«Ելք» դաշինքը բոյկոտեց ԱԺ առաջին նիստի, այսպես ասած, առաջին մասը, որտեղ ուղերձ էր հնչեցնում Սերժ Սարգսյանը: Սարգսյանի հեռանալուց հետո դաշինքը վերադարձավ խորհրդարան: Այդօրինակ քաղաքական ժեստերն անկասկած քաղաքականության մաս են, այստեղ չկա քննարկման հարց: Քննարկելի է ժեստերի, այդօրինակ ակտերի նպատակահարմարությունը: Այդ մասով էլ կարծես թե տվյալ քաղաքական ուժն ազատ է ինքնուրույն գնահատելու իրավիճակն ու հաշվարկելու արդյունքը կամ հնարավոր արձագանքը, բացասական ազդեցությունը և այլն: Ավելի լայն՝ քաղաքականության հանրային շահավետության կամ օգտակարության, հանրային ծառայություն լինելու տեսանկյունից խնդիրը այլ համատեքստում է:
«Ելք» դաշինքը ներկայացրել է նոր որակի ընդդիմության հայտ: Առայժմ նոր որակն առավելապես հռչակագրային է: Գուցե պահանջում է ժամանակ, թեև «Ելք»-ն, իհարկե, իր, այսպես ասած, շատ կարճ կենսագրության մեջ ունեցել է նոր որակի իրապես խորքային քայլեր կատարելու և հանրությանը մատուցելու հնարավորություններ: Բայց նոր որակի կարևոր տարրերից մեկն էլ այն է, որ քաղաքական ուժը կարողանա խուսափել, այսպես ասած, հին որակի դրսևորումներից: Իսկ դրանցից մեկն էլ հայաստանյան քաղաքականության մեջ շատ տարածված «առերևույթ ընդդիմադիր» ակտերի պրակտիկան է, որտեղ գործնականում, որպես կանոն, չի լինում հանրությանն առանձնապես հետաքրքրող իմաստ, և առանցքում մի բան է՝ ընդգծված վերաբերմունք կոնկրետ անձի կամ անձերի նկատմամբ, առաջին հերթին, բնականաբար, Սերժ Սարգսյանի:
Այդ հանգամանքը Հայաստանում ընդդիմադիր խաբկանք է արդեն տևական ժամանակ: «Ելք»-ի այսօր իրականացրած, այսպես ասած, բոյկոտի առանցքում նույն խաբկանքն է՝ ուզեն դաշնակիցները դա, թե ոչ: Մինչդեռ խաբկանքն առավել իմաստազուրկ է դառնում մի շարք նոր իրողությունների պայմաններում, որ առկա են թե հանրային տրամադրություններում, թե իշխանության ներսում՝ հարաբերություններում, կառուցվածքում:
Սերժ Սարգսյանի անձնական դերակատարումը համակարգում ոչ միայն անժխտելի չէ, այլև ակնառու է դրա, այսպես ասած, տեսակարար կշռի մեծությունը: Այդուհանդերձ, անցնող տարիները, այդ տարիների և ընդդիմադիր խաբկանքի վրա «սայթաքած» ուժերի ճակատագիրը թերևս պետք է հուշեն, որ անձին կամ անձերին ուղղված ընդդիմադիր ակտերի էֆեկտիվությունը մեծ է հենց տվյալ անձերի, ոչ թե ընդդիմության կամ հասարակության համար: Վերջին հաշվով, նաև դա է պատճառներից, թե ինչու են մի շարք ուժեր դուրս մնացել խորհրդարանից, իսկ «Ելք»-ը հայտնվել այնտեղ: Որովհետև հասարակությունը փնտրել է այլ բան: «Ելք»-ի մեջ այն չի գտնվել, այդ իմաստով դաշինքը թող չտրվի խաբկանքի:
Հասարակությունը իր ձայնը տվել է «Ելք»-ի ձևին, հիմա սպասում է բովանդակությանը: Եթե դրա հիմքում պետք է լինի նույն խաբկանքը՝ անձի կամ անձերի թիրախավորմամբ առերևույթ ընդդիմադիր «ծրագրավորում», որից միմիայն շահում և բյուրեղանում է համակարգն ամբողջությամբ, ապա հասարակությունը ոչ թե ելքը կգտնի, այլ ճահճի հերթական մուտքը:
«Ելք»-ի խորհրդարանական առաջին ակտը առաջ է բերում հենց այդ խնդիրները, առավել ևս, երբ երկրորդ ակտով «Ելք»-ն առաջադրում է ԱԺ նախագահի թեկնածու, որն ընտրվելուց հետո պարզապես չի կարող չնկատել Սերժ Սարգսյանին՝ առնվազն մինչև 2018 թվական: Իսկ եթե նախապես հայտնի է չընտրվելու մասին, ապա երկրորդ ակտով էլ առաջանում է հարց, թե որն է իմաստը:
Լուսանկարը՝ Panorama.am-ի
