Սահմանադրական փոփոխություններից հետո չեն դադարել քննարկումները, թե որքան մշտական հանձնաժողով պետք է ունենա ապագա Ազգային ժողովը: Այժմ խորհրդարանն ունի 12 մշտական հանձնաժողով և այդքանն ունեցել է 2007 թվականից: Հիմա, երբ կրճատվել է ԱԺ պատգամավորների թիվը՝ 131-ից հասցնելով 105-ի, քննարկվում է կրճատել նաև մշտական հանձնաժողովների քանակը: Բայց դեռ չի հստակեցվել, թե քանի հանձնաժողով պետք է մնա: Քննարկվում է 8, 9 կամ 10 հանձնաժողով պահելու հարցը, անգամ 6-ի հասցնելու մտադրություն կա: Հիշեցնենք, որ ի սկզբանե ԱԺ-ում եղել է հենց այդքան՝ վեց մշտական հանձնաժողով, այդքան էր թույլ տալիս այդ ժամանակ գործող Սահմանադրությունը: 2005թ. սահմանադրական փոփոխություններով ամրագրվեց, որ մշտական հանձնաժողովների թիվը պետք է առավելագույնը 12-ը լինի: Նվազագույն շեմ չէր սահմանվել: 2015թ. ընդունված, բայց դեռ ամբողջությամբ ուժի մեջ չմտած Սահմանադրության մեջ այդ նույն սկզբունքը պահպանվել է:
Վեցից, նախ, հանձնաժողովների թիվը դարձվեց ինը, այնուհետև՝ տասներկու: Ընդ որում, հանձնաժողովների թիվն ավելացվել է ոչ թե խորհրդարանական, օրենսդրական աշխատանքի արդյունավետության բարձրացման, այլև քաղաքական նկատառումներից ելնելով՝ որպեսզի կոալիցիոն կուսակցություններին հանձնաժողովի նախագահի և փոխնախագահի պաշտոններ տրվեն: Որպեսզի ՀՀԿ-ի կոալիցիոն գործընկերները օգտվեն այդ պաշտոնից բխող առավելություններից՝ ունենան ծառայողական մեքենա, օգնական, փորձագետներ: Իսկ 2007-ից սկսած ՀՀԿ-ի հետ կոալիցիայի անդամ են եղել «Բարգավաճ Հայաստան», «Օրինաց երկիր» և «Դաշնակցություն» կուսակցությունները, և նրանք ստացել են հանձնաժողովի նախագահի կամ փոխնախագահի պաշտոններ: Իհարկե, այդ պաշտոններից ստացել են հիմնականում մեծ թվով պատգամավորներ ունեցող խմբակցությունները: Օրինակ՝ ՀՅԴ-ն կամ ՕԵԿ-ն, որ վերջին ընտրություններին ընդամենը նվազագույն շեմն են հաղթահարել և ընդամենը հինգ-վեց պատգամավոր ունեցել, ստացել են մեկական փոխնախագահի պաշտոն: 2007-ից սկսած 12 մշտական հանձնաժողովների նախագահների պաշտոնները բաժին են հասել միայն ՀՀԿ-ին ու ԲՀԿ-ին: ՀՀԿ-ն ստացել է 8, իսկ ԲՀԿ-ն 4 նախագահի պաշտոն: Ունեցել են նաև փոխնախագահների պաշտոններ:
Ընդ որում, իշխանությունները ԲՀԿ-ին միշտ տվել են «ոչ կարևոր» հանձնաժողովները, իսկ առանցքային և ծանրաբեռնված հանձնաժողովները՝ տնտեսական, ֆինանսաբյուջետային, պետաիրավական, կրթության, առողջապահության, սոցիալական հարցերի մշտական հանձնաժողովների նախագահներին միշտ ՀՀԿ խմբակցությունից են նշանակել: ԲՀԿ-ին բաժին են հասել եվրաինտեգրման, մարդու իրավունքների, տարածքային և բնապահպանական հարցերի մշտական հանձնաժողովների նախագահների պաշտոնները: Իսկ այդ հանձնաժողովները թերբեռնված են եղել: Օրինակ՝ մարդու իրավունքների ոլորտին վերաբերող նախագծերի մեծ մասը ԱԺ ղեկավարությունն ուղղել է պետաիրավական հանձնաժողովին, եվրաինտեգրմանը վերաբերող որոշ հարցեր՝ նորից պետաիրավական կամ արտաքին հարցերի մշտական հանձնաժողով: Կոնկրետ եվրաինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովը ստեղծման օրվանից՝ 2007թ. ԱԺ ընտրություններից մինչև այսօր այդ 10 տարիների ընթացքում որևէ նիստ չի անցկացրել և որևէ նախագիծ չի քննարկել: Իհարկե, այդ հանձնաժողովն ու դրա նախագահ Նաիրա Զոհրաբյանը կցանկանային, որ ԱԺ ղեկավարությունն իրենց քննարկելու նախագիծ ուղարկեր:
Ընդ որում, այդ հանձնաժողովը թեև չի աշխատել, բայց որոշակի քաղաքական, ավելի շուտ արտաքին քաղաքական նշանակություն է ունեցել: Այն կարծես թե ՀՀ ԱԺ-ում եվրաինտեգրման քաղաքականության փոքր խորհրդանիշերից մեկը լիներ: Բայց 2013թ. սեպտեմբերի 3-ին ՀՀ իշխանությունները կտրուկ փոխեցին արտաքին քաղաքականության այդ ուղղությունը՝ հրաժարվեցին Եվրամիության հետ Ասոցացման համաձայնագիրը ստորագրելուց, փոխարենն անդամակցեցին ԵՏՄ-ին: Իսկ հիմա, երբ հաստատ որոշել են կրճատել հանձնաժողովների քանակը, առաջինը փակվելու վտանգի առաջ է կանգնած հենց եվրաինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովը մարդու իրավունքների հարցերի հանձնաժողովի հետ միասին:
ՀՀԿ-ականներն ասում են, որ դրանցից առաջինը կմիանա արտաքին հարցերի հանձնաժողովին, երկրորդը՝ պետաիրավականին: Սա կարծես թե յուրօրինակ ուղերձ է Եվրոպային, որ Հայաստանը անգամ ԱԺ մշտական հանձնաժողովի մակարդակով չի կարևորում Եվրոպայի հետ համագործակցությունն ու ինտեգրումը: Իսկ դա կարող է վատ անդրադարձ ունենալ Հայաստանի համար՝ փոխադարձ վերաբերմունքով: ԵՄ-ն ի վերջո հասկանա, որ Հարավային Կովկասում Հայաստանի հետ համագործակցության հույսերն իզուր են, և այն չի կարևորվում անգամ ԱԺ մշտական հանձնաժողովի նախագահ ունենալու փոքր հնարավորությունով:
Ի դեպ, ԱԺ-ում մշտական հանձնաժողովների թվի հարցում եվրաինտեգրման ուղղությունը փակել ցանկանալու հետ միասին կա ևս մի հետաքրքիր ինտրիգ: Հանձնաժողովի նախագահների կամ փոխնախագահների պաշտոնները խմբակցություններին բաշխվում են ըստ նրանց պատգամավորների քանակի: Մեծությամբ առաջին խմբակցությունը, ինչպես գիտենք, ՀՀԿ-ն է, հետո «Ծառուկյան» դաշինքը, իսկ երրորդ տեղում «Ելք» դաշինքն է իր 9 մանդատներով: Եվ հանձնաժողովների քանակով է պայմանավորված, թե «Ելքը» հանձնաժողովի նախագահի պաշտոն կունենա՞, թե՞ ոչ: Եթե այդ հանձնաժողովների թիվը լինի10, դրանցից մեկը բաժին կհասնի «Ելքին», վեցը՝ ՀՀԿ-ին իսկ երեքը՝ «Ծառուկյան» դաշինքին: Բայց եթե մշտական հանձնաժողովների թիվը հասցնեն իննի կամ ութի, ապա «Ելքին» նախագահի պաշտոն չի հասնի: Դրանք կրկին կբաժանվեն ՀՀԿ-ի և «Ծառուկյան» դաշինքի միջև: Սա քաղաքական որոշման և իշխանությունների ցանկության հարց է: Իսկ ՀՅԴ-ին այս անգամ նույնպես հանձնաժողովի նախագահի պաշտոն չի հասնի, և ՀՀԿ-ի կոալիցիոն գործընկերը նորից կբավարարվի մեկ կամ երկու փոխնախագահի պոստերով: