Եթե չլիներ ԿԸՀ-ում Զարուհի Փոստանջյանի ու նրա կողմնակիցների հրահրած միջադեպը, մարդիկ հանգիստ կվայելեին իրենց կիրակին և, հավանաբար, տեղյակ անգամ չէին լինի, որ այսօր պաշտոնապես ամփոփվում են Երևանի ավագանու ընտրությունների արդյունքները:
Երբ իշխանություններն ու հասարակությունն իրար հետ «բարիշում» են գործարքի բոլոր մանրամասների շուրջ, Տիգրան Մուկուչյանին և ԿԸՀ-ին այլ բան չի մնում, քան վավերացնել գործարքը: Զարուհի Փոստանջյանը դա շատ լավ հասկանում է ու այսօր ԿԸՀ-ի նիստից նա ակնկալում էր ոչ թե` ընտրություններն անվավեր ճանաչելու իրենց դիմումի քննարկում, այլ սկանդալ, որին հաջորդելու էր «Երկիր ծիրանիի» հայտարարությունը` «բռնազավթիչ» Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը տապալելու անհրաժեշտության մասին (ի դեպ, ծավալուն այդ հայտարարությունն այդպես էլ չի պատասխանում հարցին` «Երկիր ծիրանին» վերցնելո՞ւ է, թե՞ ոչ Երևանի ավագանու մանդատները):
Նման հայտարարությունն, իհարկե, հարիր չէ գործչի, ով տաս տարի խորհրդարանի պատգամավոր է եղել: Եվ հարցն ամենևին էլ խնդրի իրավական կողմը չէ` թեև պրոֆեսիոնալ փաստաբանը պետք է օգտագործի տերմիններ, որոնք պրոբլեմներ չունենան Քրեական օրենսգրքի հետ: Ավելի շատ մտահոգիչ է այն հանգամանքը, որ նորաստեղծ կուսակցության գործունեությունը համարժեք է այն գործողություններին, որոնց անցյալ տարի ականատես եղանք ՊՊԾ գնդում:
Եթե նույնիսկ Սերժ Սարգսյանը բռնազավթիչ է, նրա իշխանության բռնի տապալումը չի կարող լեգիտիմ, օրինական համարվել: Քաղաքական այս աքսիոմը «Սասնա ծռերում» գուցե չհասկանան` քաղաքական գրագիտության, փորձառության պակասի, նաև այն բանի հետևանքով, որ այդ տղաներից մի մասի համար զենքի վրա երդվելն` «ադաթ» է: Բայց եթե սովորական ահաբեկչությունը ֆետիշացվում է ԱԳ նախկին նախարարների կողմից, եթե բանակի նախկին ղեկավար գեներալը քաղկալանավոր է համարում սպաների գնդակահարած մարդկանց, սա արդեն ողբերգություն է ու ոչ միայն քաղաքական տեսանկյունից:
Մեր հասարակությունը շատ ավելի իմաստուն է և այս գործիչներին ու նրանց ՕՐՕ դաշինքին թողեց «Սասնա ծռերի» քաղաքական փլատակների տակ: Նույն քաղաքական ճակատագիրը սպառնում է Զարուհի Փոստանջյանին և նրա «Երկիր ծիրանի» կուսակցությանը, եթե նրանք շարունակեն լեգիտիմացնել քաղաքական ահաբեկչությունը: Այս համատեքստում զարմանալի է թվում, թե ինչո՞ւ Զարուհի Փոստանջյանը գժտվեց «Ժառանգության» հետ կամ չմիացավ ՕՐՕ-ին, եթե բոլորը գործում են «Ծռության» քաղաքական պլատֆորմի շրջանակներում:
Ի դեպ, երբեք ուշ չէ «որդեգրել» «Ժառանգությանը», որը հունիսին նախատեսում է իր համագումարը «քաղաքական անտերության» համատեքստում: Հազիվ թե` «խոպան» դժկամությամբ վերադարձող Րաֆֆի Հովհաննիսյանը կամ «քաղաքական արձակուրդում» գտնվող Արմեն Մարտիրոսյանն առարկեն Փոստանջյանի նման մտադրությանը: