Զարմանալի հատկություն ունի Սերժ Սարգսյանը: Նա միշտ հաջողացնում է անել քայլեր, որոնք հակադրության մեջ են մտնում միջազգային համատեքստի, ընդհանուր միտումների հետ: Ճիշտ այն օրերին, երբ Սարգսյանը վերացրեց առանց վիզային ռեժիմը Կատարի քաղաքացիների հետ՝ այդ երկրից ներդրումներ ապահովելու խիստ մշուշոտ հեռանկարով, արաբական այդ միապետությունը հայտնվեց միջազգային սկանդալի կիզակետում՝ իզգոյացման ակնհայտ հեռանկարով:
Կատարի հետ դիվանագիտական հարաբերություններն արդեն իսկ խզել են Սաուդյան Արաբիան, Էմիրաթները, Եգիպտոսն ու Բահրեյնը։ Կատարը մեղադրվոմ է Բահրեյնի ներքին գործերին միջամտելու և ահաբեկչությանը սատարելու մեջ: Իրանից ու Ռուսաստանից դեռ հայտարարություններ առայժմ չկան, Վաշինգտոնում ակնհայտ խուճապ է, որովհետև, ըստ էության, չեղարկվում են Թրամփի առաջին օտարերկրյա այցի արդյունքները, որոք վերաբերում էին սուննիական աշխարհի համախմբմանը՝ ընդդեմ Իրանի:
Ամերիկացիները կոչ են անում բանակցել ու ընդհանուր հայտարարի գալ։ Թրամփի վարչակազմը շուրջ 300 միլիարդի սպառազինության պայմանագիր է կնքել Սաուդյան Արաբիայի հետ և լուրջ հույսեր է կապում այս պետության հետ՝ տարածաշրջանում իր ազդեցությունը հզորացնելու համար։ Իսկ այսօրվա զարգացումները, իհարկե, ԱՄՆ-ին նման հնարավորություն չեն տալու՝ վտանգի տակ դնելով Թրամփի ռեգիոնալ քաղաքականությունը։
Բացի այդ, Կատարի հետ կապված միջազգային սկանդալը կարող է ցնցել նաև նավթի համաշխարհային շուկան՝ չեղարկելով այն պայմանավորվածությունները, որոնք ձեռք են բերվել ՕՊԵԿ-ի շրջանակներում: Կարող է կասկածի տակ դրվել անգամ ֆուտբոլի աշխարհի 2022թ.-ի առաջնության անցկացումը Կատարում, որովհետև նման կարևոր միջոցառումը չի կարող անցկացվել ահաբեկչությունը խրախուսող երկրում:
Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանը հույսեր է կապում, փողեր է ակնկալում մի երկրից, որը մեղադրվում է ահաբեկիչներին աջակցելու մեջ: Իհարկե, բացառիկ վիճակ չէ Հայաստանի համար, որովհետև մենք տարիներ շարունակ վայելում ենք «հովանավորությունը» մեկ այլ երկրի՝ Ռուսաստանի, որը քաղաքակիրթ աշխարհի կողմից որպես մարտահրավեր վաղուց նույնացված է ահաբեկչական խմբավորումներից բխող ահաբեկչական ռիսկերի հետ:
Մեկուսացման մեջ հայտնված Կատարը հազիվ թե հիշի Հայաստանի մասին: Չնայած իզգոյացման մեջ հայտնված Կատարին Հայաստանը նույնիսկ կարող է պետք գալ՝ իր կեղտոտ փողերը լվանալու համար: Այդ դեպքում Հայաստանն ակամայից կհայտնվի ահաբեկչությունը սատարող երկրների ցանկում, էլ չասած այն մասին, որ մեր երկիրը մանրադրամի է վերածվելու ներարաբական հակամարտության մեջ:
Երբ իշխանությունը որակ չի ունենում, նրա ցանկացած նախաձեռնության պարագայում «խիարը թարս է բուսնում»: Սերժ Սարգսյանի քաղաքականությունն արդեն նմանվում է արկածախնդրության, երբ նոր որակի և աշխարհի համար գրավիչ պետություն ստեղծելու փոխարեն՝ հատկապես արտաքին քաղաքականության մեջ տուրք է տրվում արկածախնդրությանը՝ կասկածի տակ դնելով երկրի ինքնիշխանությունը և միջազգային հեղինակությունը:
