Նախկին վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը նախօրեին Կոմիտասի անվան պանթեոնում ներկա է գտնվել Կարեն Դեմիրճյանի 85-ամյակին նվիրված արարողությանը, որից հետո նաև հայտարարել է, որ առաջիկայում իրեն կտեսնենք տարբեր հարթակներում: Այդ մասին նա հայտարարել է Ա1+-ի հարցին ի պատասխան: Թե որոնք են այն հարթակները, որտեղ կտեսնենք Աբրահամյանին, նա չի մանրամասնել: Հովիկ Աբրահամյանը վարչապետի պաշտոնից և ՀՀԿ-ից հեռանալուց հետո հայտարարել է, որ մնալու է ակտիվ քաղաքականության մեջ, թեև նա առ այսօր չի ցուցաբերել ակտիվություն: Փոխարենը Հովիկ Աբրահամյանի որդին է հայտարարել ակտիվ քաղաքականություն, համենայնդեպս, խորհրդարան մտնելու մասին, որտեղ նա հայտնվել է «Ծառուկյան» դաշինքից ռեյտինգային թեկնածու լինելու շնորհիվ: Արգամ Աբրահամյանը հրաժարվելու է Արտաշատի քաղաքապետի պաշտոնից, որը զբաղեցնում էր դեռևս հոր վարչապետության տարիներից:
Ակտիվ խոսակցություններ են շրջանառվում, որ ՀՀԿ-ն պատրաստվում է Արտաշատի քաղաքապետի պաշտոնը հանել Աբրահամյանների ազդեցության գոտուց, այսինքն՝ էլ ավելի նվազեցնել նրանց ազդեցության գոտին: Այս տեսանկյունից հետաքրքիր կլինի իհարկե, եթե Հովիկ Աբրահամյանը որոշի դիմադրել, այն էլ անձամբ, և օրինակ, հայտ ներկայացնի Արտաշատի քաղաքապետի թեկնածու լինելու համար: Այսինքն՝ Արտաշատի քաղաքապետի ընտրությունը դառնա այն հարթակներից մեկը, որում առաջիկայում հնարավոր կլինի տեսնել Աբրահամյանին: Այլ կերպ ասած՝ լինի հայր և որդի Աբրահամյանների փոխատեղում:
Սա, իհարկե, խիստ հիպոթետիկ տարբերակ է, հատկապես հայաստանյան քաղաքական ավանդույթների և մտածողության պայմաններում: Արտաշատի քաղաքապետի պաշտոնի համար պայքարը Հովիկ Աբրահամյանը կհամարի այսպես ասած՝ իր պատվից կամ կալիբրից ցածր: Այդ դեպքում ո՞ր հարթակն է, որ նրա կարծիքով կհամապատասխանի իր կալիբրին, հասարակությանը երևալու համար: Ընդհանրապես, այդ հարթակները կա՞ն, գոյություն ունե՞ն, թե՞ Հովիկ Աբրահամյանը դեռ պետք է ստեղծի այն հարթակները, որոնցում էլ առաջիկայում հասարակությունը կկարողանա տեսնել նրան:
Իհարկե, առանձին հարց է այն, թե արդյո՞ք հասարակությունն ուզում է որևէ հարթակում տեսնել Աբրահամյանին: Համենայնդեպս, այն հետագիծը, որ նա ունի հայաստանյան քաղաքականության մեջ, հազիվ թե հանրության մոտ առաջացնի նրան վերստին որևէ հրապարակային հարթակում տեսնելու ցանկություն: Իսկ այսպես ասած ընդդիմադիր կեցվածքով նախկին իշխանավորների, նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյաների պակաս հայաստանյան քաղաքական դաշտում առանց այդ էլ չկա: Հետևաբար, առաջիկայում իրեն տարբեր հարթակներում տեսնելու մասին Հովիկ Աբրահամյանի հայտարարությունները հնչում են ըստ էության ինչ որ առումով նույնիսկ որպես սպառնալիք, քանի որ Հայաստանում քաղաքական դաշտն ու քաղաքական կյանքն ունեն սերնդափոխության կարիք, ոչ թե նախկին պաշտոնյաների, այսպես ասած, կերպարանափոխության տեսքով քաղաքական փոխատեղումների:
Հասարակությունը կարիք ունի ոչ թե Հովիկ Աբրահամյանին կրկին տեսնելու որևէ հանրային հարթակում, այլ հանրային հարթակներում այլևս չտեսնելու նաև բոլոր այն բարձրաստիճան պաշտոնյաներին, որոնք ևս հանդիսացել են Հովիկ Աբրահամյանի «ժամանակակիցը»՝ նրա վերադասը, ստորադասը կամ այսպես ասած կուսակցական ու արտակուսակցական զինակիցը: Նրանք բոլորը այլևս մի բան կարող են անել հասարակության և պետության համար՝ պարզապես թողնել քաղաքականությունն ու հեռանալ:
Լուսանկարը՝ armtimes.com-ի
