Հեղաշրջումները միայն համազարկերով ու կրակոցներով, ընտրություններ կեղծելով չեն լինում: Դա մի գործընթաց է, որը կարող է միանգամայն խաղաղ ընթացք ունենալ` որպես հետևանք հանգեցնելով պետության, քաղաքականության դեգրադացիային: Այն, ինչ այսօր տեսնում ենք Հայաստանում: Սա սովորական, խաղաղ հեղաշրջում է, քաղաքականության դուրսմղման գործընթաց, խորհրդային կառավարման ռեստավրացիա, պետական ինստիտուտների, անգամ` կուսակցությունների ապաքաղաքականացում և բարոյազրկում, քաղաքական դիսկուրսի բացակայություն: Ահա այն ամենի հակիրճ, լակոնիկ ձևակերպումն, ինչին հետևողականորեն հետամուտ է Սերժ Սարգսյանը, ով այս ծրագրի ամբողջական առարկայացումը սկսեց անցյալ տարվա օգոստոսից` «Ծռության» քաղաքական ավանտյուրան ծառայեցնելով իր ծրագրերին:
«Ծռերից» շատերը հաստատապես չէին պատկերացնում, որ իրենց կրակոցներն, առաջին հերթին, ուղղված են քաղաքականության դեմ ու հատկապես այս հարթության մեջ` դրանցից շահելու են ոչ թե հասարակությունը, ընդդիմությունը, այլ նա կամ նրանք, որոնց իշխանության երկարակեցությունը պայմանավորված է քաղաքականության չգոյությամբ:
Քաղաքականության սպանության նոր փուլը սկսվեց ՊՊԾ գնդում և ավարտվեց ՀՀԿ Գերագույն մարմնի երեկվա նիստում` մանկաբույժ Արա Բաբլոյանին ԱԺ նախագահ կարգելով: Կառավարման խորհրդարանական համակարգին անցած Հայաստանում վարչապետն ու ԱԺ նախագահը որևէ առնչություն չունեն քաղաքականության հետ, չունեն քաղաքական կենսագրություն: Գուցե ունեն ամբիցիաներ, ձգտումներ, բայց դրանք քաղաքական, ըստ այդմ` հանրային չեն ու չեն կարող ծառայեցվել պետությանը, նրա երկարաժամկետ շահերին:
Կարեն Կարապետյանն ու Արա Բաբլոյանը Սերժ Սարգսյանի ապաքաղաքական հեղաշրջման «պրոդուկտներն» են: Հայաստանում, ըստ էության, անցում է կատարվել կառավարման ոչ թե խորհրդարանական, այլ խորհրդային մոդելին, որում ամեն ինչ կենտրոնացված է «գենսեկի» ու նրան հլուհնազանդ «պոլիտբյուրոյի» ձեռքերում:
Հայաստանը, բառիս բուն իմաստով, ղեկավարվում է Մելիք-Ադամյան փողոցից` ապաքաղաքականցնելով կառավարությունը, խորհրդարանը: Պատահական չէ, որ ոչ անհայտ Գագիկ Բեգլարյանը երեկ խոստովանել է, որ ինքն արդեն ունի շատ բարձր պաշտոն` ՀՀԿ ԳՄ անդամ է, որը բաշխում է մնացած բոլոր պաշտոնները: Ճակատագրի հեգնանքով` երեկ անկեղծացել է օդիոզ մեկ այլ կերպար` արդեն «ծառուկյանական» Վարդան Ղուկասյանն, ով ասել է, թե տարբերություն չի տեսնում ՀՀԿ-ի և ԲՀԿ-ի միջև: Գյումրիի նախկին քաղաքապետը ճիշտ է, ու եթե անգամ կան որոշակի տեխնիկական տարբերություններ, ապա` ի վնաս ԲՀԿ-ի, որտեղ տեսարաններն ավելի նողկալի են: Եվ իսկապես` ի՞նչ որակական տարբերություն ՀՀԿ-ի ու ԲՀԿ-ի միջև, եթե երկու խմբակցություններին էլ ուղղորդում է Սերժ Սարգսյանը` մեկին ԳՄ-ի, մյուսին` Ծառուկյանի միջոցով: Ու ի՞նչ տարբերություն, թե նման խորհրդարանում ո՞վ է նախագահը` լավագույն կթվորուհի՞ն, աշխատանքային հերոս տրակտորի՞ստը, թե՞ վաստակավոր մանկաբույժը: Նրանք բոլորը հավասարապես ծաղրում են քաղաքականությունը` դրանով զբաղվելու պատրանք ստեղծելու, պետական պաշտոն զբաղեցնելու պարագայում:
Հայաստանում քաղաքականությունը մեռնում է ու այսօր նիստի շտապող նորընտիր պատգամավորները ոչ թե նոր քաղաքականություն կերտողներ են, այլ քաղաքականություն կոչվածի հուղարկավորության թափորի վարձու մասնակիցներ:
