ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը 2018 թվականի նախագահի ընտրությանն իր առաջադրման վերաբերյալ հարցին նախօրեին պատասխանել է, թե դեռ վաղ է դրա մասին խոսելը: Ավելի վաղ, այդ մասին խոսել էր Ռուսաստանի լիբերալ-դեմոկրատների առաջնորդ Ժիրինովսկին, որն ունի այսպես ասած Կրեմլի ոչ պաշտոնական խոսնակի համբավ: Այսինքն՝ Ժիրինովսկուն վերագրում է այն մտքերի բարձրաձայնումը, որոնք Կրեմլի գլխում են, սակայն հարմար չեն պաշտոնապես արտահայտվելուն: Եվ ուրեմն, այդ Ժիրինովսկին օրերս հայտարարել էր, թե Պուտինը կարող է նաև չառաջադրվել 2018-ին, և այժմ իշխանության մեջ մոտ տասը հոգուց կազմված որոշում կայացնողների շրջանակում քննարկվում է այդ հարցը՝ առաջադրե՞լ Պուտինին, թե՞ ոչ:
Ժիրինովսկին չի բացառել անսպասելի որոշումները: Ռուսաստանի դեպքում դրանք իհարկե նախադեպեր ունեն: Նույն Պուտինը հանրությանն է ներկայացվել այսպես ասած ամենավերջին պահին՝ դեկտեմբերի 31-ին, Ելցինի հայտնի ելույթով: Այնպես որ, ինչպես կասեր ռուս հայտնի գրողը՝ Ռուսաստանին դժվար է խելքով հասկանալը: Ռուսաստանում իրավիճակը բավական բարդ է և «խելքով հասկանալը» էլ ավելի է դժվարացել: Այդ իրավիճակում իրադարձությունների զարգացման անկանխատեսելիության աստիճանը դառնում է շատ ավելի բարձր: Այս ֆոնին էլ հետաքրքրական է դառնում Հայաստանում 2018-ի անորոշության, մասնավորապես Սերժ Սարգսյանի քաղաքական ճակատագրի հարցը:
Սերժ Սարգսյանն էլ անպատասխան է թողնում իր ճակատագրի, իր ապագա կարգավիճակի, տեղի, դերի վերաբերյալ հարցերը: Նա սպասում է Պուտինի՞ ծրագրերի որոշակիացմանը, հրապարակայնացմանը, իր ծրագրերը որոշակիացնելու և հրապարակայնացնելու համար: Ընդ որում, այդ սպասումը ամենևին զարմանալի չի լինի, հաշվի առնելով Ռուսաստանի մեծ ազդեցությունը Հայաստանի իշխանության վրա, կայացվող որոշումների վրա: Այդ առումով, Պուտինի լինել-չլինելը, առաջադրվել-չառաջադրվելը կարող է ունենալ էական նշանակություն Սերժ Սարգսյանի հետագա ծրագրերի և Հայաստանում իշխանության ձևավորման գործընթացի մասով: Դրա բավական ակնառու վկայությունն էր Հայաստանի Եվրաասոցացման գործընթացը: Այդ գործընթացը զարգացավ, երբ Պուտինը հեռացել էր նախագահի պաշտոնից և զբաղեցրել վարչապետի պաշտոնը: Իհարկե, դե ֆակտո նա շարունակում էր լինել ՌԴ իշխանության առաջին դեմքը, սակայն, այնուհանդերձ նույնիսկ դրածո նախագահի կարգավիճակում Մեդվեդևը ենթադրում էր ռուսական քաղաքականության որոշակի փոփոխություն և այլ իրավիճակ:
Ահա այդ իրավիճակում Հայաստանի հարաբերությունը ԵՄ-ի հետ ունեցավ զարգացում Ասոցացման գործընթացի ուղղությամբ, որը կտրուկ շրջադարձի ենթարկվեց և հայտնի դարձավ, որ Պուտինը վերադառնում 2012-ին: Իսկ խոսքը վերաբերում է ոչ միայն Հայաստանի, այլ նաև տարածաշրջանի համար մեծ նշանակություն ունեցող գործընթացին, որը փաստորեն շրջվեց գլխիվայր նրա վերադարձից հետո: Մինչև 2018 թվականի ապրիլ Պուտինն արդեն կողմնորոշված է լինելու և պարզ է լինելու, առաջդրվելու է նա, թե ոչ: Ամենայն հավանականությամբ, հենց դրանից հետո էլ պարզ կլինի, թե ինչ է անելու Սերժ Սարգսյանը: