Հայաստանի կառավարությունն առայժմ ոչ մի էական հաջողություն չի արձանագրել կոռուպցիայի դեմ պայքարում` չնայած միջազգային կառույցների բազմաթիվ հորդորներին ու զանազան մարմինների ստեղծմանը: Ակամայից տպավորություն է ստեղծվում, որ այդ տարբեր հանձնաժողովները և խորհուրդները ստեղծվում են` պայքարի իմիտացիա ստեղծելու և կոռուպցիան «ապահովագրելու» նպատակով: Փոխարենը` վարչապետ Կարեն Կարապետյանն առաջնահերթություն է համարում աղբահանությունը և այսօրվա շաբաթօրյակում մոբիլիզացրել էր ողջ պետական մեքենան: Աղբահանությունն, անշուշտ, կարևոր բան է, սակայն դա խնդիր է, որ առնչվում է երկու հանգամանքի հետ:
Շաբաթօրյակը, եթե անգամ դրան մասնակցի մեր ամբողջ հասարակությունն, ընդամենը հետևանքի, մեր փնթիության վերացմանն է ուղղված: Եթե հետևանքը վերացված է, դա չի նշանակում, որ վերացված է պատճառը ու վաղվանից մեր քաղաքը, բակը մաքուր են լինելու: Դրա համար նախ` անհրաժեշտ է հասնել մարդկանց մոտ համապատասխան կուլտուրայի ձևավորմանը, որպեսզի նրանք կոմֆորտի կարիք ունենան ոչ միայն հարազատ տանը, այլ նաև բակում, փողոցում` դրանց մաքրությանը վերաբերելով «տնավարի»:
Երկրորդը` անհրաժեշտ է բարձրացնել տեղական իշխանությունների աշխատանքի որակը: Աղբահանությունը նրանց ուղղակի պարտականությունն է, որը համայնքային մարմինները պետք կատարեն` ոչ միայն տոնական առիթներով կամ այն օրերին, երբ իրենց քաղաք կամ գյուղ այցի են գալիս պաշտոնյաներ, այլ` ամեն օր: «Եթե ունենանք մաքուր երկիր, մաքուր էկոնոմիկա, կոռուպցիա, ոչ մի բան չենք ունենա»,- այսօր երկիմաստ տոնով, իրեն բնորոշ կոլորիտով ասել է խորհրդարանի գեներալ պատգամավոր Սեյրան Սարոյանն, ով ակտիվ մասնակցել է շաբաթօրյակին: Իսկ գեներալի խոսքի երկիմաստությունը, տվյալ դեպքում, ակնհայտ է:
Մի կողմից` Սարոյանը հայտնի ճշմարտություն է ասում, երբ նկատում է, որ մեծ գործերը հաճախ ծնվում են կենցաղավարության մասին մեր պատկերացումներից: Մյուս կողմից` մի փոքր արհեստական է շաբաթօրյակի, աղբահանության խնդիրը կոռուպցիայի հետ կապելը: Գուցե Սեյրան Սարոյանն ակնարկել է, որ եթե կառավարությունը կոռուպցիայի դեմ պայքարել, տնտեսություն զարգացնել չի կարողանում, գոնե լավ է, որ աղբահանությամբ է զբաղված: Կամ էլ Սարոյանի խոսքի տողատակում ավելի խորքային ակնարկ կա այն մասին, որ կառավարությունը լավ կանի, եթե նույն փութաջանությամբ «շաբաթօրյակ» կազմակերպի իշխանության ներսում, որտեղ աղբը հաստատապես ավելի շատ է, քան փողոցներում և բակերում:
Ի դեպ, եթե իշխանությունը մաքրվի մարդկային, կոռուպցիոն աղբից, ապա կենցաղային աղբահանության նպատակով` սովետական բովանդակազուրկ շաբաթօրյակների կարիքը չի զգացվի, որովհետև մարդիկ երկիրը կսիրեն հարազատ տան նման` այն մշտապես պահելով իրենց բծախնդիր ուշադրության կենտրոնում: Այսինքն, ավելի հեշտ է կոռուպցիան վերացնելով հասնել աղբահանությանը, քան` հակառակը:
