Այսօր հայկական վայրի ոչխարը` մուֆլոնը, Կարմիր գրքում է հայտնվել և ոչ միայն Հայաստանի տարածքում, այլև ամբողջ աշխարհում գտնվում է ոչնչացման երզրին: Սակայն որսորդության հանդեպ թուլություն ունեցող մեր պաշտոնյաների մի մասը, փորձելով զգալ արգելված պտուղի քաղցրությունը, «ընկել են» հայկական վայրի ոչխարների հետևից: Անգամ միմյանց ծննդյան տարեդարձերին, որպես օրիգինալ նվեր, ոչխարների նախահորն են մատուցում: Գյուղնախարության անասնաբուծության և տոհմային գործերի վարչության պետ Աշոտ Հովհաննիսյանը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ ամբողջ աշխարհում 5 տասնյակից էլ քիչ է ոչխարի այս տեսակից մնացել, հիմնականում տարածված են Վայոց ձորի լեռնային հատվածում։ Բնապահպանության նախարարությունը և ՀՀ գիտությունների ազգային ակադեմիայի կենդանաբանության ինստիտուտը դրանց գենոֆոնդի պահպանման հետ կապված որոշակի աշխատանքներ են տանում: «Ընտանի ոչխարները առաջացել են վայրի ոչխարներից։ Մի տեսակն էլ բուծվել է Մեծ Հայքի տարածքում, և հայկական ոչխարների նախահայրն է հենց հայկական մուֆլոնը: Դրանք հիմնականում տարածված են եղել միջերկրածովյան ափամերձ հատվածում և Մեծ Հայքում։ Դրանց վայրի նախահայրերը մինչև հիմա պահպանվել են, և պետք է ամեն ինչ անել նրանց՝ որպես եզակի նմուշների պահպանության համար»,- նշեց վարչության պետը: Մեր այն հարցին, թե ոչխարի այս տեսակը համային առավելություննե՞ր ունի, որ մեր որսասերները ցանկանում են ըմբոշխնել այն, Աշոտ Հովհանիսյանը պատասխանեց. «Ո՛չ: Ընդհակառակը, դրանց միսն ավելի կոշտ է և ծանրահամ»: Սակայն համաձայնեց այն դիտարկման հետ, որ արգելված պտուղը միշտ էլ քաղցր է:
