Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար Լավրովը երեկ Միր-24 միջպետական հեռուստաալիքին տված հարցազրույցում հայտարարել է, որ Ռուսաստանի ռազմակայանները թե՛ Տաջիկստանում, թե՛ Ղրղզստանում և թե՛ Հայաստանում պատրաստ են «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման դեմ պայքարին: Երբ խոսք է գնում Տաջիկստանի և Ղրղըզստանի, ինչպես Միջին Ասիայի որևէ պետության մասին, այստեղ «Իսլամական պետության» սպառնալիքի հնչեղությունն իհարկե բոլորովին այլ է և շատ իրական, հաշվի առնելով մի շարք հանգամանքներ: Ի վերջո, այստեղ նույնիսկ պարբերաբար բռնկվում են ահաբեկչական ալիքներ, թեժ իրադարձություններ, անգամ բավական կառավարելի թվացող Ղազախստանում: Եվ բնական է, որ Ռուսաստանի ռազմակայանն այստեղ պետք է պատրաստ լինի նման վտանգներին դիմակայելուն:
Իրավիճակը սակայն բոլորովին այլ է Հայաստանում ՌԴ ռազմակայանի հարցում: Այստեղ կարծես թե, և բարեբախտաբար, իսլամական ահաբեկության վտանգներ չկան: Եթե խոսքն ընդհանրապես ռազմակայանի պատրաստ լինելու, կենսունակության մասին է, դիմագրավել ոչ միայն ԴԱԻՇ-ին, այլ նաև ցանկացած տեսակի վտանգ, ապա սա հասկանալի է: Բայց Լավրովը խոսում է կարծես թե «Իսլամական պետություն» խմբավորման մասին: Եվ հարց է առաջանում, թե ինչու: Անզեն աչքով անգամ տեսանելի է, որ այստեղ չի կարող հավասար հարթության վրա դիտարկվել Հայաստանը Ղրղըզստանի և Տաջիկստանի հետ:
Լավրովը փորձառու դիվանագետ է և չի կարող չհասկանալ այս նրբերանգը: Հետևաբար, նա չէր կարող չպատկերացնել, որ նման հայտարարությունը կարող է ավելորդ ուշադրություն առաջ բերել Հայաստանում ռուսական ռազմակայանի ուղղությամբ, և այդ թվում՝ առաջ բերել այսպես ասած անցանկալի ահաբեկչական, ծայրահեղական տարրերի ուշադրությունը: Մյուս կողմից, ՌԴ արտգործնախարարն այս մասին խոսում է Պուտին-Էրդողան հանդիպումից հետո, և ինչը գուցե ոչ պակաս և առավել ուշագրավ է՝ Թրամփ-Էրդողան հանդիպումից առաջ, որը մի քանի օր անց տեղի կունենա Թուրքիայում: Ի՞նչ է ակնարկում Մոսկվան Հայաստանում տեղակայված իր ռազմակայանի մասով: Իհարկե ներկայիս բավական բարդ աշխարհաքաղաքական իրավիճակում չափազանց շատ են շերտերն ու հանգամանքները, որոնք կարող են ներառվել այդ մասշտաբի խնդիրներում, լինել ազդեցության գործոն և շարժառիթ:
Հայաստանի առումով առանցքայինն այստեղ այն է, որ խոսքը վերաբերում է Հայաստանի տարածքում տեղակայված ռազմական օբյեկտի մասին և առնվազն հարց է առաջանում՝ իսկ պաշտոնական Երևանը տեղեկացվա՞ծ է Լավրովի հայտարարության, դրա տակ եղած հնարավոր մոտիվների, նպատակների, մեսիջների մասին, որոնք փաստորեն հղվում են Հայաստանի տարածքում գտնվող ռազմակայանի վերաբերյալ և դրանով իսկ, կամա թե ակամա, ներառում նաև Հայաստանը: Հայաստանը տվե՞լ է համաձայնություն, որ ռուսական ռազմակայանը որևէ կերպ ներգրավվի ԴԱԻՇ-ի դեմ պայքարում: Չէ որ այստեղ ուղղակի Հայաստանի ազգային անվտանգության, Հայաստանն ահաբեկչության թիրախ դարձնելու լրջագույն վտանգի մասին է, ինչը հրամայական է դարձնում պաշտոնական Երևանի արձագանքը Լավրովի հայտարարությանը:
