեր է գրում ու պարտադրում է, որ ժողովուրդը դրանք գնի ու անգիր անի: Նման փորձն ընդօրինակել պետք չէ, բայց եթե որևէ երկրում գտել են դեղատոմս ընտրակեղծարարության դեմ, այդ մեխանիզմն անհրաժեշտ է վերցնել ու դնել մեր ընտրական համակարգի հիմքում:
Ինչքան մերժելի է ազգային սնապարծությունը, այնքան էլ պարտադիր է ազգային արժանապատվությունը: Sputnik-ի հաղորդմամբ՝ Ռուսաստանը ներել է Ղրղըզստանի բոլոր պարտքերը. այդ մասին հայտարարել է Ղրղըզստանի նախագահ Ալմազբեկ Ատամբաևը Կրեմլում ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ հանդիպումից հետո: Փաստորեն մեր էլիտայի կողմից հեգնվող պետության ղեկավարը կարողացել է այնպես բանակցել, որ իր երկիրն ազատվել է պարտքային պարտավորությունից: Ի դեպ, ԵՏՄ բոլոր անդամներն աշխատում են «թանկ վաճառել» իրենց անդամությունը այդ ամուլ կառույցին` ինչ-որ բան պոկելով Ռուսաստանից: Օրինակ՝ Բելառուսի առաջնորդ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն պարբերաբար հակառուսական դեմարշներ է անում և ստիպում է Մոսկվային զիջումների գնալ գազի սակագնի հարցում կամ արտոնյալ վարկեր է ստանում: Պատկերացնո՞ւմ եք` այսպես իրեն պահում է մի իշխանություն, որն, ըստ էության, գնալու տեղ չունի և իզգոյ է համարվում Արևմուտքում: Էլ չեմ խոսում Ղազախստանի մասին, որը` չնայած ԵՏՄ-ին անդամակցությանը, կարողացել է ամբողջովին պահել իր ինքնիշխանությունն ու ինքնաբավությունը:
Հայաստանը սկզբունքորեն անհաղթահարելի պրոբլեմներ չունի Արևմուտքի հետ: Հակառակը` մենք ենք ստանում համագործակցության ազդակներ թե՛ ՆԱՏՕ-ից, թե՛ ԵՄ-ից, ներդրումային գրավիչ ու հեռանկարային առաջարկ ԱՄՆ-ից: Էլ չեմ խոսում Թեհրանից պարբերաբար հնչող առաջարկների մասին: Մեր արտաքին քաղաքականությունը դիվերսիֆիկացվելու շատ մեծ պոտենցիալ ունի, որը չի օգտագործվում մեր իշխանության ռուսահպատակության հետևանքով: Մեր դիվանագիտությունն այնքան անտաղանդ է, որ չի կարողանում անգամ օգտագործել արևմտյան խաղաքարտը Մոսկվայից զիջումներ կորզելու համար: Ռուսաստանը Հայաստանին պարտքեր չի ներում` դրանց դիմաց վերցնելով մեր գույքը կամ սահմանափակելով Հայաստանի ինքնիշխանությունը: Կարծում եմ` ճիշտ տեղին է մեր իշխանություններին հիշեցնել ռուս-ղրղըզական այսօրվա բանակցությունները և ասել` ղրղըզների չափ էլ չկաք:
