Երեկ Սահմանադրական դատարանը մերժել է խորհրդարանի ընտրության արդյունքը անվավեր ճանաչելու Կոնգրես-ՀԺԿ դաշինքի պահանջը: Սահմանադրական դատարանի այդ որոշումը, իհարկե, որևէ մեկի մոտ զարմանք չի առաջացնում, քանի որ այդ կառույցը, ըստ էության, 1996 թվականից ի վեր հետևողականորեն դակում է Հայաստանում տեղի ունեցած համապետական ցանկացած ընտրություն, և ՍԴ «ձեռքի տակով» անցել են անգամ անհամեմատ ավելի աղմկոտ և խայտառակ ընթացքով ընտրություններ: Այս առումով իհարկե հանրության մոտ չկար որևէ պատրանք և չէր էլ կարող լինել: Թե ինչ ակնկալիքներ ուներ դիմումատու ուժը, դա իհարկե արդեն էական նշանակություն հազիվ թե ունենա, բացառությամբ երևի թե մի փոքր նրբերանգի: Փաստորեն, Հայ ազգային կոնգրեսի սահմանադրական դիմումի պատճառով Հայաստանի նոր խորհրդարանի առաջին նիստը ապրիլի 27-ի փոխարեն տեղի կունենա մայիսի 18-ին: Երեկ մայիսի 18-ի մասին հայտնել է ԿԸՀ նախագահ Մուկուչյանը:
Եթե չլիներ բողոքարկումը ՍԴ-ում, ապա նոր խորհրդարանի առաջին նիստը պետք է լիներ ապրիլի 27-ին: Փաստորեն, այդ նիստի մոտ քսան օր հետաձգումը, կամ ավելի շուտ երեք շաբաթ հետաձգումը միակ արդյունքն է, որին ՀԱԿ-ը հասավ՝ վիճարկելով ընտրության արդյունքը Սահմանադրական դատարանում: Հազիվ թե ՀԱԿ-ը ակնկալեր հենց այդ արդյունքը, որովհետև ՀԱԿ-ի համար ի՞նչ տարբերություն՝ ապրիլի 27-ին էր առաջին նիստը, թե մայիսի 18-ին: Բայց տարբերություն այնուհանդերձ կա, պարզապես ոչ ՀԱԿ-ի համար, այլ այն ուժերի, որոնք առ այսօր դեռևս պարզում են, թե իրենց կազմից ով է վերցնելու պատգամավորական մանդատ, իսկ ով՝ ոչ: Դրանք ՀՀԿ և «Ծառուկյան» դաշինք ուժերն են, որոնք մինչև հիմա հանրությանը չեն կարողացել կամ չեն ցանկացել ներկայացնել իրենց մանդատավորներին: Եթե խորհրդարանի առաջին նիստը լիներ ապրիլի 27-ին, ապա այդ ուժերը ուզած-չուզած պետք է արդեն ներկայացրած լինեին մանդատավորների ցանկը:
Բայց ՀԱԿ-ը փաստորեն նրանց տվեց ավելորդ երեք շաբաթ ժամանակ: Թե ինչ կտան նրանք ՀԱԿ-ին, որպես նշան երախտագիտության, պարզ չէ: Իսկ երեք շաբաթ ժամանակը քիչ չէ այն իրավիճակի համար, որում գտնվում է իշխանության համակարգը և որում պետք է լուծվի կամ որոշվի մանդատ ստացող պատգամավորների, գործադիր գնացողների, մնացողների, ՀՀԿ-ՀՅԴ կոալիցիայի, կառավարության նոր՝ բայց ըստ էության մեկ տարի ժամանակով կազմի և այլ կարևոր հարցեր: Իսկ դրանք հեշտ լուծվող հարցեր չեն, քանի որ յուրաքանչյուրի հետևում առկա է իշխանության խնդիրը, որը վճռական հանգրվանի առաջ է լինելու 2018-ի ապրիլին ընդառաջ: Եվ այստեղ յուրաքաչյուր անուն ազգանուն կարող է արժենալ մի ամբողջ իշխանություն՝ թե ՀՀԿ-ում, թե «Ծառուկյան» դաշինքում: Ամբողջ հարցն այն է, թե իշխանության ներսում առկա սուբյեկտներից, 2018-ի այսպես ասած իշխանական և համակարգային ընդդիմության հավակնորդներից ո՞ւմ համար ՀԱԿ-ը շահեց թանկարժեք ժամանակը:
