«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է ՄԱՀՀԻ-ի փորձագետ Գևորգ Մելիքյանը:
-Հայաստանը Եվրամիության հետ հնարավոր է ունենա ազատ վիզային ռեժիմ՝ Վրաստանի, Մոլդովայի, Ուկրաինայի օրինակով: Ինչո՞ւ պետք է ԵՄ-ն Հայաստանի նկատմամբ այդչափ շռայլ գտնվի, քանի որ տպավորություն կա, որ վիզայի ազատականացում ստացան այն երկրները, որոնք շատ ավելի խոր համագործակցության են գնացել ԵՄ-ի հետ, ստորագրել են Ասոցացման համաձայնագիր, իսկ մենք ընդամենը մի թույլ փաստաթուղթ ենք ստորագրելու:
–Փաստաթղթի տեքստը դեռ բաց չէ, և մենք չգիտենք՝ ինչ դրույթներ է պարունակում այն, մյուս կողմից՝ մենք ունենք Արևելյան գործընկերությունը, որը ենթադրում է համագործակցություն 6 երկրների հետ, և թերևս հենց այդ շրջանակում է, որ մյուս երկրներն արդեն ունեն ազատականացված ռեժիմ ԵՄ-ի հետ: Որքան ԵՄ-ն է շահագրգռված, նույնքան էլ շահագրգռված է Հայաստանը, այլ հարց է, որ որոշակի խոչընդոտներ եղել են և շարունակում են մնալ, դրանցից մեծագույնը ԵՏՄ-ն է, որն իր գոյությամբ, իր հեռանկարներով և ամեն ինչով լրջագույն խոչընդոտ է Հայաստանի զարգացման համար: ԵՄ-ն հենց այս խոչընդոտը մեղմելու համար, թերևս, նաև ընառաջ է գնում Հայաստանին և մյուս երկրներին, որպեսզի կարողանա հավասարակշռել, մեզ էլ է անհրաժեշտ այդ հավասարակշռությունը, և լավ է, որ Հայաստանում դեռևս չի չորացել դիվանագիտական միտքը, բանականությունը.:
–Նշված երկրները կարծես թե կարողացան կտրվել Ռուսաստանից ունեցած կախվածությունից, ստիպողաբար գործունեություն ծավալելուց, բայց Հայաստանը դեռ այդքան չի հասունացել: Ինչո՞ւ պետք է Ռուսաստանը հանգիստ նայի, թե ինչպես է Հայաստանն իր քայլերով էլ ավելի սերտանում Եվրոպայի հետ:
-Հանգիստ չի նայում, բավականին դյուրագրգռություն և ջղաձգումներ ունի Ռուսաստանը, բայց մյուս կողմից էլ՝ չի կարող ամբողջովին սահմանափակել, որովհետև Ռուսաստանն էլ է ձգտում ԵՄ-ի հետ վիզային ռեժիմ ունենալ: Բայց նաև կան որոշակի սահմանափակումներ: Կարծում եմ՝ Ռուսաստանն այլևս նպատակահարմար չի գտնում այդքան լրջորեն սահմանափակել տեղաշարժերը, երևի թե ինչ-որ բաներ փոխվել են Ռուսաստանում, և հասկանալի է, որ լրջորեն այքան ճնշում գործադրելը կարող է միայն և միայն ավելի բացասական հետևանքներ ունենալ: Առանց այդ էլ Հայաստանում և ոչ միայն Հայաստանում կա Ռուսաստանի քաղաքականության նկատմամբ բացասական վերաբերմունք, ինչը որոշակիորեն հասկանում են Մոսկվայում: Սակայն մտավախությունները հիմնավոր են, հնարավոր է ինչ-որ պահից սկսած, ինչպես որ եղավ 2013-ին, որոշակի փոփոխություններ լինեն, և Հայաստանը նորից հայտնվի տուժողի, կորցնողի դերում:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
