Tuesday, 19 03 2024
Սիրիան հետ է մղել իսրայելական օդային հարձակումը Դամասկոսի վրա. SANA
«Мир» վճարային համակարգի քարտերը չեն աշխատի Հայաստանում. РБК
ՃՏՊ Սիսիան-Գորիս ավտոճանապարհին. կան զոհեր և տուժած
10:30
«Ադրբեջանի շահերից է բխում թույլ չտալ Պուտինի հաղթանակը»․ Ստոլտենբերգ
10:22
Միքայել Վարդանյանը Մասիսին նվիրել է 117 մլն դրամ արժողությամբ աղբահավաք մեքենաներ և 230 աղբաման
Բելգիայի Սենատում քննարկում կանցկացվի Հարավային Կովկասում իրավիճակի վերաբերյալ
ԵՄ արտգործնախարարները վերահաստատել են իրենց աջակցությունը Հայաստանին. Ստանո
ՊԵԿ-ը փետրվարին 150 հարկ վճարողի մոտ արձանագրել է ՀԴՄ կիրառման կանոնների խախտում
Ուղիղ. Ազգային ժողովի հերթական նիստը
Լուրերի առավոտյան թողարկում 10։00
Դիլիջանի ոլորանները փակ են բեռնատարների համար
4 պատճառ, թե ինչու չարձագանքել Պուտինի վերընտրությանը
Սպասվում են ինտենսիվ տեղումներ
Եթե նախկինում հնարավոր էր ընտրություն կատարել, այսօր չկա այլընտրանք, քան Եվրոպան
Արսենյանը չի ճանաչում իր գրասենյակի մոտ պայթուցիկ տեղադրելու գործով կալանավորվածներին․ մանրամասներ. «Ժողովուրդ»
Հանրահավաքը կպառակտի՞, թե՞ կմիավորի. «Հրապարակ»
Ռուսները նախազգուշացնում են՝ գենոցիդ ենք անելու
Ինչ է քննարկվել ՔՊ խմբակցության փակ նիստում. «Հրապարակ»
«Ներքին գործերի նախարարությունը 89 հատ թանկարժեք ժամացույց է գնել. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
Մոտ 5 միլիոն դրամ՝ օրացույցների և օրագրերի համար․ ԱԺ անհիմն գնումները 2024-ի առաջին եռամսյակում. «Ժողովուրդ»
ՀՀ իշխանություններն իրականում չեն պատրաստվում խզել ՌԴ-ի հետ որեւէ միջպետական պայմանագիր. «Հրապարակ»
Փաշինյանը պաշտոնա՞նկ կանի Շիրակի մարզպետին. «Ժողովուրդ»
Նիկոլ Փաշինյանն ապահովագրում է իրեն Ա և Բ պլանների համա՞ր
Հանրապետության նախագահն ընդունել է ֆրանսիացի մտավորականների
Պուտինը ՌԴ նախագահի թեկնածուներին առաջարկել է համատեղ աշխատել
Եթովպիայում ՀՀ դեսպանն իր հավատարմագրերն է հանձնել երկրի նախագահին
Հայաստանի և Մալթայի ԱԳ նախարարությունների միջև անցկացվել են առաջին քաղաքական խորհրդակցությունները
Վարչապետը տիկնոջ հետ ներկա է գտնվել «…և նորից Գարուն» ներկայացմանը
00:07
Բայդենը Նեթանյահուին հայտնել է Իսրայելի ռազմական ծրագրերի վերաբերյալ մտահոգությունների մասին

Զինվորը` քաղաքական ուժերի անկյալության և ամլության զոհ

Սպասվում էր, որ Ստեփանակերտում այսօր աշխատանքներն ավարտած հայկական կուսակցությունների երրորդ ֆորումը բովանդակային ինչ-որ փաստաթուղթ կընդունի ԼՂ կարգավորման գործընթացի առնչությամբ, կձևակերպի այն սկզբունքներն ու բանաձևերն, որոնք ուղենշային պետք է լինեն երկու հայկական պետությունների համար: Ի վերջո, ԼՂՀ մայրաքաղաքում հավաքվել էր հայ քաղաքական, նաև փորձագիտական միտքը ու ակնկալվում էր, որ կունենանք ինտելեկտուալ պրոդուկտ, որը դուրս կլինի սխեմատիկ այն լուծումներից, որոնց մասին լսում ենք երկու տասնամյակից ավելի:

Ֆորումի նկատմամբ հետաքրքրությունն ավելի մեծացավ վերջին օրերի ադրբեջանական սադրանքի հետևանքով: Եթե Բաքվի ագրեսիվ գործողությունների մոտիվների շարքում այս ֆորումն ինչ-որ տեղ ունեցել է, ապա Բաքվում գերագնահատել են դրա նշանակությունը: Այսպիսի եզրակացության կարելի է հանգել` ծանոթանալով այն փաստաթղթին, որն այսօր հեղինակել են Հայաստանի ու Արցախի շուրջ երկու տասնյակ կուսակցություններ: Փաստաթղթում տեղ գտած ձևակերպումները  հազար անգամ լսված, ծեծված ու ոչինչ չասող, շատ դեպքերում` իրենց ադեկվատությունը կորցրած արտահայտություններ են, որոնք համատեղ հայտարարություն դարձնելու համար ֆորում անցկացնելու, այն էլ` դրան նման հավակնոտ անուն տալու որևէ անհրաժեշտություն չկար:

Մինչդեռ Արցախի հարցը պետք է դառնա հայկական քաղաքականության այն լոկոմիտիվը, որը կպայմանավորի Հայաստանի ներքին ու արտաքին քաղաքականությունը, կկանխորոշի մեր երկրի ընտրությունը` բառիս գլոբալ իմաստով: Հայկական կուսակցությհւնների կենսունակությունը չափելի է հենց նրանով, թե արդյո՞ք նրանք ԼՂ հարցում ունեն ավելի ռացիոնալ, կրեատիվ լուծում, քան այն` ինչ առաջարկում կամ բանակցում են իշխանությունները:

Փորձը ցույց է տալիս, որ մեր քաղաքական համակարգը ամենասկզբունքային հարցում չի ձևակերպել կոնցեպտուալ լուծումներ: Քաղաքական նման ամլության պատճառներն, ըստ էության, երկուսն են` խիզախության բացակայությունը և ստեղծարար լուծում ձևակերպելու մտավոր անկարողությունը: Արդյունքում` խիզախեց միայն առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, որի պրագմատիզմը սակայն կորցրել է առնվազն ժամանակի ադեկվատությունը և նմանվում է ցինիզմի:

Սակայն Տեր-Պետրոսյանի պացիֆիզմը մերժելը մխիթարություն չէ, ոչ էլ` փակուղին հաղթահարելու միջոց, որովհետև նրա ասածի միակ գաղափարական այլընտրանքը «ոչ մի թիզ հող չհանձնելու» մաուզերիստական մոտեցումն է, որը` հատկապես Բաքուն գրավելու խոստումով, այնքան է նման քաղաքականությանը, որքան հայրենասիրական կենացը` քաղաքական պլատֆորմին:

Քաղաքական ուժերի անկյալության կամ անկարողության ֆոնին ամենապրագմատիկը շարունակում է մնալ իշխանության դիրքորոշումը, որը, սակայն, ոչ այնքան մերոնց դիրքորոշումն է, որքան այն տրամաբանությունը, որի շրջանակներում կարգավորման գործընթացն ընթանում է 1994թ-ից սկսած: Այնքան էլ էական չէ, թե տարբեր փուլերում ինչ անուններ են ունեցել կարգավորման փաստաթղթերը` դրանք բոլորը, մեծ հաշվով, ենթարկվել ու հանգել են մադրիրդյան սկզբունքների փիլիսոփայությանը: Այդ սկզբունքները մենք մերժել ենք մինչև դրամց ծնունդը` արցախյան առաջին պատերազմում, մերժել ենք նաև քառօրյա պատերազմում, սակայն մեր քաղաքական ուժերը չեն առաջարկել կոնցեպտուալ լուծում` ամենապրագմատիկ դաշտում թողնելով դարձյալ իշխանությանը և գոյության հնարավորություն տալով իռացինալ «ոչ մի թիզին»:

Հասկանալի է, որ բարդ է գործ ունենալ արյունարբու Ալիևի, հաշվենկատ Պուտինի, ոչ ադեկվատ Թրամփի հետ, սակայն անհրաժեշտ է լուծում գտնել. անհանդուրժելի է թույլ տալ, որ Ալիևը վարի այս մաշեցնող պատետազմը` իր տնավերությամբ հանդերձ: Գուցե պետք են ռազմական ոչ ստանդարտ լուծումներ, որոնք անակնկալի կբերեն Ադրբեջանին կամ դիվանագիտական այնպիսի քայլեր, որոնք կմեծացնեն մեր երկրի պոտենցիալը ու կսահմանափակեն Ադրբեջանի հնարավորությունները, օրինակ` դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատում Սաուդյան Արաբիայի ու դիվանագիտական համալիր աշխատանք Իսրայելի հետ: Ոչ թե պնդումներ ենք անում, այլ փորձում ենք վարկածներ առաջ քաշել, անում ենք գործ, որը պետք է, սակայն չեն անում մեր կուսակցությունները` Ստեփանակերտի ֆորումում, բայց հատկապես տարվա մնացյալ 364 օրերին:

Հայաստանի քաղաքական առաջատար կուսակցությունները պարտավոր են ունենալ ԼՂ խնդրի կարգավորման կոնցեպտուալ ծրագրեր, որոնք իրենց մեջ, ըստ էության, կպարունակեն Հայաստանի զարգացման տեսլականը: Եթե մեր հաղթանակի խւրհրդանիշ Վազգեն Սարգսյանը մտածում էր ԼՂ խնդրի ռացիոնալ լուծման, խելամիտ փոխզիջումների մասին, ապա ի՞նչ արդարացում ունի մեր կուսակցությունների այսօրվա «կենացային հայրենասիրությունը», որն, ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ անկյալություն, մտքի ամլություն և անտաղանդություն:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում