«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ՄԱՀՀԻ հիմնադիր Ստյոպա Սաֆարյանը։
– Պարոն Սաֆարյան, դեսպան Սվիտալսկին անդրադարձել է իշխանությունների կողմից իրեն ուղղված քննադատություններին՝ Հայաստանի «ներքին խնդիրներին» միջամտելու հետ կապված, և ասել, որ իրենք ոչինչ չեն պարտադրում, ու եթե իշխանությունները չեն ուզում, ԵՄ-ն չի աջակցի Հայաստանին։ Ի՞նչ վտանգներ է պարունակում այս հեռակա բանավեճը՝ ըստ Ձեզ։
– Սա որևէ լավ բան Հայաստանին չի խոստանում։ Առանց այն էլ Հայաստանի և Եվրամիության հարաբերությունները լավագույնը չեն։ Ի հակառակ դրանք լավացնելու անհրաժեշտության, 3.5 տարի է՝ առկախված են, սահմանափակված են կոնկրետ խնդիրների շուրջ՝ Ընտրական օրենսգիրք, ընտրություններ։ Իսկ այս նոր պայմանագիրը որքան էլ փառաբանվի, այն ուղղակի հարաբերությունները վերաշրջանակելու փաստաթուղթ է։ Եկեք հասկանանք, որ Հայաստանի իշխանությունները մինչև այժմ չեն գիտակցել Եվրամիության հետ խաղի կանոնները կամ առնվազն մտածում են, թե դրանք կարող են ընթանալ այն նույն տրամաբանությամբ, ինչ նախկինում՝ վերցնել Եվրամիության փողը, իմիտացիաներ անել, թե բարեփոխումներ են անում։ Այդ մասին գիտեին երկու կողմերն էլ, բայց քանի որ ԵՄ-ն Հայաստանին պատժել չէր ցանկանում, կուլ էր տալիս այդ անբովանդակ պրոցեսները։ Եվրամիությունն է մեղավոր, որ Հայաստանին թույլ է տվել լեգիտիմացնել խաղի այդ կանոնը։ Հետևաբար հիմա էլ Դավիթ Հարությունյանը, մյուսները բացահայտ մերկացրել են խաղի այդ կանոնը՝ դուք մեզ պետք է փող տաք, բայց մեզ դիտողություն անելու իրավունք չունեք։ Սա հղի է վտանգներով՝ հատկապես Եվրոպայի ներսում առկա վտանգների պարագայում՝ կարծեք թե բոլորն այնքան շատ ներքին խնդիրներ ունեն ու կծանրանան այդ խնդիրների վրա ու թքած կունենան, թե ինչ է կատարվում Հայաստանի հետ։ Սա չգիտակցելը անմեղսունակության գագաթնակետն է։
– Դավիթ Հարությունյանը պատահական մարդ չէ և չէր կարող այդ հայտարարությունն անել առանց Սերժ Սարգսյանի իմացության։ Կարծում եք՝ սա պլանավորվա՞ծ է և պարզապես հարմար առի՞թ է իշխանությունների համար ՀՀ-ԵՄ ստորագրվելիք փաստաթղթի նախաշեմին վատացնելու հարաբերությունները Բրյուսելի հետ ու հետագայում հրաժարվելու ստորագրել։
– Ի հայտ են եկել հանգամանքներ, որոնք նվազագույնը կարող են կասկածի տակ դնել ստորագրման պրոցեսը և ուղղակի առիթ են ստեղծում մեղքը Եվրոպայի վրա բարդելու։ Անում են բաներ, որ Եվրոպային ստիպեն չստորագրել փաստաթուղթը։ Դա արվում է Դավիթ Հարությունյանի ձեռքով, ու սա ինչ-որ բան է նշանակում՝ լուրջ խորքային գործընթաց է։ Իրավացի եք, Դ. Հարությունյանը նախկինում իշխանության անտեսված ներկայացուցիչ էր և Սարգսյանի համար առաջին պլան չէր ու հանկարծ եկավ առաջին պլան։ Ես չեմ հիշում, որ նախկինում Դավիթ Հարությունյանին թույլ տրվեր նման հայտարարություններ անել։ Այո՛, կա Սարգսյանի թույլտվությունը. այն, ինչ չի ասում Սարգսյանը, ասվում է Դավիթ Հարությունյանի շուրթերով։ Կան խնդիրներ, որոնց պատճառով Հայաստանը չի ուզում ստորագրել փաստաթուղթը, և հիմա պարզապես «մահանա» է ստեղծում։
– Վարչապետ Կարեն Կարապետյանը իբր նոր ավյուն էր բերում կուսակցությանը։ Ինչո՞ւ գոնե վարչապետի մակարդակով փորձ չարվեց շտկել իրավիճակը և Դավիթ Հարությունյանից տարբերվող տեսակետ հայտնել, որ այսօր էլ դեսպան Սվիտալսկին ստիպված չլիներ ասել՝ չեք ուզում՝ չենք աջակցի։
– Վարչապետները Հայաստանում չեն խառնվում արտաքին քաղաքականությանը, նրանք իրավունք չունեն։ Կարեն Կարապետյանի լռությունը նշանակում է՝ նա գիտի, որ դա Դավիթ Հարությունյանի հայտարարությունը չէ, և նա դա ուղղելու առաքելություն չունի։ Բոլոր վարչապետները Հայաստանում՝ գոնե նախագահական կառավարման շրջանում, չեն մտել արտաքին քաղաքականության դաշտ, դա նախագահի մոնոպոլիան է։ Խաղն ավելի բարձր մակարդակում է։
Լուսանկարը՝ PanARMENIAN Photo-ի
