Friday, 29 03 2024
11:15
Ռուսական խոշոր հարձակումը կլինի մայիսի վերջին
Բեգլարյանը սպառնացել է նորակառույցի սեփականատերերին իր առանձնատուն բացվող տեսարանի համար
«Միրզոյանի հետ վերջին անգամ շփվել եմ Սկոպյեում․ մենք էինք նախաձեռնել այն». Լավրով
11:00
ԱՄՆ կառավարությունը 60 մլն դոլար է հատկացրել փլուզված Բալթիմորի կամրջի վերակառուցման համար
Հայաստանի և Ադրբեջանի խորհրդարանների ղեկավարներն առաջիկայում կրկին կհանդիպեն
«Հայկական ղեկավարությունը սկսում է արտահայտել այնպիսի գաղափարներ, որոնցով Փաշինյանը ձևավորել էր իր «Ելք» շարժումը». Լավրով
«Փաշինյանը միշտ մեզնից խնդրել է չմոռանալ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը». Լավրով
10:45
«Բրյուսելի հանդիպումը կկենտրոնանա Հայաստանի տնտեսական կայունության վրա». Միլլեր
«Երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» և «Կիրակի երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» հաղորդումները Հայաստանում արգելափակվել են
Թումանյան փողոցում ծառի ճյուղն ընկել է էլեկտրական լարերի վրա
Սուրեն Պապիկյանը հետևել է «Բաղրամյան» զորավարժարանում անցկացված զորախաղերին
10:15
Նավթի գներն աճել են. 28-03-24
Քարաթափում Լանջազատ գյուղի մոտակայքում
Սյունիքի միջանցքի հարցը չլուծվեց՝ անցան Տավուշ. ռուս-ադրբեջանական նոր խաղեր
Թթուջուր-Նավուր ավտոճանապարհը փակ է
Եվլախը իր ճակատին դաջած անձը գուցե հրահանգ ունի ազգամիջյան բախումներ հրահրելու
Տեղումներ չեն սպասվում
Կա ահաբեկչության վտանգ․ ՌԴ հատուկ ծառայությունները հիբրիդային պատերազմ են մղում Հայաստանի դեմ
Ոսկեպարցիներն անհամբեր սպասում են. «Հրապարակ»
Գյումրիում Նիկոլ Փաշինյանին շատ «ջերմ» ընդունելություն են ցույց տվել. «Ժողովուրդ»
Իշխան Սաղաթելյանի հոր նկատմամբ դատախազությունը հարուցել է քրեական հետապնդում. «Հրապարակ»
Դիանա Գալոյանը նոր պաշտոն կստանա՞. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
Նոր դիվանագիտական սկանդալ է հասունանում արտգործնախարարությունում. «Ժողովուրդ»
Նիկոլ Փաշինյանը ոչինչ չի խնայում իր անձնական պաշտպանությունն անխոցելի դարձնելու համար. «Հրապարակ»
Բաղմանյանի մեղավորությունը չի հաստատվում, նրա դեմ ցուցմունք տվողը մեկ միլիոն դոլար պարտք է բանկին. «Ժողովուրդ»
Ովքե՞ր են ընդգրկված լինելու Հայկ Մարությանի նոր կուսակցությունում. «Ժողովուրդ»
Էրդողանի կասկածները եւ խաղաղությունն ու պատերազմը Կովկասում
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան

Պաշտոնական Ստեփանակերտը պատասխանում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանին

«Առաջին լրատվական»-ն առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հարցազրույցի շուրջ զրուցել է Արցախի նախագահի մամուլի քարտուղար Դավիթ Բաբայանի հետ:

Պարոն Բաբայան, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարել է, որ Ադրբեջանը պատրաստ է զիջումների, իսկ բանակցային սեղանի վրա դրված փաստաթղթում մնացել է ընդամենը 2-3 տարաձայնություն:  Նա նաև նշել է, որ առաջիկա ժամանակներում անպայման հարցը լուծվելու է: Ի՞նչ է ակնարկում Տեր-Պետրոսյանը:

– Ընդհանրապես այս հակամարտության կարգավորումն ունի ընդամենը երկու հարց, և ինչ-որ տեղ, այո, ճիշտ է քանակի առումով: Բայց պետք է նշել, որ դրանք ամենաբարդ՝ սահմանների և կարգավիճակի հարցերն են: Մնացած բոլոր հարցերն ածանցյալ են այդ երկու հարցին: Այս հարցում կողմերի միջև կան տարբեր մոտեցումներ: Ադրբեջանը շարունակում է պնդել իր տեսլականը, որը հիմնված է ռևանշիզմի վրա: Պետք է երախտագիտություն հայտնել Ալիևին և բոլոր ադրբեջանցի ղեկավարներին իրենց անկեղծության համար: Նրանք ասում են, որ ուզում են մեզ ոչնչացնել: Սա աննորմալ ֆաշիստական գաղափար է, բայց անկեղծ է: Եվ սա չի նշանակում, որ մենք պետք է ասենք՝ այո, եկեք մեզ ոչնչացրեք: Խնդիրն այն է, որ կողմերից մեկը չի հրաժարվում իր աննորմալ մոտեցումներից: Երբ խոսվում է ստատուս քվոյի փոփոխության մասին, մենք էլ ենք կողմ ստատուս քվոյի փոփոխությանը, բայց ի՞նչ է ստատուս քվոն: Ադրբեջանը ստատուս քվո ասելով հասկանում է սահմանների, կարգավիճակի փոփոխություն, բայց սա հետևանքն է: Իսկական ստատուս քվոն այն է, որ տասնամյակներ շարունակ Ադրբեջանի ղեկավարությունը թունավորված է և հայատյացության քաղաքականությամբ թունավորում է նաև հասարակությանը, թե՝ պետք է ոչնչացնել Արցախը: Եվ այդ ստատուս քվոն իրենց ուղեղներում չի փոխվում: Այսինքն՝ պատճառը չի փոխվում, պատճառի վրա ոչ ոք չի աշխատում, իսկ հետևանքները չեն կարող փոխվել առանց պատճառի, որովհետև եթե հետևանքներում փոփոխություն է տեղի ունենում, իսկ սկզբնաղբյուրը կամ պատճառը մնում է նույնը, նշանակում է, որ այն կողմը, որը ստանում է առավելություն հետևանքների փոփոխման պայմաններում, անպայման արկածախնդրության է դիմելու և փորձելու է հարցը կարգավորել այնպես, ինչպես ինքն է մտածում: Բացեմ փակագծերը. եթե Արցախը թուլանում է և վերադառնում է այն կարգավիճակին, որն ուներ սահմանների առումով և՛ 1988-ին, և՛ նույնիսկ 1995-ին, Ադրբեջանը 100 տոկոս պետք է հարձակվի և ոչնչացնի մեզ: Այլ տարբերակ չկա: Դա արվեց 88-ին, 91-ին, բա ինչի՞ այն ժամանակ չեն կարգավորել հարցը, եթե չկա ոչ տարածքների, ոչ էլ սահմանների հարց: Ինչու… որովհետև չէին ուզում անել, պատրաստ չէին, ունեն այլ տեսլական: Այդ ստատուս քվոն իրենց ուղեղներում է և չի փոխվում տասնամյակներ շարունակ, և այստեղ ունենալով գիշատիչ, հանցագործ, ահաբեկիչ, ֆաշիստ հարևան՝ վեր կենաս և ասես՝ կարծում ենք՝ հնարավոր է խաղաղ ապրել, չի լինելու այդպես, քանի որ հակառակ կողմն այլ տեսլական ունի:

– Առաջին նախագահը նաև նշել է, որ խնդիրը մեր և Ադրբեջանի միջև չէ, խնդիրը մեր և աշխարհակարգի միջև է: Մենք՝ և՛ Հայաստանը, և՛ Ադրբեջանը, միջազգային ամենահեղինակավոր իրավաքաղաքական կառույցների իրավահավասար անդամներ ենք՝ ՄԱԿ-ի և ԵԱՀԿ-ի: Այս հակամարտության կարգավորման սկզբունքները որոշել ենք ոչ թե մենք՝ Հայաստանը, Ադրբեջանը կամ Ղարաբաղը, այլ այդ կառույցները: Համամի՞տ եք արդյոք:

– Սա կարծիք է, որ իրավունք ունի, և միգուցե պետք է, որ հայտնեն տարբեր մարդիկ: Բայց ես հարցնում եմ՝ ո՞րն է աշխարհակարգը… միջազգային հանրությունը ի՞նչ է, միջազգային հանրություն է Ուրուգվայը, Տանզանիան, Քենիան, Ավստրալիան, դա իրե՞նց մոտեցումն է: Ինչ վերաբերում է միջնորդներին, նրանք միշտ հայտարարում են, որ իրենք դատավորներ չեն, և այս առումով պետք չէ հեծանիվ հորինել: Եթե նրանք չեն պարտադրել, ինչպե՞ս կարող են հիմա պարտադրողի դերում հանդես գալ, իրենք ասում են, որ եթե կողմերը պատրաստ չեն,  ինչ-որ մեկը չի պարտադրելու ինչ-որ որոշում: Դա նրանք են ասոմ, մենք չենք ասում:

– Մադրիդյան սկզբունքները, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի դիտարկմամբ,  ընթացքի մեջ են՝ վերջնական մերժում չեն ստացել. և՛ Ադրբեջանը, և՛ Հայաստանը սկզբունքային համաձայնություն են հայտնել այս պլանն ընդունել որպես բանակցությունների հիմք: Նա նաև առաջարկում է առաջինը  մենք ստորագրենք և փաստի առաջ կանգնեցնենք Ալիևին:

– Բա որ Ալիևը հերոսացնում է  Սաֆարովին, դա միջազգային իրավունքի խախտում չէ՞, իսկ որ Ալիևը հայտարարում է, որ խոցելու է Երևան-Ստեփանակերտ չվերթ իրականացնող  քաղաքացիական ինքնաթիռները, սա միջազգային իրավունքի խախտում չէ՞: Ո՞րն է միջազգային հանրության հավաքական մոտեցումը, եթե այդպիսին ընդհանրապես կա: Իսկ երբ Լապշինին են ձերբակալում՝ Բելառուսի նախագահի հանցավոր համաձայնությամբ, որևէ միջազգային հանրության արձագանք չկա և այլն: Այսինքն՝ մենք ի՞նչ երաշխիք ունենք, որ վաղը մենք վեր կենանք, նա մեզ չի սպանելու և չի բռնաբարելու: Ի՞նչ երաշխիք ունենք, եթե այս իրավիճակում շարունակում է Ադրբեջանը իր աննորմալ քաղաքականությունը: Ինձ և իմ երեխաներին, մեզ բոլորիս բացատրեք՝ ինչպե՞ս է դա լինելու, Ալիևը  ի՞նչ է անելու՝ համաձայնելո՞ւ է, եթե մենք մերկանանք: Ես Ամերիկա չեմ հայտնագործում, սա կյանքն է ցույց տալիս: Ով է ստիպում, որպեսզի Սաֆարովի վրա միլիոններ ծախսեն և բերեն հերոսացնեն մի տականքի, սա մեսիջ է միջազգային հանրությանը, սա կոպտագույն խախտում է միջազգային հանրության նորմերին: Եվ հետո, ինչ-որ բան փոխվե՞ց: Մենք հիմա ի՞նչ անենք՝ մեր երեխաների կյանքը և անվտանգությունը ինչ-որ փորձարկումների համար դնենք և տեսնենք, թե հանցագործ Ալիևը իրեն ինչպե՞ս է պահելու: Իմ կարծիքով՝ սա ճիշտ չէ:

– Տեր-Պետրոսյանի առաջարկած կոնցեպտը փաստացի ընդունելի չէ՞ Արցախի իշխանության համար:

– Կրկնում եմ՝  ընդհանրապես երբ խոսում եք տարբերակների մասին, հիմնական հրամայականը որն է: Միջազգային հանրությունն ուզում է, որ այստեղ լինի խաղաղություն և կայունություն: Մնացած հարցերը՝ սահմանների հետ կապված և այլն, տեխնիկական և երկրորդական են միջազգային հանրության համար, մեզ համար երկրորդական չեն: Պատերազմից անցել է 23 տարի, և եթե 94-ին, հաշվի առնելով բազմաթիվ օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ գործոններ… օբյեկտիվներից մեկն այն էր, որ մենք ունեինք ազգային-ազատագրական շարժման հոգեբանություն, տեսլական: Մենք ուզում էինք անկախություն, կարգավիճակ, և համարում էինք, որ միայն այդպես է հնարավոր փրկել Արցախը, և դա է մեր անվտանգ զարգացման և գոյատևման գրավականը: 91-94թթ. պատերազմը ցույց տվեց, որ դա այդպես չէ: Պետակաշինության տեսլականն այն է, որ սիրտդ պետք է տաք լինի, բայց ուղեղն էլ սառը դատի: 23 տարի առաջ միգուցե տարածք հանձնելը ինչ-որ մեկի կամ խմբերի համար ընդունելի էր, հիմա այդպես չէ, հիմա ինչպե՞ս բացատրենք, որ դա բերելու է այլ կոտորածի, դա Ադրբեջանը չի թաքցնում: Օրինակ՝ Քարվաճառը, որտեղից սկիզբ է առնում մեր ջրային պաշարների 80 տոկոսը, Հայաստանի Հանրապետության համար կենսական նշանակություն ունեցող Արփա և Որոտան գետերը. ո՞վ էր այն ժամանակ մտածում այդ մասին, ընդհանրապես չգիտեին՝ Քարվաճառում ինչ հարստություն կա, եթե գիտեին էլ, ապա այլ տեսակետից էին նայում: Հիմա ի՞նչ, տանք, որ նա թունավորի՞:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում